ေမာ္လာနာ ပီရ္ မူဇာေပၹာ္ရ္ သခင္ႀကီး (၁၉၂၇-၂၀၀၆)၏ ဘဝ အတၳဴပၸတၳိအက်ဥ္း
ဘာသာျပန္ျပဳစုသူ -လူထုဝဏၰ
بسم آللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيم
မျပတ္မစဲသနားၾကင္နာေတာ္မူထေသာ၊ အနႏၲ ကရုဏာရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ အလႅာဟ္ရွင္ျမတ္၏ နာမံေတာ္ျဖင့္အစျပဳပါ၏။
မာေဟ့နာမာ "خق نواے احتشام " ၏ ကာရီေဟာင္း ဟာေဖ့ဇ္ ေအဇာဇ္ (ဘ) ေဆာ္ေဖာ္ရ္ အာလီ (ေခတၱ-မကၠာဟ္ၿမိဳ႕) က ဖုန္းျဖင့္ သတင္းပို႔ခဲ့သည္မွာ ၂၁ ဇူလ္ဟဂ်္ဂ်ာဟ္လ၊ ၁၄၂၆ခု ဟိဂ်ရီ ( ၂၂ ဇႏၷဝါရီလ၊ ၂၀၀၆)၊ တနလၤာေန႔ အာဆြရ္ နာမာဇ္အၿပီးတြင္ မူဆလင္ ကမၻာ၏ မွတ္တိုင္ႀကီး၊ ဟဇရသ္ ေမာ္လနာ ဟူစိန္းအဟ္မတ္ မဒ္နီ၏ ေနာက္ဆံုး ခလီဖြာ တပည့္ေတာ္၊ ဒါ႐ုလ္အုလုမ္ ဒီေယာေဗာန္ တကၠသိုလ္ဆင္း၊ ဂ်ာမီယာ ရီယာဒုလ္ အုလုမ္ တကၠသိုလ္၊ ဘူးသီးေတာင္၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး၊ ျမန္မာျပည္ ဟဒီးစ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္၊ ျမန္မာျပည္ အာလင္မ္ ပညာရွင္တို႔၏ ေရွ႕ေဆာင္ မီး႐ႈးတိုင္သည္ ေႂကြလင့္သြားပါၿပီ။ "انا لله وانا اليه راجعون" အိႏၷာ လိလႅာဟိ ဝအိႏၷာ အီလိုက္ဟိ ရာေဂ်အူန္။
မစ္ဂ်ီေဒ့ ေဟရာမ္ေတာ္တြင္ ေနာက္ဆံုး ႏုမားဇ္ေဇ့ ဂ်နာဇာ ဝတ္ျပဳခဲ့ၿပီးေနာက္ ဂ်ႏၷာေသ မာအ္လာ တစျပင္၌ ဒဖြနာဟ္ သၿဂႋၤဳဟ္ ေျမခ်ခဲ့သည္။
ပီရ္ဆာပ္ သူေတာ္စင္ႀကီးသည္ ျမန္မာျပည္တြင္ ပီရ္ဘြဲ႕ဂုဏ္ျဖင့္ ေက်ာ္ၾကား ခဲ့သည္။ ႏွစ္တိုင္းနီးပါး မကၠာဟ္ ေရႊၿမိဳ႕ ေတာ္သို႔ ဟဂ်္ျပဳရန္ ေရာက္လာတတ္သည္။ ဟဂ်္ႏွင့္ အုမ္ရဟ္က်င့္ဝတ္မ်ားကို ေက်ပြန္ၿပီး မိမိ ဌာေန သို႔ျပန္ေလ့ ရိွ သည္။ ဤႏွစ္လည္း ဟဂ်္ျပဳရန္ ေရာက္လာၿပီး ကာဗာဟ္ေက်ာင္းေတာ္အား ေနာက္ဆံုး သြာဖ္ လည္ပတ္ ဝတ္ျပဳျခင္း အၿပီး တြင္ ေဟရာမ္အိမ္ေတာ္အတြင္း၌ပင္ က်န္းမာေရးအေျခအေန ဆိုးဝါးလာခဲ့ေသာအခါ ခ်က္ခ်င္း ေဆး႐ံုတင္ခဲ့ရာ ေဆးရံု၌ ကြယ္လြန္သြား ရွာေလသည္။" ပီရ္ဆာပ္ သခင္၏ လမ္းၫႊန္းေတာ္၊ ပရမတ္လမ္းစဥ္၊ အစြမ္း ေကာင္း ေဆးကူသမႈႏွင့္ ကူညီေစာင့္မမႈစသည္ တို႔သည္ အာရ္ခါန္ ျပည္သူ ျပည္သားမ်ားက အစားမထိုးႏိုင္ေအာင္ ဆံုး ႐ွံဴးခဲ့ရ ေလသည္။
ပီရ္ဆာပ္သခင္သည္ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးက်ဴးထိုက္ ပုဂၢိဳလ္မြန္ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ မိမိအမ်ဳိးႏွင့္ အမိေျမ အတြက္ ပညာအစြမ္းျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဆးပညာအစြမ္းျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း မ်ားစြာ အက်ဳိးေဆာင္ ခဲ့သည့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္သည္မွာလည္း ေစာဒက တက္ဖြယ္မရိွပါ။ ဤ မြန္ျမတ္ေသာ အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ မြတ္ဆလင္မ်ားအျပင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား စေသာ ဘာသာျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားကပင္ ပီရ္ဆာပ္သခင္ကို အတိုင္းထက္ အလြန္ ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးခဲ့ၾကသည္။ ပီရ္ဆာပ္သခင္၏ ဂုဏ္ေတာ္ျမတ္ကို ဟစ္ေအာ္ေၾကာ္ျငာ ခဲ့ၾကသည္။
ပညာရွင္မ်ားက တစ္ညီတၫြတ္တည္း သေဘာတူသည္မွာ ပီရ္ဆာပ္ သခင္ သည္ ဟဒီးစ္ ပါေမာကၡ၊ ႏိုင္ငံေရး အေတြး အျမင္ ကြၽမ္းက်င္သူ၊ မိမိပညာစြမ္းျဖင့္ ေရာဂါ ဘယအမ်ဳိးမ်ဳိး ပ်က္ကင္းကူးသေပးႏိုင္သူလည္းျဖစ္၊ ဟဇရသ္ မဒ္နီ (ရဟမသြ) သခင္၏ ေနာက္ဆံုးခန္႔ ခလီဖြာ ကိုယ္စားလွယ္လည္းျဖစ္၊ စာေပသင္ျပမႈတြင္ ႏိုင္တက္စြာ ရွင္းလင္း ႏိုင္စြမ္း လည္း ရိွသူ၊ အဖိႏိုပ္ခံ ျပည္သူအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ ေရွ႕ဦးမွ ရပ္တည္သူ၊ ဒီေယာ ေဗာနၵီ က်င့္စဥ္ကို ကိုယ္ႏွင့္ မကြာ ေဆာင္ ထားသူ၊ အက်င့္စာရိတၱေကာင္း၏ စံျပဳထိုက္ ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္၊ စသည့္ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးမ်ားျဖင့္ ကံုလံုလ်က္ ရိွပါသည္။ ဤ သို႔ေသာ္ ပုဂိၢဳလ္ထူး ပုဂိၢဳလ္မြန္တို႔သည္ ကမၻာ့ေျမျပင္တြင္ ရာစုႏွစ္မ်ားမက ေက်ာ္လႊားၿပီးမွ တစ္ဦး တစ္ပါးေလာက္သာ ေပၚထြန္းလာျခင္းျဖစ္သည္။
ဆရာႀကီး မူဟာမၼဒ္ ဆီဒၵီခ္သည္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလတြင္ မကၠာဟ္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ဟဂ်္ျပဳရန္ သြားခဲ့ေသာ အခါ ပီရ္ဆာပ္သခင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့ေလသည္။ သခင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ၿပီး ကြဲခြာခ်ိန္တြင္ သခင္က “အကယ္၍ အခ်ိန္ရလွ်င္ အဆြာရ္ႏွင့္ မဂ္ရိဗ္ အခ်ိန္အၾကား ငါ၏ အနားတြင္ ခစားၾကပါ" ဟု မွာေတာ္မူခဲ့သည္။ “ကြၽန္ေတာ္လည္း (၂)လ တိုင္တိုင္ သခင္ႀကီး ထံခစား၍ ေဘာ္ရ္ေကာတ္ မဂၤလာေတာ္မ်ား၊ ဂုဏ္ျမတ္ေတာ္၏ ထံုးအနံ႔အေမႊးမ်ား ရယူခဲ့ သည္။"
ထိုသို႔ ခစားရာ သံုးရက္ေန႔တြင္ သခင္ႀကီးက “အကယ္၍ သင့္ေတာ္လွ်င္ ကြၽနု္ပ္ ထံမွ ဗိုင္အိုက္သ္ ပ႗ိညာဥ္ ခံယူျခင္း ျပဳလိုက္ပါေလ"ဟု မိန္႔ခဲ့သည္။ ဆရာႀကီးက ဟဇရသ္ ေမာ္လနာ အရွ္ေရာဖ္အာလီ၏ ေနာက္ဆံုး ခလီဖြာဟ္ ရွားဟ္ ေမာ္လာနာ အဘ႐ူလ္ေဟာခ္ ဟာရ္ဒူအီ (၁၉၂၀-၂၀၀၅)(ရဟမသြ) ထံမွ ဗိုင္အက္သ္ျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ သည္။ ထိုအခါ သခင္ႀကီးက ဘာမွ စိုးရိမ္စရာမရိွပါဘူး။ ထို ဗိုင္အက္သ္သည္ ‘ေအဆ္လာ' ႏိုးေဆာ္ျခင္းျဖစ္ ၿပီး၊ ယခုမွာ ‘သဘာ ရခ္' မဂၤလာ အဖတ္တင္ျဖစ္သည္။ ဗိုင္အက္သ္ျပဳၿပီး သံုးရက္ေန႔တြင္ သခင္၏ ေရႊလက္ေတာ္ျဖင့္ ေထာက္ခံ ခ်က္ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို ေရးကာ ဆရာႀကီးအား ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့သည္။ ၎၏ မိတၱဴကို တင္ျပေပးပါသည္။
ပံု (၁) ဆရာႀကီး မူဟမၼဒ္ ဆီဒၵီခ္အား ပီရ္ဆာပ္က မိမိလက္ေရးျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္သည့္ လက္မွတ္။
ဆရာႀကီးသည္ ပီရ္ဆာပ္သခင္ႏွင့္အတူ ကုန္ဆံုးေစခဲ့ေသာ ၂လသည္ သူ႕ဘဝ ၏ အဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ေသာ တန္ဖိုးအရိွဆံုး အခ်ိန္ျဖစ္သည္ဟု ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ထို အေတာ္အတြင္း ပီရ္သခင္၏ ဘဝ အတၱဳပၸတၱိကို ျပဳစုႏိုင္ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မူၾကမ္းကို ပီရ္ သခင္အား ျပသေသာအခါ ထပ္မံ တည္းျဖတ္ေပး ခဲ့သည္။ ဘဝအက်ဥ္းခ်ဳပ္၏ အခ်ဳိ႕အပိုင္းသည္ ‘မရွာေအေရ အာရ္ခါန္ ဗမာ' “مشاهير اركان برما” အာရ္ခါန္ျပည္၏ ထူးခြၽန္ ထင္ရွား ပုဂၢိဳလ္မ်ား စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
ပီရ္ဆာပ္သခင္သည္ ျငိမ္ဆိတ္ တည္ျငိမ္စြာ ေနတတ္ျပီး ဆံပင္ရွည္ထားေလ့ ရိွသည္။ ေမးျမန္းေသာ အခါ ပီရ္သခင္က ဆံပင္ ရွည္သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ မူဂ်ာဟစ္မ်ား ထားေလ့ရိွသည္။ ကြၽႏု္ပ္သည္ ဂ်ီဟာဒ္ ဘီလ္ ဆိုက္(ဖ္) “جهار بالسيف" (လက္နက္ ကိရိယာ ျဖင့္ အလႅာဟ္လမ္း ထြက္ျခင္း) ျပဳရန္ အခြင့္ေကာင္းမရခဲ့ေခ်။ ထို မူဂ်ာဟစ္တို႔၏ ႐ုပ္တူပံုတူ ဆင္ၿပီး စဝါဘ္အက်ဳိး ရရိွရန္သာ ရည္စူး ထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေျဖခဲ့သည္။
တစ္ခါက သခင္ႀကီး မိန္႔ဆိုသည္မွာ မည္သည့္ အလုပ္ကိုမဆို မလုပ္မီ အခ်ဳိ႕ အခ်က္မ်ားကို စံုစမ္း၍ စိတ္ခ်ရသင့္သည္။ ၎ အလုပ္သည္ ရွရီယာတ္ တရားေတာ္၊ တမန္ ေတာ္ျမတ္ လမ္းစဥ္ႏွင့္ ကိုက္ညီသေလာ့။ သို႔တည္းမဟုတ္ ဖီဆန္လြဲဖယ္ေန သေလာ့။ အကယ္၍ ယင္းသည္ ရွရီယာတ္ တရားေတာ္၊ တမန္ေတာ္ျမတ္ လမ္းစဥ္ႏွင့္ ကိုက္ ညီလွ်င္ တည္ၿမဲစြာ ဆုပ္ ကိုင္ထားရမည္။ မည္သည့္ ေဝဖန္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ယင္းကို စြန္႔လြတ္ ျခင္းမျပဳရ။ ( الاستقامة فوق الكرامة ) တည္ၿမဲစြာ ရပ္တည္ေနျခင္း သည္ ဂုဏ္ တန္ခိုးေတာ္၏ အထက္ ေနရာျဖစ္သည္။
အလုပ္ကိစၥတိုင္းတြင္ ရွရီယာတ္တရားေတာ္၏ အက်ဳိး၊ တမန္ေတာ္ျမတ္ လမ္းစဥ္ႏွင့္ အလႅာဟ္ရွင္ျမတ္ အား ေက်နပ္ေစမႈတို႔ ပါဝင္ေစရမည္။ ထို႔ျပင္ အသင္တို႔၏ မာစ္အလာ အမႈကိစၥမ်ားသည္လည္း သူဟာသူ ေျပလည္ သြားပါမည္။ အၾကင္ သူသည္ မိမိအက်ဳိးကို ေရွ႕သြင္းထားလွ်င္ ေအာင္ျမင္မႈမွ လက္လႊဲရပါမည္။ " ပီရ္သခင္၏ မိန္႔ဆို ခ်က္ အသီးသီးကို ေဖာ္ျပပါမည္ဆိုလွ်င္ သီးျခားစာအုပ္တစ္အုပ္ ျပဳစုရမည္ျဖစ္ပါသည္။
တစ္ေန႔ေသာ္အခါ မီးေက်ာင္းေစ်းရြာေန ဟာဂ်ီ ေဖာ္ေဇာ္လုရ္ ရာဟာမာန္ သည္ ဂါဘီပလီတြင္ မဂ္ရိဗ္ ႏုမားဇ္ ဝတ္ျပဳၿပီး အျပန္တြင္ ကရီမ္ သူေတာ္စင္ႏွင့္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ရသည္။ ကရီမ္ သူေတာ္စင္ (ရဟမသြ) သည္ လာဝါေတာင္ (လက္ဝဲ ဒက္)၊ တပ္မင္းေခ်ာင္းေက်းရြာအုပ္စု၊ ဘူးသီးေတာင္ ဇာတိျဖစ္သည္။ အလြန္တန္းခိုး ျဗာ႗ိတ္ ထင္ရွားေသာ သူေတာ္စင္(ဝလီ) တစ္ပါးျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ လူမ်ဳိးေရး အဓိဂ ႐ုဏ္းတြင္ အစြန္းေရာက္ ရခိုင္တို႔၏ သတ္ျဖတ္မႈကို ရက္ရက္ စက္စက္ ခံရေလသည္။ "သည္ မွာ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေနမွာလဲ" ဟု သူေတာ္စင္က ႐ုတ္တရက္ ေမးျမန္းခဲ့သည္။ ဟာဂ်ီက တစ္လ ေလာက္ ေနပါမယ္ ဟုေျဖခဲ့သည္။ သူေတာ္စင္က ျပန္ေျပာသည္မွာ ခင္ဗ်ား အျမန္ဆံုး အိမ္ သို႔ျပန္သြားေလာ့။ ရဗီအုလ္ အင္ဝါလ္လတြင္ အသင့္ အိမ္၌ သားေကာင္း ရတနာ ပန္းပြင့္တစ္ ပြင့္ ပူးပြင့္လာမည္။ ထိုသူသည္ အင္မတန္ ဘုန္းေတာ္ႂကြယ္ဝၿပီး မိမိပညာစြမ္း ျဖင့္ ေက်ာ္ေစာ ထင္ရွားမည့္ ပညာရွင္တစ္ပါးျဖစ္လာမည္။ ဟာဂ်ီက သူေတာ္စင္စကားကို ခုေျပာ ခုေမ့ေလ သည္။ ရက္ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ၾကာၿပီးေနာက္ ဟာဂ်ီကို ေစ်း၌ ေလွ်ာက္ပတ္ေနသည္ကို ျမင္ ေသာအခါ သူေတာ္စင္က “သင္ ယခုထက္ ထိ မျပန္ေသးဘူးလား"ဟု ေျပာခဲ့သည္။ ထိုအခါ ဟာဂ်ီက သူေတာ္စင္စကားသည္ တစ္ခုေသာ အႏွစ္သာရ ရိွရမည္ဟု ေတြးကာ မိမိ ေနရပ္သို႔ ထြက္ခြာလာေလသည္။
သူေတာ္စင္၏ နိမိတ္ျပခ်က္ႏွင့္အညီ ရဗီအုလ္ အင္ဝါလ္ ၁ရက္၊ ၁၃၄၆ ခုႏွစ္၊ (ခရစ္ႏွစ္၊ ၁၉၂၇ခု ႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၂၉ ရက္၊) တနလၤာေန႔ နံနက္ ၄ နာရီအခ်ိန္ခန္႔တြင္ ဟာဂ်ီ၏ အိမ္ေတာ္၌ ရတနာသားေတာ္တစ္ပါး ဖြားျမင္သန္႔စင္ခဲ့သည္။ေနာက္တြင္ ေမာ္လနာ ပီရ္ မုဇာေပၹာ္ရ္ သခင္ အမည္ျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။
၁၉၄၅ ခုတြင္ ပီရ္သခင္သည္ ဒါ႐ုလ္အူလုမ္ ေတာင္ဘာဇား၌ တက္ေရာက္ၿပီး (၂)ႏွစ္တိုင္တိုင္ ပညာ ဆက္ လက္ သင္ယူခဲ့သည္။ ဒါ႐ုလ္အူလုမ္ ေတာင္ဘာဇား၏ ဆရာျမတ္မ်ားမွာ မုဖ္သီ မူဟာမတ္ ဟူစိန္း (ေတာင္ဘာဇား)၊ ေမာ္လနာ ေနာ္ဂ်ဴမူဒၵိန္း (ဘူးသီးေတာင္) စသည့္ျဖင့္။ ၁၉၄၇ ခု၊ ဇြန္လတြင္ ပီရ္သခင္သည္ အဆင့္ျမင့္ ပညာ သင္ယူရန္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံသို႔ ပညာေတာ္သင္ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ဩဂုတ္လတြင္ အာရွတိုက္၏ အီစၥလာမ္ သာသနာ့ ပညာဘဏ္ တိုက္ဟု ေခၚထိုက္ေသာ ဒါ႐ုလ္အုလုမ္ ဒီေယာေဗာ္န္ တကၠသိုလ္တြင္ ေက်ာင္းဝင္ၿပီး ပညာသင္ခဲ့ရာ ၁၉၅၂ ခု၊ ဧၿပီလ တြင္ ဒိုရာ ဟဒီးစ္ ေအာင္ျမင္ကာ ဟဒီးစ္အဓိက ျဖင့္ ဘြဲ႕ရရိွခဲ့သည္။
ဒိုဝ္ရာ ဟဒီးစ္တန္း သင္ေနသည့္ႏွစ္တြင္ ေမာ္လာနာ ေဆြယာဒ္ဟူစိန္း အဟ္မတ္ မဒ္နီႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခြင့္ ရေလသည္။ ပီရ္ဆာပ္ သခင္က ေျပာဆိုခဲ့သည္မွာ- “မဒ္နီ သခင္က အတန္း၌ စာျပေနခ်ိန္တြင္ ဤသို႔ မိန္႔ဆိုဖူးသည္။ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုသည္ ဒိုရာ ဟာဒီစ္တန္း ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္ႏွင့္ ပညာရွင္ျဖစ္ၿပီဟု ထင္မွတ္ၾကသည္။ အမွန္မွာ တစ္စံု တစ္ဦးေသာ အလႅာဟ့္ဝလီ သို႔မဟုတ္ သူေတာ္စင္တစ္ပါးထံ ခ်ဥ္းကပ္နီးရင္းၿပီး မိမိကိုယ္ႏွင့္ စိတ္ကို မႏိုးေဆာ္ေနသေရြ႕ ကာလပတ္လံုး အၾကင္သူသည္ ျပည့္စံုကံုလံုေသာ အာလင္မ္ ပညာရွင္ မေျမာက္ေသးေခ်။" ထိုဩဝါဒသည္ ပီရ္သခင္၏ စိတ္ဘဝင္ကို လံႈေဆာ္ေပးခဲ့ သည္။ ရည္မွန္းခ်က္ကို ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သည္။ ပီရ္ဆာပ္ သခင္သည္ ဟဇရသ္ မဒ္နီထံ က်ိဳးႏြံ စြာ နီးရင္းလ်က္ ပီရ္ပညာရပ္ကို ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ထိ သင္ယူခဲ့သည္။ ၎ႏွစ္တြင္ မဒ္နီသခင္က ခလာဖြာသ္လက္မွတ္ ခ်ီးျမင့္ခဲသည္။
ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ ပီရ္သခင္သည္ ၁၉၅၇ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ မိမိ၏ လူမ်ဳိး အက်ဳိး၊ တိုင္းျပည္အက်ဳိးကို သယ္ပိုးရန္ ခ်က္ေႂကြဌာနီသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ သခင္၏ ဆရာ ျမတ္အခ်ဳိ႕မွာ ဟဇရသ္ မဒ္နီသခင္ (ရဟမသြ)၊ ေမာ္လနာ ေအဇာဇ္အာလီ (ရဟမသြ)၊ ေမာ္လနာ ေဆြယဒ္ အစ္ေဂၚရ္ ဟူစိန္းမ်ာသခင္ (ရဟမသြ)၊ ေမာ္လနာ ေဘာ္ရီွရ္ အဟ္မတ္ ႏွင့္ ေမာ္လနာ အဗၺဒုလ္ ဝါဟာတ္ စသည္တို႔ျဖစ္သည္။
ပီရ္ဆာပ္သခင္၏ ဘဝတစ္ခုလံုးသည္ အလႅာဟ္ႏွင့္ အလႅာဟ့္ရဆုလ္၏ မိန္႔ဆို လမ္းၫႊန္းခ်က္မ်ား သင္ၾကားေပးရင္း ကုန္ဆံုးေစခဲ့သည္။ ဟဒီးစ္ႏွင့္ ေဖကာဟ္ သင္ ျပမႈႏွင့္ အတူ ပရမတ္လမ္းစဥ္ ( ပီရ္ လမ္းစဥ္) ကိုလည္းပဲ သင္ျပေပးခဲ့သည္။ အာရ္ခါန္ျပည္ ၏ အာလင္မ္ပညာရွင္မ်ားသည္ ပညာနယ္ပယ္တြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဂ်ီဟာဒ္၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ဗိုင္အက္သ္တြင္မူ အခြင့္ေကာင္းမရခဲ့၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဦးစား ေပးမႈေလ်ာ့နည္း၍ ေသာ္လည္းေကာင္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့သည္။ အလ္ဟမ္ဒူ လိလႅာဟ္၊ ပီရ္ဆာပ္ သခင္ကမူ နယ္ပယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးတြင္ ဆန္းသစ္ ေျခခ်ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ေအာက္တြင္ ပီရ္သခင္၏ ခ်ီးက်ဴးမကုန္ေသာ လုပ္ငန္းကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္မႈအခ်ဳိ႕ကို ေဖာ္ျပသြားမည္ ျဖစ္သည္။
(၁) ၁၉၇၁ခု တြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ၌ ဒိန္းသာသနာေစာင့္ေရွာက္ေရးကို ရည္ရြယ္ ၍ အိုလမာမ်ား ညီၫြတ္ ေပါင္းစည္းကာ ဘာသာေရးအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ထူေထာင္ခဲ့သည္။ အဖြဲ႕ဥကၠ႒မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ခါသီဖ္ခ်ဳပ္၊ ပတၳီယာ အာရဗီ တကၠသိုလ္ မူဟဒၵီးစ္ေဟာင္း ေမာ္လနာ အဟ္မတ္ ဆီဒၵီခ္ျဖစ္သည္။ နာယကမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ မုဖ္သီခ်ဳပ္ ၊ မဒ္ရာဆာ ေဟမားေယာတုလ္ အီစၥလာမ္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၏ ဟာဒီးစ္ ပါေမာကၡ ေမာ္လနာ မူဟာမၼဒ္ ယူဆူဖ္ (ဘ) ေမာ္လနာ အဗၺဒုလ္ ဟာမီတ္ ဖေတအာဘာဒီ ျဖစ္သည္။ ေမာ္လနာ မူဟာမၼဒ္ အီဒီရီစ္၊ အဟ္မဒီယာ အာရဗီတကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမွာ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး ျဖစ္ သည္။ ပီရ္သခင္သည္ ဗဟိုေကာင္စီ ဌာေန ဥကၠ႒ ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႕အစည္း၏ အမည္မွာ “ဟုဒၵါမုလ္ အီစၥလာမ္" (خدام الاسلام)တြင္ခဲ့သည္။ ေနာက္တြင္ အဖြဲ႕ကို ထူေထာင္သူ ေမာ္လနာ ယူဆုဖ္မွာ ေဟမားယတုလ္ အီစၥလာမ္ တကၠသိုလ္မွ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ “ေဟမား ယတုလ္ အီစၥလာမ္" (حمايةالاسلام) အမည္ျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ခန္႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တပ္မေတာ္အစိုးရသည္ ဘာသာေရး အဖြဲ႕ အစည္းျဖစ္ေသာ ေဟမားယတုလ္ အီစၥလာမ္ကို အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕အစည္းဟု စြပ္စြဲကာ အဖြဲ႕ဝင္ဟု သံသယျဖစ္ေသာ အာေလမ္ ပညာရွင္ ၁၂၂ ဦးကို ဖမ္းဆီးရန္ ဝါရန္ထုတ္ခဲ့ သည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားအနက္ ၄ ဦးကို (Shoot at sight) ျမင္ခ်င္းေသနတ္ ပစ္ရန္ အမိန္႔ေပး ခဲ့သည္။ ထို ၄ ဦးစာရင္းတြင္ ပီရ္သခင္ႏွင့္အတူ၊ ေမာ္လနာ အီဒီရီစ္ (ရဟမသြ)ႏွင့္ ေမာ္လနာ မူဟာမၼဒ္ ေဇာ္ကရီယာ (ရဟမသြ)တို႔၏ အမည္စာရင္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ တပ္မ ေတာ္ အစိုးရသည္ ေဟမားယတုလ္ အီစၥလာမ္သည္ ဘာသာေရး အဖြဲ႕အစည္းသာ ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႕အစည္း မဟုတ္ေၾကာင္း စံုးစမ္းသိရိွေသာအခါ ၿငိမ္းေအး သြားခဲ့ သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစံုစမ္းစစ္ေဆးမႈတြင္ မ်ားစြာေသာ သာသနာ့ ပညာရွင္က တပ္မေတာ္ အစိုးရ၏ ရက္စက္မႈကို ခံခဲ့ရေလသည္။
(၂) ၁၉၇၇ ခုတြင္ အာရ္ခါန္ျပည္ အိုလုမာပညာရွင္မ်ားက “ေဟ့လာေဖာ္တ္ ေကာ္မတီ" အမည္ျဖင့္ အဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ပီရ္သခင္ကို ဗဟိုေကာ္မတီ ဥကၠဌအျဖစ္ တင္ေျမာက္ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ “ဟလီဖတုလ္ မုစ္လီမီန္" (خليفة المسلمين) ဘြဲ႕ကိုလည္း ခ်ီးျမႇင့္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ထို အဖြဲ႕ ႏွစ္ဖြဲ႕ကို ဦးပဲ့ကိုင္ရင္း မိမိအမ်ဳိး၊ မိမိ တိုင္းျပည္အတြက္ မ်ားစြာေသာ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားျပဳခဲ့သည္။ အဆိုပါ အဖြဲ႕ႏွစ္ဖြဲ႕ ၏ သမိုင္းအေသးစိတ္ကို “ မုန္ဇမာအ္ေသ မူစ္လီမာနာေန အာရ္ခါန္ ဗမာျပည္" (منظمات مسلمانان اركان برما) စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
(၃) ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ မီင္ေဂဆီရြာ၊ ေဆာ္ရ္ဖာရာ၌ အာရဗီစာသင္ ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း ရိွခဲ့သည္။ ထို ေက်ာင္းကို ၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္ ထူေထာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၂ ခုမွစ၍ ထိုေက်ာင္း၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးႏွင့္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး တာဝန္ကို ပီရ္ဆာပ္သခင္ က မလဲမယိုင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းကို အခ်ိန္တိုအတြင္း အျမင့္မား ဆံုးေသာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားေပးခဲ့သည္။ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစ ခဲ့သည္။ ေက်ာင္း၏ အမည္ကိုလည္း ‘ဂ်ာမီယာ ရီယာဒုလ္ အုလုမ္၊ ဘူးသီးေတာင္' အျဖစ္ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားကို ေက်ာင္း ပညာသင္ျပမႈအျပင္ စာေရးအက်င့္၊ လက္မႈပညာ မ်ားကိုလည္း သင္ျပေပးခဲ့သည္။
ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ပီရ္သခင္၏ ေက်ာင္းသည္ ယေန႔ ထိပ္ တန္းစာရင္းတြင္ ပါဝင္လာျခင္းျဖစ္ သည္။ ထိုေက်ာင္းတြင္ အထက္တန္း အဆင့္ ဒိုရာေအ ဟဒီးစ္တန္းအထိ သင္ျပသည္။ ဗုခါရီက်မ္းေတာ္ ႏွင့္ သီရ္မီဒီက်မ္းကို ပီရ္သခင္ကိုယ္တိုင္ သင္ျပခဲ့သည္။ ထို႔ အျပင္ အမ်ဳိးသမီး ပညာေရး ျမႇင့္တင္ေပးရန္ မိန္းကေလး ကုရ္အာန္ အာဂံုေဆာင္ ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းလည္း ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ ဘဝ၏ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အထိ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ ျမတ္ေသာ က်မ္းေတာ္မ်ားကို သင္ျပ ခြင့္ရခဲ့ေလသည္။
(၄) ပီရ္သခင္သည္ မိမိ၏ အားမလပ္ေသာ သက္ေတာ္အတြင္း စာအုပ္ႏွစ္ကို လည္း ေရးသားျပဳစုခဲ့သည္။
(က) ဂ်လာအုလ္ ကုလုပ္ (جلاءالقلوب)၊ စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၁၅၇ မ်က္ႏွာရိွသည္။ ၎ကို ဆိုက္ဒူ တြာေယဖာ ဟာဂ်ီ ေအမ္ဒါဒ္အုလႅာ မူဟာဂ်ီရ္ မကီ (ရဟမသြ) (سيد الطائفه حاجي امدادالله مهاجر مكي) ကေရးသား ခဲ့ေသာ “ ဒီယာအုလ္ ကုလုပ္" (ضياءالقلوب) ႏွလံုးသား အလင္း စာအုပ္ကို မီွျငမ္းျပဳစုျခင္းျဖစ္သည္။ စာအုပ္သည္ ပီရ္ ပရမတ္လမ္းစဥ္၏ ပင္မ အခ်က္ႏွင့္ အေရးပါသည့္ က႑မ်ားႏွင့္ လမ္းၫႊန္းေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား ကို တင္ျပျပဳစု ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ စူဖီြသူေတာ္စင္မ်ားအတြက္ မျဖစ္မေနလိုအပ္သည့္ စာအုပ္ေကာင္း တစ္အုပ္လည္း ျဖစ္သည္။
(ခ) “အီခ်္ေကာ အဟ္လိယာံ ေဗာရ္မာ" (اشك اهليان برما)စာအုပ္ျဖစ္သည္။ အဓိပၸာယ္မွာ (ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ခ်စ္တိုင္းရင္းသား မ်ဳိး ႏြယ္စုမ်ား)ျဖစ္သည္။ အာခါန္ျပည္သား အေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ဖိႏိွပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ရက္စက္မႈမ်ားကို အေသးစိတ္ ဂဃနဏ ေဖာ္ျပေရး သားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္မွာ မိမိအမ်ဳိး ေနာင္လာ ေနာင္သားေတြအတြက္ အဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ေသာ စာေပ အျမဴေတ သမိုင္း လက္ရာတစ္ခုျဖစ္ေပသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ား၏ အရသာဂုဏ္ေတာ္နံ႔ကို စာေရးဆရာႀကီး မူဟာမတ္ကာဆိမ္၏ “ေအခ်္ေကာ မုဆုလ္မာန္ အာရ္ခါန္ ဗာရ္မာ" အာရ္ခါန္ျပည္၏ ခ်စ္မြတ္စလမ္ စာအုပ္မွလည္း တစိတ္တေဒသ ရရိွႏိုင္ သည္။ ယခုဆရာႀကီးေရးခဲ့ေသာ စာအုပ္ အမည္ကိုလည္း ပီရ္ဆာပ္သခင္ ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္တပ္ေပးျခင္း ျဖစ္ သည္။
(၅) ဗိုင္အက္သ္ ခရီး
တစ္ဘက္က ပီရ္ဆာပ္သခင္သည္ မိမိ၏ ပညာဂုဏ္အစြမ္းေၾကာင့္ သာသနာ့ ပညာရွင္အျဖစ္ သာသနာ့ညီေနာင္တို႔ ေရွ႕ေဆာင္တန္ေဆာင္ျဖစ္ေနၿပီး တစ္ျခားဘက္က အိုလုမာပညာရွင္တို႔၏ ဦးပိုင္းအျဖစ္ လမ္းေကာင္း လမ္းျမတ္ ၫႊန္ျပလ်က္ ‘ဟုဒၵါမုလ္ အီစၥလာမ္'ႏွင့္ ‘ေဟ့လာေဖာ္တ္ ေကာ္မတီ'တို႔၏ အလံေအာက္တြင္ မ်ားစြာေသာ မ်ဳိးက်ဳိး ျပည္က်ဳိး လုပ္ငန္းဝတၱရားမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ႐ုဟားနီ စိတၱဇ ဝိဉာဏ္ေတာ္ ျပဳျပင္ေရး အတြက္ လည္း ဗိုင္အက္သ္ လမ္းေၾကာင္းကိုလည္း ဒလေဟာမလြတ္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ ရြာတိုင္းရြာတိုင္း၌ ပီရ္သခင္၏ မူရီတ္ တပည့္ေတာ္ မ်ားစြာရိွသည္။ ေဆာ္ဒီအာရပ္ႏိုင္ငံမွာပင္ ပီရ္သခင္၏ မူရီတ္ တစ္ဖြဲ႕တစ္သုတ္ ေလာက္ရိွေနသည္။
(၆) ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၿဗိတိသွ်ကြၽန္ဘဝမွ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ဇႏၷဝါရီလ (၄) ရက္ေန႔တြင္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။ ထို လြတ္လပ္ေရးရရိွမႈတြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာတိုင္းရင္းသား ပညာရိွမ်ား၊ အိုလုမာမ်ား၏ ေသြးစြန္႔သက္စြန္႔ ႀကိဳးပမ္းမႈလည္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ပီရ္သခင္၏ စြန္႔စားမႈလည္း အေရးပါလွသည္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ႀကိဳးပမ္းမႈ မရိွခဲ့လွ်င္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး အလွမ္းေဝးႏိုင္မည္ဟုပင္ ဆိုစမွတ္ျပဳႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိး တို႔၏ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈသမိုင္းကို ျမန္မာ့သမိုင္းပညာရွင္မ်ားက ယေန႔တိုင္ လွစ္လ်ဳ႐ႉ ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္ သည္ အမွန္အျဖစ္ ရပ္တည္ေနမည္မွာ ဓမၼတာ တရားပင္ျဖစ္ သည္။
ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီတို႔၏ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္ လပ္ေရးရရိွရန္ ေတာင္တန္း ေဒသအပါအဝင္ တျပည္လံုးရိွ လူမ်ဳိး ဘာသာေပါင္းစံု စည္လံုး ညီညြတ္ေရးကို ရရိွရန္ အေရးႀကီးေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ ရုိဟင္ဂ်ာ အပါအဝင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွမြတ္ဆလမ္မ်ားကို သိမ္းသြင္းရန္ ဟုဒၵါမုလ္ အီစၥလာမ္ႏွင့္ ေတြ႕ ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ သည္။ ဟုဒၵါမုလ္ အီစၥလာမ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္အခ်ဳိ႕ႏွင့္အတူ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ တစ္ခု ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး သေဘာတူ ညီၫြတ္ ေၾကာင္း ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ ျပသေလသည္။ ထိုစာခ်ဳပ္တြင္ ပီရ္ သခင္၏ လက္မွတ္လည္း ပါရိွသည္။ ၎ စာခ်ဳပ္၏ မိတၱဴ မွန္တစ္ေစာင္မွာ ပီရ္သခင္ထံ၌ ရိွေနသည္ဟု သခင္ကိုယ္တိုင္ ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ပီရ္ဆာပ္သခင္သည္ သတၱိ ဗ်တၱိႏွင့္ျပည္စံုလ်က္ ရဲရင့္သူတစ္ပါးလည္းျဖစ္သည္။ ဗမာရခိုင္ အာဏာပိုင္ မ်ားက ပီရ္သခင္ကို သီလသမာဓိ ႏွင့္ ေဆးဝါးကုသမႈအစြမ္းေၾကာင့္ ၾကည္ညိဳေၾကာက္ရြံ႕႐ိုေသတတ္ၾကသည္။ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာတြင္ရိွေသာ ဌာန ဆိုင္ရာအႀကီးအကဲမ်ားတြင္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ႐ုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ ေဝဒနာ သို႔မဟုတ္ ႐ႈတ္ေထြေနေသာ ျပႆနာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရပါက အၿမဲပီရ္ဆာပ္သခင္ႏွင့္ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြး တတ္ၾကသည္။ သခင္၏ လမ္း ၫႊန္ခ်က္မ်ားကိုလည္း နာယူတတ္ၾကသည္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္တို႔ မြတ္ဆလမ္ ဘာသာဝင္ေတြကို မုန္းသည္ၾကားက အသင္သခင္ အား အဘယ့္ေၾကာင့္ ၾကည္ညိဳခ်စ္ခင္သနည္းဟု ေမးရာ “ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ ႐ုပ္ထု ကိုးကြယ္သူမ်ား ျဖစ္ၾက သည္။ ကြၽေနာ္သာလွ်င္ သူတို႔၏ ေဝဒနာ အျဖာျဖာကို ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္စြမ္းရိွသည္ဟု ယံုၾကည္သည္။ အလႅာဟ္ အရွင္ျမတ္၏ က႐ုဏာေတာ္ျဖင့္ အသေခ်ၤ ေရာဂါေဝဒနာရွင္မ်ားကို က်ေနာ္ ခ်မ္းသာေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ဤသို႔ေဝဒနာမ်ား ေပ်ာက္ကင္းေပးသူမွာ က်ေနာ္ မဟုတ္ပါ။ အမွန္စင္စစ္ ေရာဂါဘယ ေပ်ာက္ကင္းေပးသနားသူမွာ အလႅာဟ္ရွင္ျမတ္သာ ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ ႐ုပ္ထုကိုးကြယ္သူျဖစ္၍ ထိုထိုေသာ ဂုဏ္သတင္းေၾကာင့္ က်ေနာ့္ေပၚ အထင္ႀကီးကာ ေၾကာက္ရြံ႕႐ိုေသ ျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ထင္မိသည္။"
ပီရ္သခင္ ေျပာဆိုခဲ့သည္မွာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ မူဂ်ာဟစ္မ်ားက အာရ္ခါန္ျပည္ ကို ေျပာက္ က်ားစစ္ဆင္ႏြဲ ခဲ့ေသာအခါ မူဂ်ာဟစ္၂၀ ေယာက္ကို သံုးပန္းအျဖစ္ ဖမ္းဆီးခဲ့ သည္။ ၎တို႔ကို ေသဒဏ္ စီရင္ရန္ အမိန္႔ထုတ္ထားသည္။ တပ္မေတာ္အထက္တန္းအရာ႐ွိ တစ္ဦးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚ ေမးျမန္းခဲ့သည္။
အရာရိွ။ ။ ဆရာ...ခဗ်ၤား ..............မည္ေသာ ဂ်ီဟာဒီ အဖြဲ႕ကို သိရိွပါသေလာ့။
ပီရ္ ။ ။ အသီးစိတ္ က်က်နန မသိပါ။ ေကာလာဟလ ၾကား႐ံုပဲ ရိွတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သိရိွ သေလာက္ေျပာရရင္ ယခုအခ်ိန္တြင္ အာရ္ခါန္ျပည္တြင္း၌ မည္သို႔ေသာ လြတ္ေျမာက္ေရး အဖြဲ႕ ဟူ၍ မရိွ။
အရာရိွ။ ။ ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းမွ မူဂ်ာဟီဒ္အခ်ဳိ႕ ဖမ္းမိခဲ့သည္။ ထို ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အသင္သိရိွသေလာ့။
ပီရ္ ။ ။ ကြၽန္ေတာ္ၾကားဖူးတယ္။ ၾကားဖူးတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ ရခိုျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ဒါးျပအခ်ဳိ႕သည္ မူဂ်ာဟီးဒ္ေယာင္ေဆာင္ကာ တစ္ေနရာၿပီးတစ္ေနရာ ဓါးျပတိုက္ေန တယ္။ ထိုသူေတြက အမွန္မွာ ဓားျပသာျဖစ္ တယ္၊ မူဂ်ာဟီးဒ္အမည္ကို ေရာင္းစားေနတာ။ ဖမ္းဆီးခံရသူေတြမွာ ထိုသူတို႔ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
အရာရိွ။ ။ ဒါဆို သူတို႔ရဲ႕ အျပစ္ဒဏ္ ဘာျဖစ္ သင့္သလဲ။ ကြၽႏု္ပ္တို႔ အထက္အရာရိွေတြက ေသဒဏ္ေပးရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ပါတယ္။
ပီရ္ ။ ။ အျပစ္မဲ့ကို ေမးျမန္းစံုစမ္းၿပီးေတာ့ လႊတ္ေပးသင့္တယ္။ ဒါမွပဲ ျပည္သူလူထုဟာ ငါတို႔အစိုးရက အမွန္ တရားအတိုင္းပဲ ဆံုးျဖတ္ တယ္။ မတရား ဖိႏိွပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဓါးျပကို သာ လိုက္လံအျပစ္ေပးျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔ အျမင္ ေကာင္း သေဘာေကာင္းေဆာင္လာမွာပါ။ ၿပီးေနာက္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္တဲ့သူေတြကို ေထာင္ပို႔ ဒဏ္ခတ္ရမယ္။ သူတို႔ အတြက္ ေနာင္တ ျဖစ္ေအာင္ေပါ့။ ျပည္သူအတြက္လည္း သင္ခန္းစာျဖစ္လာမွာပါ။
ထိုအႀကံေပးခ်က္ကို အရာရိွက အင္မတန္ သေဘာက် သြားၿပီး ေျပာသည့္အတိုင္း လူ ၈ ေယာက္ကို အျပစ္မဲ့လႊတ္ေပးကာ က်န္ ၁၂ ေယာက္ကို ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္သည္။ ထိုသူတို႔၏ အသက္ခ်မ္းသာသြားေလသည္။
ေနာက္ဆံုး၌ ပီရ္ဆာပ္သခင္က ကြၽန္ေတာ္ကို ေဆာ္ဒီ အာရပ္ႏိုင္ငံ မုဖ္သီခ်ဳပ္ အပါအဝင္ ကမၻာ့မည္သည့္ အဟ္ေလဟဒီးစ္ပညာရွင္မ်ားေရွ႕ေမွာက္တြင္ တင္သြင္းၿပီး debate လုပ္ခိုင္းေစ။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဒီေယာေဗာႏၵီ အိုလုမာ၏ ဝိစၥငယ္ တစ္ဦးသာျဖစ္သည္။ ႏို႔ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဒီေယာေဗာႏၵီ အိုလုမာ၏ မည္သည့္ အာကီဒါဟ္ မွ က်မ္းျမတ္ ကုရ္အာန္ကို ဆန္႔က်င္ေနသည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ ႏွင့္ ဟဒီးစ္ဪဝါဒ ေတာ္၏ အမိန္႔ေတာ္ အတိုင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသသာဓကျပ ရွင္းလင္းႏိုင္ပါမည္။
အကယ္၍ အၾကင္သူသည္ ဒီေယာေဗာႏၵီ အိုလုမာတို႔၏ အၾကင္ အာကီဒါသည္ ကုန္အာန္၊ ဟဒီးစ္ေတာ္ ႏွင့္ မညီၫြတ္ ဆန္႔က်င့္ေၾကာင္း မွန္ကန္ေသာအေထာက္အထား ႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပႏိုင္လွ်င္ ထိုေန႔မွစ၍ ကြၽန္ေတာ္ သည္ ထိုသူတို႔၏ ဂိုဏ္းသို႔ကူးေျပာင္းသြားမည္ျဖစ္သည္။ ဤသည္ ကြၽန္ေတာ္၏ စိန္ေခၚခ်က္တစ္ ရပ္ပင္ျဖစ္သည္။
ကြၽန္ေတာ္တစ္ခုေမးခ်င္တာက ဂိုဏ္းခြဲမုခ္လဒိန္း မ်ားႏွင့္ ရီွယာတို႔မွာ ဘာကြာ ျခားသလဲ။ (ဒါက ေမးခြန္း သေဘာ နဲ႔ အေျဖတစ္ခုပါ။ ဆိုလိုတာက ဂိုဏ္းခြဲမုခ္လဒိန္းမ်ားႏွင့္ ရီွယာတို႔၏ အာကီဒါဟ္ မွာ အနီးစပ္ဆံုးသာျဖစ္သည္။)
ပီရ္သခင္နဲ႔ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းျခင္း (interview) တစ္ခုတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္မွာ ကြၽန္ေတာ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္လည္း debate မ်ားျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ရွည္လ်ားမည္ စိုး၍ ခ်န္လွစ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
အဘအမည္ = ဟာဂ်ီ ေဖာ္ေဇာ္လုရ္ ရာဟာမာန္
ေမြးသကၠရာဇ္ = ၁၉၂၇ခုႏွစ္၊ ေအာက္ တိုဘာလ ၂၉ ရက္ တနလၤာေန႔ ။
ဇာတိ = မီးေက်ာင္းေစ်း၊ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္။
ပညာသင္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္း = မီးေက်ာင္းေစ်း အာရဗီ မူႀကိဳေက်ာင္း(၁၉၃၄)၊ ဖီြမာလီ ေက်းရြာရိွ အုရ္ဒူ အလယ္တန္းေက်ာင္း၊ ေဖာင္ေတာ္ျပင္ မဒ္ရဆာဟ္ေက်ာင္း (၁၉၄၀)၊ ဒါ႐ုလ္အူလုမ္ ေတာင္ဘာဇား၊ ဒါ႐ုလ္အုလုမ္ ဒီေယာေဗာ္န္ အာရဗီတကၠသိုလ္၊ အိႏၵိယ (၁၉၄၇)၊
တတ္ေျမာက္ခဲ့သည့္ ပညာ = အူရ္ဒူ၊ အဂၤလိပ္၊ အာရဗီ၊ ဟဒီးစ္၊ ကုရ္အာန္၊ ဖီြကာဟ္၊
အဘိဓမၼာ
ရရိွခဲ့သည့္ဘြဲ႕= မူဟဒၵီးစ္၊ ပရမတ္ ပီရ္
ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ တာဝန္ = အာရဗီအထက္တန္းျပဆရာ၊ အာရဗီတကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး၊ ေဟမာယတုလ္ အီစၥလာမ္၏ ေကာင္စီဥကၠ႒၊ ဟုဒၵာမုလ္ အီစၥလာမ္၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး၊ ပီရ္ပရမတ္ ကိုယ္စားလွယ္။
သားသမီး = မိန္းကေလး(၂)ေယာက္၊ ေယာက်္ား (၉)ေယာက္။
ကြယ္လြန္ခဲ့သည့္ ခုႏွစ္ = ဇႏၷဝါရီလ (၂၂)၊ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ (တနလၤာေန႔)။
ကြယ္လြန္ခဲ့သည့္ ေနရာ = ေဆာ္ဒီအေရဗီယာႏိုင္ငံ၊ မကၠာဟ္ၿမိဳ႕။
ဆရာျမတ္မ်ား = (၁) ေမာ္လနာ မူဟာမတ္ အဟ္မတ္
(၂) မုဖ္သီ မူဟာမတ္ ဟူစိန္ (ေတာင္ဘာဇား)၊ ေမာ္လနာ ေနာ္ဂ်ဴမူဒၵိန္း
(ဘူးသီးေတာင္)
(၃) ေမာ္လာ နာ ေဆြယာဒ္ဟူစိန္း အဟ္မတ္ မဒ္နီ
(၄) ေမာ္လနာ ေအဇာဇ္အာလီ(ရဟမသြ)၊ ေမာ္လနာ ေဆြယဒ္ အစ္ေဂၚရ္
ဟူစိန္းမ်ာသခင္ (ရဟမသြ)၊ ေမာ္လနာ ေဘာ္ရီွရ္ အဟ္မတ္ႏွင့္
ေမာ္လနာ အဗၺဒုလ္ ဝါဟာတ္။
---------------ၿပီးၿပီ-------------
For Download click here: ( https://drive.google.com/file/d/0Bz7KleMZRHVHUGFZUGVzXzlwOEE/view?usp=docslist_api)
(https://drive.google.com/file/d/0Bz7KleMZRHVHc3FDc1RZaEJWcnM/view?usp=docslist_api)
ဘာသာျပန္ျပဳစုသူ -လူထုဝဏၰ
بسم آللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيم
မျပတ္မစဲသနားၾကင္နာေတာ္မူထေသာ၊ အနႏၲ ကရုဏာရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ အလႅာဟ္ရွင္ျမတ္၏ နာမံေတာ္ျဖင့္အစျပဳပါ၏။
ေမာ္လာနာ ပီရ္ မူဇာေပၹာ္ရ္ သခင္ႀကီး (၁၉၂၇-၂၀၀၆)
မာေဟ့နာမာ "خق نواے احتشام " ၏ ကာရီေဟာင္း ဟာေဖ့ဇ္ ေအဇာဇ္ (ဘ) ေဆာ္ေဖာ္ရ္ အာလီ (ေခတၱ-မကၠာဟ္ၿမိဳ႕) က ဖုန္းျဖင့္ သတင္းပို႔ခဲ့သည္မွာ ၂၁ ဇူလ္ဟဂ်္ဂ်ာဟ္လ၊ ၁၄၂၆ခု ဟိဂ်ရီ ( ၂၂ ဇႏၷဝါရီလ၊ ၂၀၀၆)၊ တနလၤာေန႔ အာဆြရ္ နာမာဇ္အၿပီးတြင္ မူဆလင္ ကမၻာ၏ မွတ္တိုင္ႀကီး၊ ဟဇရသ္ ေမာ္လနာ ဟူစိန္းအဟ္မတ္ မဒ္နီ၏ ေနာက္ဆံုး ခလီဖြာ တပည့္ေတာ္၊ ဒါ႐ုလ္အုလုမ္ ဒီေယာေဗာန္ တကၠသိုလ္ဆင္း၊ ဂ်ာမီယာ ရီယာဒုလ္ အုလုမ္ တကၠသိုလ္၊ ဘူးသီးေတာင္၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး၊ ျမန္မာျပည္ ဟဒီးစ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္၊ ျမန္မာျပည္ အာလင္မ္ ပညာရွင္တို႔၏ ေရွ႕ေဆာင္ မီး႐ႈးတိုင္သည္ ေႂကြလင့္သြားပါၿပီ။ "انا لله وانا اليه راجعون" အိႏၷာ လိလႅာဟိ ဝအိႏၷာ အီလိုက္ဟိ ရာေဂ်အူန္။
မစ္ဂ်ီေဒ့ ေဟရာမ္ေတာ္တြင္ ေနာက္ဆံုး ႏုမားဇ္ေဇ့ ဂ်နာဇာ ဝတ္ျပဳခဲ့ၿပီးေနာက္ ဂ်ႏၷာေသ မာအ္လာ တစျပင္၌ ဒဖြနာဟ္ သၿဂႋၤဳဟ္ ေျမခ်ခဲ့သည္။
ပီရ္ဆာပ္ သူေတာ္စင္ႀကီးသည္ ျမန္မာျပည္တြင္ ပီရ္ဘြဲ႕ဂုဏ္ျဖင့္ ေက်ာ္ၾကား ခဲ့သည္။ ႏွစ္တိုင္းနီးပါး မကၠာဟ္ ေရႊၿမိဳ႕ ေတာ္သို႔ ဟဂ်္ျပဳရန္ ေရာက္လာတတ္သည္။ ဟဂ်္ႏွင့္ အုမ္ရဟ္က်င့္ဝတ္မ်ားကို ေက်ပြန္ၿပီး မိမိ ဌာေန သို႔ျပန္ေလ့ ရိွ သည္။ ဤႏွစ္လည္း ဟဂ်္ျပဳရန္ ေရာက္လာၿပီး ကာဗာဟ္ေက်ာင္းေတာ္အား ေနာက္ဆံုး သြာဖ္ လည္ပတ္ ဝတ္ျပဳျခင္း အၿပီး တြင္ ေဟရာမ္အိမ္ေတာ္အတြင္း၌ပင္ က်န္းမာေရးအေျခအေန ဆိုးဝါးလာခဲ့ေသာအခါ ခ်က္ခ်င္း ေဆး႐ံုတင္ခဲ့ရာ ေဆးရံု၌ ကြယ္လြန္သြား ရွာေလသည္။" ပီရ္ဆာပ္ သခင္၏ လမ္းၫႊန္းေတာ္၊ ပရမတ္လမ္းစဥ္၊ အစြမ္း ေကာင္း ေဆးကူသမႈႏွင့္ ကူညီေစာင့္မမႈစသည္ တို႔သည္ အာရ္ခါန္ ျပည္သူ ျပည္သားမ်ားက အစားမထိုးႏိုင္ေအာင္ ဆံုး ႐ွံဴးခဲ့ရ ေလသည္။
ပီရ္ဆာပ္သခင္သည္ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးက်ဴးထိုက္ ပုဂၢိဳလ္မြန္ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ မိမိအမ်ဳိးႏွင့္ အမိေျမ အတြက္ ပညာအစြမ္းျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဆးပညာအစြမ္းျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း မ်ားစြာ အက်ဳိးေဆာင္ ခဲ့သည့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္သည္မွာလည္း ေစာဒက တက္ဖြယ္မရိွပါ။ ဤ မြန္ျမတ္ေသာ အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ မြတ္ဆလင္မ်ားအျပင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား စေသာ ဘာသာျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားကပင္ ပီရ္ဆာပ္သခင္ကို အတိုင္းထက္ အလြန္ ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးခဲ့ၾကသည္။ ပီရ္ဆာပ္သခင္၏ ဂုဏ္ေတာ္ျမတ္ကို ဟစ္ေအာ္ေၾကာ္ျငာ ခဲ့ၾကသည္။
ပညာရွင္မ်ားက တစ္ညီတၫြတ္တည္း သေဘာတူသည္မွာ ပီရ္ဆာပ္ သခင္ သည္ ဟဒီးစ္ ပါေမာကၡ၊ ႏိုင္ငံေရး အေတြး အျမင္ ကြၽမ္းက်င္သူ၊ မိမိပညာစြမ္းျဖင့္ ေရာဂါ ဘယအမ်ဳိးမ်ဳိး ပ်က္ကင္းကူးသေပးႏိုင္သူလည္းျဖစ္၊ ဟဇရသ္ မဒ္နီ (ရဟမသြ) သခင္၏ ေနာက္ဆံုးခန္႔ ခလီဖြာ ကိုယ္စားလွယ္လည္းျဖစ္၊ စာေပသင္ျပမႈတြင္ ႏိုင္တက္စြာ ရွင္းလင္း ႏိုင္စြမ္း လည္း ရိွသူ၊ အဖိႏိုပ္ခံ ျပည္သူအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ ေရွ႕ဦးမွ ရပ္တည္သူ၊ ဒီေယာ ေဗာနၵီ က်င့္စဥ္ကို ကိုယ္ႏွင့္ မကြာ ေဆာင္ ထားသူ၊ အက်င့္စာရိတၱေကာင္း၏ စံျပဳထိုက္ ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္၊ စသည့္ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးမ်ားျဖင့္ ကံုလံုလ်က္ ရိွပါသည္။ ဤ သို႔ေသာ္ ပုဂိၢဳလ္ထူး ပုဂိၢဳလ္မြန္တို႔သည္ ကမၻာ့ေျမျပင္တြင္ ရာစုႏွစ္မ်ားမက ေက်ာ္လႊားၿပီးမွ တစ္ဦး တစ္ပါးေလာက္သာ ေပၚထြန္းလာျခင္းျဖစ္သည္။
စာေရးဆရာမူဟမၼဒ္ဆီဒၵီခ္ႏွင့္ ပီရ္ဆာပ္ေတြ႕ဆံုျခင္း
ဆရာႀကီး မူဟာမၼဒ္ ဆီဒၵီခ္သည္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလတြင္ မကၠာဟ္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ဟဂ်္ျပဳရန္ သြားခဲ့ေသာ အခါ ပီရ္ဆာပ္သခင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့ေလသည္။ သခင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ၿပီး ကြဲခြာခ်ိန္တြင္ သခင္က “အကယ္၍ အခ်ိန္ရလွ်င္ အဆြာရ္ႏွင့္ မဂ္ရိဗ္ အခ်ိန္အၾကား ငါ၏ အနားတြင္ ခစားၾကပါ" ဟု မွာေတာ္မူခဲ့သည္။ “ကြၽန္ေတာ္လည္း (၂)လ တိုင္တိုင္ သခင္ႀကီး ထံခစား၍ ေဘာ္ရ္ေကာတ္ မဂၤလာေတာ္မ်ား၊ ဂုဏ္ျမတ္ေတာ္၏ ထံုးအနံ႔အေမႊးမ်ား ရယူခဲ့ သည္။"
ထိုသို႔ ခစားရာ သံုးရက္ေန႔တြင္ သခင္ႀကီးက “အကယ္၍ သင့္ေတာ္လွ်င္ ကြၽနု္ပ္ ထံမွ ဗိုင္အိုက္သ္ ပ႗ိညာဥ္ ခံယူျခင္း ျပဳလိုက္ပါေလ"ဟု မိန္႔ခဲ့သည္။ ဆရာႀကီးက ဟဇရသ္ ေမာ္လနာ အရွ္ေရာဖ္အာလီ၏ ေနာက္ဆံုး ခလီဖြာဟ္ ရွားဟ္ ေမာ္လာနာ အဘ႐ူလ္ေဟာခ္ ဟာရ္ဒူအီ (၁၉၂၀-၂၀၀၅)(ရဟမသြ) ထံမွ ဗိုင္အက္သ္ျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ သည္။ ထိုအခါ သခင္ႀကီးက ဘာမွ စိုးရိမ္စရာမရိွပါဘူး။ ထို ဗိုင္အက္သ္သည္ ‘ေအဆ္လာ' ႏိုးေဆာ္ျခင္းျဖစ္ ၿပီး၊ ယခုမွာ ‘သဘာ ရခ္' မဂၤလာ အဖတ္တင္ျဖစ္သည္။ ဗိုင္အက္သ္ျပဳၿပီး သံုးရက္ေန႔တြင္ သခင္၏ ေရႊလက္ေတာ္ျဖင့္ ေထာက္ခံ ခ်က္ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို ေရးကာ ဆရာႀကီးအား ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့သည္။ ၎၏ မိတၱဴကို တင္ျပေပးပါသည္။
ပံု (၁) ဆရာႀကီး မူဟမၼဒ္ ဆီဒၵီခ္အား ပီရ္ဆာပ္က မိမိလက္ေရးျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္သည့္ လက္မွတ္။
ဆရာႀကီးသည္ ပီရ္ဆာပ္သခင္ႏွင့္အတူ ကုန္ဆံုးေစခဲ့ေသာ ၂လသည္ သူ႕ဘဝ ၏ အဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ေသာ တန္ဖိုးအရိွဆံုး အခ်ိန္ျဖစ္သည္ဟု ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ထို အေတာ္အတြင္း ပီရ္သခင္၏ ဘဝ အတၱဳပၸတၱိကို ျပဳစုႏိုင္ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မူၾကမ္းကို ပီရ္ သခင္အား ျပသေသာအခါ ထပ္မံ တည္းျဖတ္ေပး ခဲ့သည္။ ဘဝအက်ဥ္းခ်ဳပ္၏ အခ်ဳိ႕အပိုင္းသည္ ‘မရွာေအေရ အာရ္ခါန္ ဗမာ' “مشاهير اركان برما” အာရ္ခါန္ျပည္၏ ထူးခြၽန္ ထင္ရွား ပုဂၢိဳလ္မ်ား စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
ပီရ္ဆာပ္သခင္သည္ ျငိမ္ဆိတ္ တည္ျငိမ္စြာ ေနတတ္ျပီး ဆံပင္ရွည္ထားေလ့ ရိွသည္။ ေမးျမန္းေသာ အခါ ပီရ္သခင္က ဆံပင္ ရွည္သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ မူဂ်ာဟစ္မ်ား ထားေလ့ရိွသည္။ ကြၽႏု္ပ္သည္ ဂ်ီဟာဒ္ ဘီလ္ ဆိုက္(ဖ္) “جهار بالسيف" (လက္နက္ ကိရိယာ ျဖင့္ အလႅာဟ္လမ္း ထြက္ျခင္း) ျပဳရန္ အခြင့္ေကာင္းမရခဲ့ေခ်။ ထို မူဂ်ာဟစ္တို႔၏ ႐ုပ္တူပံုတူ ဆင္ၿပီး စဝါဘ္အက်ဳိး ရရိွရန္သာ ရည္စူး ထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေျဖခဲ့သည္။
တစ္ခါက သခင္ႀကီး မိန္႔ဆိုသည္မွာ မည္သည့္ အလုပ္ကိုမဆို မလုပ္မီ အခ်ဳိ႕ အခ်က္မ်ားကို စံုစမ္း၍ စိတ္ခ်ရသင့္သည္။ ၎ အလုပ္သည္ ရွရီယာတ္ တရားေတာ္၊ တမန္ ေတာ္ျမတ္ လမ္းစဥ္ႏွင့္ ကိုက္ညီသေလာ့။ သို႔တည္းမဟုတ္ ဖီဆန္လြဲဖယ္ေန သေလာ့။ အကယ္၍ ယင္းသည္ ရွရီယာတ္ တရားေတာ္၊ တမန္ေတာ္ျမတ္ လမ္းစဥ္ႏွင့္ ကိုက္ ညီလွ်င္ တည္ၿမဲစြာ ဆုပ္ ကိုင္ထားရမည္။ မည္သည့္ ေဝဖန္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ယင္းကို စြန္႔လြတ္ ျခင္းမျပဳရ။ ( الاستقامة فوق الكرامة ) တည္ၿမဲစြာ ရပ္တည္ေနျခင္း သည္ ဂုဏ္ တန္ခိုးေတာ္၏ အထက္ ေနရာျဖစ္သည္။
အလုပ္ကိစၥတိုင္းတြင္ ရွရီယာတ္တရားေတာ္၏ အက်ဳိး၊ တမန္ေတာ္ျမတ္ လမ္းစဥ္ႏွင့္ အလႅာဟ္ရွင္ျမတ္ အား ေက်နပ္ေစမႈတို႔ ပါဝင္ေစရမည္။ ထို႔ျပင္ အသင္တို႔၏ မာစ္အလာ အမႈကိစၥမ်ားသည္လည္း သူဟာသူ ေျပလည္ သြားပါမည္။ အၾကင္ သူသည္ မိမိအက်ဳိးကို ေရွ႕သြင္းထားလွ်င္ ေအာင္ျမင္မႈမွ လက္လႊဲရပါမည္။ " ပီရ္သခင္၏ မိန္႔ဆို ခ်က္ အသီးသီးကို ေဖာ္ျပပါမည္ဆိုလွ်င္ သီးျခားစာအုပ္တစ္အုပ္ ျပဳစုရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ကရီမ္ သူေတာ္စင္၏ နိမိတ္ေတာ္ ႏွင့္ ဖြားေတာ္မူခန္း
ေက်ာက္ေတာ္ၿမိဳ႕၊ ဘဟားရ္ေက်းရြာ (ခ) အာလီကြၽန္း၏ ေတာင္ဘက္တြင္ ေမာ္လနာ အဗၺဒုလ္ ေဂၚဖုရ္၏ ပလီဝတ္ျပဳ ေက်ာင္းေတာ္ တစ္ခုရိွသည္။ ဂါဘီ မစီးတ္ အမည္ ျဖင့္ေက်ာ္ေစာသည္။ ေမာ္လနာ ဟာဘီဘုလႅာ (ေပါက္ ေတာ)က ‘ဒါစ္တာန္ေန အာရ္ခါန္' “داستان اركان" (ေခၚ) အာရ္ခါန္ျပည္၏ သမိုင္း ဇာတ္လမ္း စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ မွာ ၁၉၄၂ လူမ်ိဳးေရးအဓိဂ႐ုဏ္းေၾကာင့္ ၎ရြာမွ ရြာသူရြာသား အားလံုး တိမ္းေရွာင္သြားခဲ့ရ သည္။ ႏို႔ေပမဲ့ ထိုဝတ္ျပဳ ေက်ာင္းေတာ္မွ အာဇာန္ ဖိတ္္သံ ၾကားရေလ့ရိွသည္။တစ္ေန႔ေသာ္အခါ မီးေက်ာင္းေစ်းရြာေန ဟာဂ်ီ ေဖာ္ေဇာ္လုရ္ ရာဟာမာန္ သည္ ဂါဘီပလီတြင္ မဂ္ရိဗ္ ႏုမားဇ္ ဝတ္ျပဳၿပီး အျပန္တြင္ ကရီမ္ သူေတာ္စင္ႏွင့္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ရသည္။ ကရီမ္ သူေတာ္စင္ (ရဟမသြ) သည္ လာဝါေတာင္ (လက္ဝဲ ဒက္)၊ တပ္မင္းေခ်ာင္းေက်းရြာအုပ္စု၊ ဘူးသီးေတာင္ ဇာတိျဖစ္သည္။ အလြန္တန္းခိုး ျဗာ႗ိတ္ ထင္ရွားေသာ သူေတာ္စင္(ဝလီ) တစ္ပါးျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ လူမ်ဳိးေရး အဓိဂ ႐ုဏ္းတြင္ အစြန္းေရာက္ ရခိုင္တို႔၏ သတ္ျဖတ္မႈကို ရက္ရက္ စက္စက္ ခံရေလသည္။ "သည္ မွာ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေနမွာလဲ" ဟု သူေတာ္စင္က ႐ုတ္တရက္ ေမးျမန္းခဲ့သည္။ ဟာဂ်ီက တစ္လ ေလာက္ ေနပါမယ္ ဟုေျဖခဲ့သည္။ သူေတာ္စင္က ျပန္ေျပာသည္မွာ ခင္ဗ်ား အျမန္ဆံုး အိမ္ သို႔ျပန္သြားေလာ့။ ရဗီအုလ္ အင္ဝါလ္လတြင္ အသင့္ အိမ္၌ သားေကာင္း ရတနာ ပန္းပြင့္တစ္ ပြင့္ ပူးပြင့္လာမည္။ ထိုသူသည္ အင္မတန္ ဘုန္းေတာ္ႂကြယ္ဝၿပီး မိမိပညာစြမ္း ျဖင့္ ေက်ာ္ေစာ ထင္ရွားမည့္ ပညာရွင္တစ္ပါးျဖစ္လာမည္။ ဟာဂ်ီက သူေတာ္စင္စကားကို ခုေျပာ ခုေမ့ေလ သည္။ ရက္ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ၾကာၿပီးေနာက္ ဟာဂ်ီကို ေစ်း၌ ေလွ်ာက္ပတ္ေနသည္ကို ျမင္ ေသာအခါ သူေတာ္စင္က “သင္ ယခုထက္ ထိ မျပန္ေသးဘူးလား"ဟု ေျပာခဲ့သည္။ ထိုအခါ ဟာဂ်ီက သူေတာ္စင္စကားသည္ တစ္ခုေသာ အႏွစ္သာရ ရိွရမည္ဟု ေတြးကာ မိမိ ေနရပ္သို႔ ထြက္ခြာလာေလသည္။
သူေတာ္စင္၏ နိမိတ္ျပခ်က္ႏွင့္အညီ ရဗီအုလ္ အင္ဝါလ္ ၁ရက္၊ ၁၃၄၆ ခုႏွစ္၊ (ခရစ္ႏွစ္၊ ၁၉၂၇ခု ႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၂၉ ရက္၊) တနလၤာေန႔ နံနက္ ၄ နာရီအခ်ိန္ခန္႔တြင္ ဟာဂ်ီ၏ အိမ္ေတာ္၌ ရတနာသားေတာ္တစ္ပါး ဖြားျမင္သန္႔စင္ခဲ့သည္။ေနာက္တြင္ ေမာ္လနာ ပီရ္ မုဇာေပၹာ္ရ္ သခင္ အမည္ျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။
ပီရ္သခင္၏ ပညာဆည္းပူးမႈခရီး
၁၉၃၄ ခုတြင္ ပီရ္ဆာပ္သခင္သည္ မီးေက်ာင္းေစ်း အာရဗီ မူႀကိဳေက်ာင္းမွ ကုရ္အာန္ နာေဇရာ သင္ယူျပီး ေနာက္ ဖီြမာလီေက်းရြာရိွ အုရ္ဒူ အလယ္တန္း (အဘူလ္ ေဘာ္ေရွာ္ရ္ ဘီေအက တည္ေထာင္ခဲ့သည္) ေက်ာင္းတြင္ ဆက္လက္ ပညာ ဆည္းပူးခဲ့ သည္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္အထိ ထို ေက်ာင္း တြင္ အူရ္ဒူဘာသာ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာ စေသာ ဘာသာရပ္မ်ားကို သင္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဖုႏၵဴျပင္ (ခ) ေဖာင္ေတာ္ျပင္ မဒရဆာဟ္ေက်ာင္း၌ တက္ေရာက္ ပညာသင္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၄ ခုထိ အဆိုပါ ေက်ာင္းတြင္ အထက္တန္းျပ ဆရာ ေမာ္လနာ မူဟာမတ္ အဟ္မတ္ႏွင့္ အျခားဆရာမ်ားထံမွ အာရဗီ စာေပႏွင့္ အီစၥလာမ္ ဘာသာေရး စာေပက်မ္းဂန္မ်ား သင္ယူ တတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။ |
| ပံု (၂) ဒါ႐ုလ္အူလုမ္ ဒီေယာေဗာဏ္ တကၠသိုလ္၊ ယူပီ၊ အိႏၵိယ။ |
၁၉၄၅ ခုတြင္ ပီရ္သခင္သည္ ဒါ႐ုလ္အူလုမ္ ေတာင္ဘာဇား၌ တက္ေရာက္ၿပီး (၂)ႏွစ္တိုင္တိုင္ ပညာ ဆက္ လက္ သင္ယူခဲ့သည္။ ဒါ႐ုလ္အူလုမ္ ေတာင္ဘာဇား၏ ဆရာျမတ္မ်ားမွာ မုဖ္သီ မူဟာမတ္ ဟူစိန္း (ေတာင္ဘာဇား)၊ ေမာ္လနာ ေနာ္ဂ်ဴမူဒၵိန္း (ဘူးသီးေတာင္) စသည့္ျဖင့္။ ၁၉၄၇ ခု၊ ဇြန္လတြင္ ပီရ္သခင္သည္ အဆင့္ျမင့္ ပညာ သင္ယူရန္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံသို႔ ပညာေတာ္သင္ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ဩဂုတ္လတြင္ အာရွတိုက္၏ အီစၥလာမ္ သာသနာ့ ပညာဘဏ္ တိုက္ဟု ေခၚထိုက္ေသာ ဒါ႐ုလ္အုလုမ္ ဒီေယာေဗာ္န္ တကၠသိုလ္တြင္ ေက်ာင္းဝင္ၿပီး ပညာသင္ခဲ့ရာ ၁၉၅၂ ခု၊ ဧၿပီလ တြင္ ဒိုရာ ဟဒီးစ္ ေအာင္ျမင္ကာ ဟဒီးစ္အဓိက ျဖင့္ ဘြဲ႕ရရိွခဲ့သည္။
ဒိုဝ္ရာ ဟဒီးစ္တန္း သင္ေနသည့္ႏွစ္တြင္ ေမာ္လာနာ ေဆြယာဒ္ဟူစိန္း အဟ္မတ္ မဒ္နီႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခြင့္ ရေလသည္။ ပီရ္ဆာပ္ သခင္က ေျပာဆိုခဲ့သည္မွာ- “မဒ္နီ သခင္က အတန္း၌ စာျပေနခ်ိန္တြင္ ဤသို႔ မိန္႔ဆိုဖူးသည္။ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုသည္ ဒိုရာ ဟာဒီစ္တန္း ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္ႏွင့္ ပညာရွင္ျဖစ္ၿပီဟု ထင္မွတ္ၾကသည္။ အမွန္မွာ တစ္စံု တစ္ဦးေသာ အလႅာဟ့္ဝလီ သို႔မဟုတ္ သူေတာ္စင္တစ္ပါးထံ ခ်ဥ္းကပ္နီးရင္းၿပီး မိမိကိုယ္ႏွင့္ စိတ္ကို မႏိုးေဆာ္ေနသေရြ႕ ကာလပတ္လံုး အၾကင္သူသည္ ျပည့္စံုကံုလံုေသာ အာလင္မ္ ပညာရွင္ မေျမာက္ေသးေခ်။" ထိုဩဝါဒသည္ ပီရ္သခင္၏ စိတ္ဘဝင္ကို လံႈေဆာ္ေပးခဲ့ သည္။ ရည္မွန္းခ်က္ကို ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သည္။ ပီရ္ဆာပ္ သခင္သည္ ဟဇရသ္ မဒ္နီထံ က်ိဳးႏြံ စြာ နီးရင္းလ်က္ ပီရ္ပညာရပ္ကို ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ထိ သင္ယူခဲ့သည္။ ၎ႏွစ္တြင္ မဒ္နီသခင္က ခလာဖြာသ္လက္မွတ္ ခ်ီးျမင့္ခဲသည္။
ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ ပီရ္သခင္သည္ ၁၉၅၇ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ မိမိ၏ လူမ်ဳိး အက်ဳိး၊ တိုင္းျပည္အက်ဳိးကို သယ္ပိုးရန္ ခ်က္ေႂကြဌာနီသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ သခင္၏ ဆရာ ျမတ္အခ်ဳိ႕မွာ ဟဇရသ္ မဒ္နီသခင္ (ရဟမသြ)၊ ေမာ္လနာ ေအဇာဇ္အာလီ (ရဟမသြ)၊ ေမာ္လနာ ေဆြယဒ္ အစ္ေဂၚရ္ ဟူစိန္းမ်ာသခင္ (ရဟမသြ)၊ ေမာ္လနာ ေဘာ္ရီွရ္ အဟ္မတ္ ႏွင့္ ေမာ္လနာ အဗၺဒုလ္ ဝါဟာတ္ စသည္တို႔ျဖစ္သည္။
 |
| ပံု (၃) ဟဇရသ္ ေမာ္လနာ ဟူစိန္းအဟ္မတ္ မဒ္နီ သခင္ |
ပီရ္ဆာပ္သခင္၏ ဘဝတစ္ခုလံုးသည္ အလႅာဟ္ႏွင့္ အလႅာဟ့္ရဆုလ္၏ မိန္႔ဆို လမ္းၫႊန္းခ်က္မ်ား သင္ၾကားေပးရင္း ကုန္ဆံုးေစခဲ့သည္။ ဟဒီးစ္ႏွင့္ ေဖကာဟ္ သင္ ျပမႈႏွင့္ အတူ ပရမတ္လမ္းစဥ္ ( ပီရ္ လမ္းစဥ္) ကိုလည္းပဲ သင္ျပေပးခဲ့သည္။ အာရ္ခါန္ျပည္ ၏ အာလင္မ္ပညာရွင္မ်ားသည္ ပညာနယ္ပယ္တြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဂ်ီဟာဒ္၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ဗိုင္အက္သ္တြင္မူ အခြင့္ေကာင္းမရခဲ့၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဦးစား ေပးမႈေလ်ာ့နည္း၍ ေသာ္လည္းေကာင္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့သည္။ အလ္ဟမ္ဒူ လိလႅာဟ္၊ ပီရ္ဆာပ္ သခင္ကမူ နယ္ပယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးတြင္ ဆန္းသစ္ ေျခခ်ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ပီရ္သခင္၏ ေဆာင္ရြက္မႈအခ်ဳိ႕
ေအာက္တြင္ ပီရ္သခင္၏ ခ်ီးက်ဴးမကုန္ေသာ လုပ္ငန္းကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္မႈအခ်ဳိ႕ကို ေဖာ္ျပသြားမည္ ျဖစ္သည္။
(၁) ၁၉၇၁ခု တြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ၌ ဒိန္းသာသနာေစာင့္ေရွာက္ေရးကို ရည္ရြယ္ ၍ အိုလမာမ်ား ညီၫြတ္ ေပါင္းစည္းကာ ဘာသာေရးအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ထူေထာင္ခဲ့သည္။ အဖြဲ႕ဥကၠ႒မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ခါသီဖ္ခ်ဳပ္၊ ပတၳီယာ အာရဗီ တကၠသိုလ္ မူဟဒၵီးစ္ေဟာင္း ေမာ္လနာ အဟ္မတ္ ဆီဒၵီခ္ျဖစ္သည္။ နာယကမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ မုဖ္သီခ်ဳပ္ ၊ မဒ္ရာဆာ ေဟမားေယာတုလ္ အီစၥလာမ္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၏ ဟာဒီးစ္ ပါေမာကၡ ေမာ္လနာ မူဟာမၼဒ္ ယူဆူဖ္ (ဘ) ေမာ္လနာ အဗၺဒုလ္ ဟာမီတ္ ဖေတအာဘာဒီ ျဖစ္သည္။ ေမာ္လနာ မူဟာမၼဒ္ အီဒီရီစ္၊ အဟ္မဒီယာ အာရဗီတကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမွာ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး ျဖစ္ သည္။ ပီရ္သခင္သည္ ဗဟိုေကာင္စီ ဌာေန ဥကၠ႒ ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႕အစည္း၏ အမည္မွာ “ဟုဒၵါမုလ္ အီစၥလာမ္" (خدام الاسلام)တြင္ခဲ့သည္။ ေနာက္တြင္ အဖြဲ႕ကို ထူေထာင္သူ ေမာ္လနာ ယူဆုဖ္မွာ ေဟမားယတုလ္ အီစၥလာမ္ တကၠသိုလ္မွ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ “ေဟမား ယတုလ္ အီစၥလာမ္" (حمايةالاسلام) အမည္ျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ခန္႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တပ္မေတာ္အစိုးရသည္ ဘာသာေရး အဖြဲ႕ အစည္းျဖစ္ေသာ ေဟမားယတုလ္ အီစၥလာမ္ကို အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕အစည္းဟု စြပ္စြဲကာ အဖြဲ႕ဝင္ဟု သံသယျဖစ္ေသာ အာေလမ္ ပညာရွင္ ၁၂၂ ဦးကို ဖမ္းဆီးရန္ ဝါရန္ထုတ္ခဲ့ သည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားအနက္ ၄ ဦးကို (Shoot at sight) ျမင္ခ်င္းေသနတ္ ပစ္ရန္ အမိန္႔ေပး ခဲ့သည္။ ထို ၄ ဦးစာရင္းတြင္ ပီရ္သခင္ႏွင့္အတူ၊ ေမာ္လနာ အီဒီရီစ္ (ရဟမသြ)ႏွင့္ ေမာ္လနာ မူဟာမၼဒ္ ေဇာ္ကရီယာ (ရဟမသြ)တို႔၏ အမည္စာရင္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ တပ္မ ေတာ္ အစိုးရသည္ ေဟမားယတုလ္ အီစၥလာမ္သည္ ဘာသာေရး အဖြဲ႕အစည္းသာ ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႕အစည္း မဟုတ္ေၾကာင္း စံုးစမ္းသိရိွေသာအခါ ၿငိမ္းေအး သြားခဲ့ သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစံုစမ္းစစ္ေဆးမႈတြင္ မ်ားစြာေသာ သာသနာ့ ပညာရွင္က တပ္မေတာ္ အစိုးရ၏ ရက္စက္မႈကို ခံခဲ့ရေလသည္။
(၂) ၁၉၇၇ ခုတြင္ အာရ္ခါန္ျပည္ အိုလုမာပညာရွင္မ်ားက “ေဟ့လာေဖာ္တ္ ေကာ္မတီ" အမည္ျဖင့္ အဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ပီရ္သခင္ကို ဗဟိုေကာ္မတီ ဥကၠဌအျဖစ္ တင္ေျမာက္ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ “ဟလီဖတုလ္ မုစ္လီမီန္" (خليفة المسلمين) ဘြဲ႕ကိုလည္း ခ်ီးျမႇင့္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ထို အဖြဲ႕ ႏွစ္ဖြဲ႕ကို ဦးပဲ့ကိုင္ရင္း မိမိအမ်ဳိး၊ မိမိ တိုင္းျပည္အတြက္ မ်ားစြာေသာ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားျပဳခဲ့သည္။ အဆိုပါ အဖြဲ႕ႏွစ္ဖြဲ႕ ၏ သမိုင္းအေသးစိတ္ကို “ မုန္ဇမာအ္ေသ မူစ္လီမာနာေန အာရ္ခါန္ ဗမာျပည္" (منظمات مسلمانان اركان برما) စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
(၃) ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ မီင္ေဂဆီရြာ၊ ေဆာ္ရ္ဖာရာ၌ အာရဗီစာသင္ ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း ရိွခဲ့သည္။ ထို ေက်ာင္းကို ၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္ ထူေထာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၂ ခုမွစ၍ ထိုေက်ာင္း၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးႏွင့္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး တာဝန္ကို ပီရ္ဆာပ္သခင္ က မလဲမယိုင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းကို အခ်ိန္တိုအတြင္း အျမင့္မား ဆံုးေသာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားေပးခဲ့သည္။ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစ ခဲ့သည္။ ေက်ာင္း၏ အမည္ကိုလည္း ‘ဂ်ာမီယာ ရီယာဒုလ္ အုလုမ္၊ ဘူးသီးေတာင္' အျဖစ္ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားကို ေက်ာင္း ပညာသင္ျပမႈအျပင္ စာေရးအက်င့္၊ လက္မႈပညာ မ်ားကိုလည္း သင္ျပေပးခဲ့သည္။
ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ပီရ္သခင္၏ ေက်ာင္းသည္ ယေန႔ ထိပ္ တန္းစာရင္းတြင္ ပါဝင္လာျခင္းျဖစ္ သည္။ ထိုေက်ာင္းတြင္ အထက္တန္း အဆင့္ ဒိုရာေအ ဟဒီးစ္တန္းအထိ သင္ျပသည္။ ဗုခါရီက်မ္းေတာ္ ႏွင့္ သီရ္မီဒီက်မ္းကို ပီရ္သခင္ကိုယ္တိုင္ သင္ျပခဲ့သည္။ ထို႔ အျပင္ အမ်ဳိးသမီး ပညာေရး ျမႇင့္တင္ေပးရန္ မိန္းကေလး ကုရ္အာန္ အာဂံုေဆာင္ ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းလည္း ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ ဘဝ၏ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အထိ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ ျမတ္ေသာ က်မ္းေတာ္မ်ားကို သင္ျပ ခြင့္ရခဲ့ေလသည္။
(၄) ပီရ္သခင္သည္ မိမိ၏ အားမလပ္ေသာ သက္ေတာ္အတြင္း စာအုပ္ႏွစ္ကို လည္း ေရးသားျပဳစုခဲ့သည္။
(က) ဂ်လာအုလ္ ကုလုပ္ (جلاءالقلوب)၊ စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၁၅၇ မ်က္ႏွာရိွသည္။ ၎ကို ဆိုက္ဒူ တြာေယဖာ ဟာဂ်ီ ေအမ္ဒါဒ္အုလႅာ မူဟာဂ်ီရ္ မကီ (ရဟမသြ) (سيد الطائفه حاجي امدادالله مهاجر مكي) ကေရးသား ခဲ့ေသာ “ ဒီယာအုလ္ ကုလုပ္" (ضياءالقلوب) ႏွလံုးသား အလင္း စာအုပ္ကို မီွျငမ္းျပဳစုျခင္းျဖစ္သည္။ စာအုပ္သည္ ပီရ္ ပရမတ္လမ္းစဥ္၏ ပင္မ အခ်က္ႏွင့္ အေရးပါသည့္ က႑မ်ားႏွင့္ လမ္းၫႊန္းေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား ကို တင္ျပျပဳစု ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ စူဖီြသူေတာ္စင္မ်ားအတြက္ မျဖစ္မေနလိုအပ္သည့္ စာအုပ္ေကာင္း တစ္အုပ္လည္း ျဖစ္သည္။
(ခ) “အီခ်္ေကာ အဟ္လိယာံ ေဗာရ္မာ" (اشك اهليان برما)စာအုပ္ျဖစ္သည္။ အဓိပၸာယ္မွာ (ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ခ်စ္တိုင္းရင္းသား မ်ဳိး ႏြယ္စုမ်ား)ျဖစ္သည္။ အာခါန္ျပည္သား အေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ဖိႏိွပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ရက္စက္မႈမ်ားကို အေသးစိတ္ ဂဃနဏ ေဖာ္ျပေရး သားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္မွာ မိမိအမ်ဳိး ေနာင္လာ ေနာင္သားေတြအတြက္ အဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ေသာ စာေပ အျမဴေတ သမိုင္း လက္ရာတစ္ခုျဖစ္ေပသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ား၏ အရသာဂုဏ္ေတာ္နံ႔ကို စာေရးဆရာႀကီး မူဟာမတ္ကာဆိမ္၏ “ေအခ်္ေကာ မုဆုလ္မာန္ အာရ္ခါန္ ဗာရ္မာ" အာရ္ခါန္ျပည္၏ ခ်စ္မြတ္စလမ္ စာအုပ္မွလည္း တစိတ္တေဒသ ရရိွႏိုင္ သည္။ ယခုဆရာႀကီးေရးခဲ့ေသာ စာအုပ္ အမည္ကိုလည္း ပီရ္ဆာပ္သခင္ ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္တပ္ေပးျခင္း ျဖစ္ သည္။
(၅) ဗိုင္အက္သ္ ခရီး
တစ္ဘက္က ပီရ္ဆာပ္သခင္သည္ မိမိ၏ ပညာဂုဏ္အစြမ္းေၾကာင့္ သာသနာ့ ပညာရွင္အျဖစ္ သာသနာ့ညီေနာင္တို႔ ေရွ႕ေဆာင္တန္ေဆာင္ျဖစ္ေနၿပီး တစ္ျခားဘက္က အိုလုမာပညာရွင္တို႔၏ ဦးပိုင္းအျဖစ္ လမ္းေကာင္း လမ္းျမတ္ ၫႊန္ျပလ်က္ ‘ဟုဒၵါမုလ္ အီစၥလာမ္'ႏွင့္ ‘ေဟ့လာေဖာ္တ္ ေကာ္မတီ'တို႔၏ အလံေအာက္တြင္ မ်ားစြာေသာ မ်ဳိးက်ဳိး ျပည္က်ဳိး လုပ္ငန္းဝတၱရားမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ႐ုဟားနီ စိတၱဇ ဝိဉာဏ္ေတာ္ ျပဳျပင္ေရး အတြက္ လည္း ဗိုင္အက္သ္ လမ္းေၾကာင္းကိုလည္း ဒလေဟာမလြတ္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ ရြာတိုင္းရြာတိုင္း၌ ပီရ္သခင္၏ မူရီတ္ တပည့္ေတာ္ မ်ားစြာရိွသည္။ ေဆာ္ဒီအာရပ္ႏိုင္ငံမွာပင္ ပီရ္သခင္၏ မူရီတ္ တစ္ဖြဲ႕တစ္သုတ္ ေလာက္ရိွေနသည္။
(၆) ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၿဗိတိသွ်ကြၽန္ဘဝမွ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ဇႏၷဝါရီလ (၄) ရက္ေန႔တြင္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။ ထို လြတ္လပ္ေရးရရိွမႈတြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာတိုင္းရင္းသား ပညာရိွမ်ား၊ အိုလုမာမ်ား၏ ေသြးစြန္႔သက္စြန္႔ ႀကိဳးပမ္းမႈလည္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ပီရ္သခင္၏ စြန္႔စားမႈလည္း အေရးပါလွသည္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ႀကိဳးပမ္းမႈ မရိွခဲ့လွ်င္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး အလွမ္းေဝးႏိုင္မည္ဟုပင္ ဆိုစမွတ္ျပဳႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိး တို႔၏ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈသမိုင္းကို ျမန္မာ့သမိုင္းပညာရွင္မ်ားက ယေန႔တိုင္ လွစ္လ်ဳ႐ႉ ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္ သည္ အမွန္အျဖစ္ ရပ္တည္ေနမည္မွာ ဓမၼတာ တရားပင္ျဖစ္ သည္။
ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီတို႔၏ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္ လပ္ေရးရရိွရန္ ေတာင္တန္း ေဒသအပါအဝင္ တျပည္လံုးရိွ လူမ်ဳိး ဘာသာေပါင္းစံု စည္လံုး ညီညြတ္ေရးကို ရရိွရန္ အေရးႀကီးေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ ရုိဟင္ဂ်ာ အပါအဝင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွမြတ္ဆလမ္မ်ားကို သိမ္းသြင္းရန္ ဟုဒၵါမုလ္ အီစၥလာမ္ႏွင့္ ေတြ႕ ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ သည္။ ဟုဒၵါမုလ္ အီစၥလာမ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္အခ်ဳိ႕ႏွင့္အတူ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ တစ္ခု ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး သေဘာတူ ညီၫြတ္ ေၾကာင္း ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ ျပသေလသည္။ ထိုစာခ်ဳပ္တြင္ ပီရ္ သခင္၏ လက္မွတ္လည္း ပါရိွသည္။ ၎ စာခ်ဳပ္၏ မိတၱဴ မွန္တစ္ေစာင္မွာ ပီရ္သခင္ထံ၌ ရိွေနသည္ဟု သခင္ကိုယ္တိုင္ ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား၏ ေလးစားမႈ
ပီရ္ဆာပ္သခင္သည္ သတၱိ ဗ်တၱိႏွင့္ျပည္စံုလ်က္ ရဲရင့္သူတစ္ပါးလည္းျဖစ္သည္။ ဗမာရခိုင္ အာဏာပိုင္ မ်ားက ပီရ္သခင္ကို သီလသမာဓိ ႏွင့္ ေဆးဝါးကုသမႈအစြမ္းေၾကာင့္ ၾကည္ညိဳေၾကာက္ရြံ႕႐ိုေသတတ္ၾကသည္။ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာတြင္ရိွေသာ ဌာန ဆိုင္ရာအႀကီးအကဲမ်ားတြင္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ႐ုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ ေဝဒနာ သို႔မဟုတ္ ႐ႈတ္ေထြေနေသာ ျပႆနာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရပါက အၿမဲပီရ္ဆာပ္သခင္ႏွင့္ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြး တတ္ၾကသည္။ သခင္၏ လမ္း ၫႊန္ခ်က္မ်ားကိုလည္း နာယူတတ္ၾကသည္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္တို႔ မြတ္ဆလမ္ ဘာသာဝင္ေတြကို မုန္းသည္ၾကားက အသင္သခင္ အား အဘယ့္ေၾကာင့္ ၾကည္ညိဳခ်စ္ခင္သနည္းဟု ေမးရာ “ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ ႐ုပ္ထု ကိုးကြယ္သူမ်ား ျဖစ္ၾက သည္။ ကြၽေနာ္သာလွ်င္ သူတို႔၏ ေဝဒနာ အျဖာျဖာကို ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္စြမ္းရိွသည္ဟု ယံုၾကည္သည္။ အလႅာဟ္ အရွင္ျမတ္၏ က႐ုဏာေတာ္ျဖင့္ အသေခ်ၤ ေရာဂါေဝဒနာရွင္မ်ားကို က်ေနာ္ ခ်မ္းသာေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ဤသို႔ေဝဒနာမ်ား ေပ်ာက္ကင္းေပးသူမွာ က်ေနာ္ မဟုတ္ပါ။ အမွန္စင္စစ္ ေရာဂါဘယ ေပ်ာက္ကင္းေပးသနားသူမွာ အလႅာဟ္ရွင္ျမတ္သာ ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ ႐ုပ္ထုကိုးကြယ္သူျဖစ္၍ ထိုထိုေသာ ဂုဏ္သတင္းေၾကာင့္ က်ေနာ့္ေပၚ အထင္ႀကီးကာ ေၾကာက္ရြံ႕႐ိုေသ ျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ထင္မိသည္။"
ပီရ္သခင္ ေျပာဆိုခဲ့သည္မွာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ မူဂ်ာဟစ္မ်ားက အာရ္ခါန္ျပည္ ကို ေျပာက္ က်ားစစ္ဆင္ႏြဲ ခဲ့ေသာအခါ မူဂ်ာဟစ္၂၀ ေယာက္ကို သံုးပန္းအျဖစ္ ဖမ္းဆီးခဲ့ သည္။ ၎တို႔ကို ေသဒဏ္ စီရင္ရန္ အမိန္႔ထုတ္ထားသည္။ တပ္မေတာ္အထက္တန္းအရာ႐ွိ တစ္ဦးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚ ေမးျမန္းခဲ့သည္။
အရာရိွ။ ။ ဆရာ...ခဗ်ၤား ..............မည္ေသာ ဂ်ီဟာဒီ အဖြဲ႕ကို သိရိွပါသေလာ့။
ပီရ္ ။ ။ အသီးစိတ္ က်က်နန မသိပါ။ ေကာလာဟလ ၾကား႐ံုပဲ ရိွတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သိရိွ သေလာက္ေျပာရရင္ ယခုအခ်ိန္တြင္ အာရ္ခါန္ျပည္တြင္း၌ မည္သို႔ေသာ လြတ္ေျမာက္ေရး အဖြဲ႕ ဟူ၍ မရိွ။
အရာရိွ။ ။ ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းမွ မူဂ်ာဟီဒ္အခ်ဳိ႕ ဖမ္းမိခဲ့သည္။ ထို ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အသင္သိရိွသေလာ့။
ပီရ္ ။ ။ ကြၽန္ေတာ္ၾကားဖူးတယ္။ ၾကားဖူးတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ ရခိုျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ဒါးျပအခ်ဳိ႕သည္ မူဂ်ာဟီးဒ္ေယာင္ေဆာင္ကာ တစ္ေနရာၿပီးတစ္ေနရာ ဓါးျပတိုက္ေန တယ္။ ထိုသူေတြက အမွန္မွာ ဓားျပသာျဖစ္ တယ္၊ မူဂ်ာဟီးဒ္အမည္ကို ေရာင္းစားေနတာ။ ဖမ္းဆီးခံရသူေတြမွာ ထိုသူတို႔ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
အရာရိွ။ ။ ဒါဆို သူတို႔ရဲ႕ အျပစ္ဒဏ္ ဘာျဖစ္ သင့္သလဲ။ ကြၽႏု္ပ္တို႔ အထက္အရာရိွေတြက ေသဒဏ္ေပးရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ပါတယ္။
ပီရ္ ။ ။ အျပစ္မဲ့ကို ေမးျမန္းစံုစမ္းၿပီးေတာ့ လႊတ္ေပးသင့္တယ္။ ဒါမွပဲ ျပည္သူလူထုဟာ ငါတို႔အစိုးရက အမွန္ တရားအတိုင္းပဲ ဆံုးျဖတ္ တယ္။ မတရား ဖိႏိွပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဓါးျပကို သာ လိုက္လံအျပစ္ေပးျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔ အျမင္ ေကာင္း သေဘာေကာင္းေဆာင္လာမွာပါ။ ၿပီးေနာက္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္တဲ့သူေတြကို ေထာင္ပို႔ ဒဏ္ခတ္ရမယ္။ သူတို႔ အတြက္ ေနာင္တ ျဖစ္ေအာင္ေပါ့။ ျပည္သူအတြက္လည္း သင္ခန္းစာျဖစ္လာမွာပါ။
ထိုအႀကံေပးခ်က္ကို အရာရိွက အင္မတန္ သေဘာက် သြားၿပီး ေျပာသည့္အတိုင္း လူ ၈ ေယာက္ကို အျပစ္မဲ့လႊတ္ေပးကာ က်န္ ၁၂ ေယာက္ကို ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္သည္။ ထိုသူတို႔၏ အသက္ခ်မ္းသာသြားေလသည္။
ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္ေသာ သခင္
အီစၥလာမ္ဘာသာ ဓေလ့ထံုးစံျဖစ္ေသာ အာဂႏၲဴအား ဧည့္ခံေကြၽးေမြးျခင္းကို ပီရ္, ဆာပ္သခင္ က ရက္ရက္ ေရာေရာ ဧည့္ခံေကြၽးေမြးေလ့ရိွသည္။ သခင္၏ အိမ္သည္ ပြဲသဘင္ သဖြယ္ အၿမဲ ဧည့္သည္ မ်ားႏွင့္ စည္းစည္းကားကား ရိွသည္။ ေရာဂါေဝဒနာမ်ား ကူးသရန္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပီရ္က်င့္စဥ္ ယူရန္ သို႔မဟုတ္ ဗိုက္သ္ တပည့္ေတာ္ခံရန္ ေသာ္လည္း ေကာင္း အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ လူမ်ားေန႔စဥ္ ေရာက္လာေလ့ရိွသည္။ အိမ္၌ဧည့္သည္ မေရာက္ရိွေသာ ေန႔ညဟူ၍ မရိွသေလာက္ျဖစ္သည္။ အနည္းဆံုး ၁၀ ဂဏန္းေက်ာ္ေလာက္ ေတာ့ ရိွတတ္သည္။ ထိုဧည့္သည္တို႔ တည့္ခိုရန္ သီးျခား ဧည့္ခန္းမေဆာင္ တစ္ေဆာင္ကို မဒရာဆာေက်ာင္းအနီးတြင္ ေဆာက္လုပ္ထားသည္။ ေရာက္လာေသာ သူမ်ားကို ထိုအ ေဆာင္တြင္ ညအိပ္ရန္ စီစဥ္ေပးကာ ထမင္းကို အိမ္သို႔ေခၚ၍ ေကြၽးသည္။ ရက္ကာလမည္မွ် ပင္ ေနေစကာမူ သခင္သည္ ဝန္ေလးသည္မရိွပါ။ သားျဖစ္သူကို ေခၚကာ ႂကြေရာက္လာ ဧည့္သည္တို႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေအရွားအခ်ိန္ အၿပီး လူနာမ်ားကို စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ “ေနရာ ခ်ေပးသေလာ၊ ေစာင္ေတြေကာ လံုေလာက္ရဲ႕လား၊ ထမင္းမစားခဲ့သူ က်န္ရိွပါသလား" စသည့္ျဖင့္ စံုစမ္းေမးျမန္းသည္။ဝါဒခြဲ အီစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ စကားတမ္းထိုးမႈ
၁၉၉၈ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ေဆာ္ဒီအာရပ္ႏိုင္ငံရိွ အဟ္ေလ ဟဒီးစ္အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ဂိုဏ္းခြဲ မုခ္လဒိန္း (غير مقلدين) တခ်ဳိ႕က ပီရ္သခင္အပါးတြင္ ခစား၍ ဒီေယာေဗာႏၵီ အိုလုမာပညာရွင္မ်ား၏ အခ်ဳိ႕ အာကီဒါဟ္မ်ားတြင္ ခြၽတ္ယြင္းမႈ ပါေနသည္။ ယင္းတို႔ကို ႏိုးေဆာ္ ျပဳျပင္ရန္ အလြန္အေရးႀကီး ေနသည္ဟု ရွင္းလင္းခ်က္ မစ္အလာဟ္ အခ်ဳိ႕ ႏွင့္အတူ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ပါသည္။ သူတို႔ေမး ျမန္းေျပာဆိုေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ပီရ္သခင္သည္ ကုတင္ေပၚ၌ လဲေလ်ာင္းေနသည္။ ဒီေယာေဗာႏၵီ အိုလုမာဟ္ဟု အသံၾကား သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ကုတင္ေပၚလဲေလ်ာင္းေနရာမွ ထက္ၿပီး ထိုေစာဒက၏ အေျဖကို သေဘာေပါက္ လက္ခံေအာင္ ေျဖဆိုရွင္းလင္းခဲ့သည္။ ပီရ္သခင္၏ အေျဖမွာ ေအေလာမ္ ပညာ၏ မိုး သည္းသည္းထန္ထန္ ရြာသြန္းေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ ပီရ္သခင္၏ ထိေရာက္ မွန္ကန္ေသာ အေျဖကို ၾကားလ်က္ သူတို႔ ခံတြင္းမဲ့သို႔ ျဖစ္သြားသည္။ေနာက္ဆံုး၌ ပီရ္ဆာပ္သခင္က ကြၽန္ေတာ္ကို ေဆာ္ဒီ အာရပ္ႏိုင္ငံ မုဖ္သီခ်ဳပ္ အပါအဝင္ ကမၻာ့မည္သည့္ အဟ္ေလဟဒီးစ္ပညာရွင္မ်ားေရွ႕ေမွာက္တြင္ တင္သြင္းၿပီး debate လုပ္ခိုင္းေစ။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဒီေယာေဗာႏၵီ အိုလုမာ၏ ဝိစၥငယ္ တစ္ဦးသာျဖစ္သည္။ ႏို႔ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဒီေယာေဗာႏၵီ အိုလုမာ၏ မည္သည့္ အာကီဒါဟ္ မွ က်မ္းျမတ္ ကုရ္အာန္ကို ဆန္႔က်င္ေနသည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ ႏွင့္ ဟဒီးစ္ဪဝါဒ ေတာ္၏ အမိန္႔ေတာ္ အတိုင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသသာဓကျပ ရွင္းလင္းႏိုင္ပါမည္။
အကယ္၍ အၾကင္သူသည္ ဒီေယာေဗာႏၵီ အိုလုမာတို႔၏ အၾကင္ အာကီဒါသည္ ကုန္အာန္၊ ဟဒီးစ္ေတာ္ ႏွင့္ မညီၫြတ္ ဆန္႔က်င့္ေၾကာင္း မွန္ကန္ေသာအေထာက္အထား ႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပႏိုင္လွ်င္ ထိုေန႔မွစ၍ ကြၽန္ေတာ္ သည္ ထိုသူတို႔၏ ဂိုဏ္းသို႔ကူးေျပာင္းသြားမည္ျဖစ္သည္။ ဤသည္ ကြၽန္ေတာ္၏ စိန္ေခၚခ်က္တစ္ ရပ္ပင္ျဖစ္သည္။
ကြၽန္ေတာ္တစ္ခုေမးခ်င္တာက ဂိုဏ္းခြဲမုခ္လဒိန္း မ်ားႏွင့္ ရီွယာတို႔မွာ ဘာကြာ ျခားသလဲ။ (ဒါက ေမးခြန္း သေဘာ နဲ႔ အေျဖတစ္ခုပါ။ ဆိုလိုတာက ဂိုဏ္းခြဲမုခ္လဒိန္းမ်ားႏွင့္ ရီွယာတို႔၏ အာကီဒါဟ္ မွာ အနီးစပ္ဆံုးသာျဖစ္သည္။)
ပီရ္သခင္နဲ႔ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းျခင္း (interview) တစ္ခုတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္မွာ ကြၽန္ေတာ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္လည္း debate မ်ားျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ရွည္လ်ားမည္ စိုး၍ ခ်န္လွစ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
သားသမီးမ်ား
ပီရ္သခင္သည္ အမ်ိဴးတာဝန္ တိုင္းျပည္တာဝန္ကို ေက်ပြန္ရင္း မိမိအေျခြအရံံတို့ကို ႏႈတ္ဆက္ကာ သက္ေတာ္ (၇၉) တြင္ ဘဝေျပာင္းေလသည္။ သားေတာ္ ၉ ပါးႏွင့္ သမီး ေတာ္ ၂ ပါး က်န္ရစ္ထားခဲ့သည္။ သားေတာ္ ကိုးပါးအနက္ ငါးပါးမွာ အာလင္မ္ သာသနာ့ ပညာတတ္မ်ားျဖစ္သည္။ သားေတာ္ ေမာ္လနာ ေရွ႕ခ္အဟ္မတ္မွာ ေျခတစ္ဘက္ဆိုး ျဖစ္ သည္။ ေမာ္လနာ ကုသုဗၺဳဒိန္းမွာ မူလ စာေရးသူ၏ အတန္းဘက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္။ ၁၉၇၈ ခုတြင္ ဒါ႐ု ဆီနာဟ္ နီးလာ အာရဗီတကၠသိုလ္တြင္ အတူတူ ပညာသင္ယူခဲ့သည္။ ပီရ္သခင္၏ တူေမာင္ တစ္ဦးမွာ ေမာ္လနာ ဇူေဘရ္ အဟ္မတ္၊ မကၠာဟ္ၿမိဳ႕ေတာ္ရိွ စာသင္ ေက်ာင္းတစ္ခု၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ျဖစ္သည္။လွ်ပ္တျပတ္ ေလ့လာျခင္း
အမည္ = မုဇာေဖၸာရ္ အဟ္မတ္အဘအမည္ = ဟာဂ်ီ ေဖာ္ေဇာ္လုရ္ ရာဟာမာန္
ေမြးသကၠရာဇ္ = ၁၉၂၇ခုႏွစ္၊ ေအာက္ တိုဘာလ ၂၉ ရက္ တနလၤာေန႔ ။
ဇာတိ = မီးေက်ာင္းေစ်း၊ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္။
ပညာသင္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္း = မီးေက်ာင္းေစ်း အာရဗီ မူႀကိဳေက်ာင္း(၁၉၃၄)၊ ဖီြမာလီ ေက်းရြာရိွ အုရ္ဒူ အလယ္တန္းေက်ာင္း၊ ေဖာင္ေတာ္ျပင္ မဒ္ရဆာဟ္ေက်ာင္း (၁၉၄၀)၊ ဒါ႐ုလ္အူလုမ္ ေတာင္ဘာဇား၊ ဒါ႐ုလ္အုလုမ္ ဒီေယာေဗာ္န္ အာရဗီတကၠသိုလ္၊ အိႏၵိယ (၁၉၄၇)၊
တတ္ေျမာက္ခဲ့သည့္ ပညာ = အူရ္ဒူ၊ အဂၤလိပ္၊ အာရဗီ၊ ဟဒီးစ္၊ ကုရ္အာန္၊ ဖီြကာဟ္၊
အဘိဓမၼာ
ရရိွခဲ့သည့္ဘြဲ႕= မူဟဒၵီးစ္၊ ပရမတ္ ပီရ္
ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ တာဝန္ = အာရဗီအထက္တန္းျပဆရာ၊ အာရဗီတကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး၊ ေဟမာယတုလ္ အီစၥလာမ္၏ ေကာင္စီဥကၠ႒၊ ဟုဒၵာမုလ္ အီစၥလာမ္၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး၊ ပီရ္ပရမတ္ ကိုယ္စားလွယ္။
သားသမီး = မိန္းကေလး(၂)ေယာက္၊ ေယာက်္ား (၉)ေယာက္။
ကြယ္လြန္ခဲ့သည့္ ခုႏွစ္ = ဇႏၷဝါရီလ (၂၂)၊ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ (တနလၤာေန႔)။
ကြယ္လြန္ခဲ့သည့္ ေနရာ = ေဆာ္ဒီအေရဗီယာႏိုင္ငံ၊ မကၠာဟ္ၿမိဳ႕။
ဆရာျမတ္မ်ား = (၁) ေမာ္လနာ မူဟာမတ္ အဟ္မတ္
(၂) မုဖ္သီ မူဟာမတ္ ဟူစိန္ (ေတာင္ဘာဇား)၊ ေမာ္လနာ ေနာ္ဂ်ဴမူဒၵိန္း
(ဘူးသီးေတာင္)
(၃) ေမာ္လာ နာ ေဆြယာဒ္ဟူစိန္း အဟ္မတ္ မဒ္နီ
(၄) ေမာ္လနာ ေအဇာဇ္အာလီ(ရဟမသြ)၊ ေမာ္လနာ ေဆြယဒ္ အစ္ေဂၚရ္
ဟူစိန္းမ်ာသခင္ (ရဟမသြ)၊ ေမာ္လနာ ေဘာ္ရီွရ္ အဟ္မတ္ႏွင့္
ေမာ္လနာ အဗၺဒုလ္ ဝါဟာတ္။
#ျပဳစုသူ- လူထု ဝဏၰ
---------------ၿပီးၿပီ-------------
For Download click here: ( https://drive.google.com/file/d/0Bz7KleMZRHVHUGFZUGVzXzlwOEE/view?usp=docslist_api)
(https://drive.google.com/file/d/0Bz7KleMZRHVHc3FDc1RZaEJWcnM/view?usp=docslist_api)
ما شاء الله
ReplyDeleteالسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ
Dear Writer,
I was searching for the bio of Maulana Peer Muzaffar Rahmatullah-Alai for a long time. I used to hear lots of story about Maulana from my parents and other respected teachers. But didn’t find his photo for I have spent ages to search. Nevertheless, through your wasilaah, I got to know maulana better الحَمْد لله .
May Allah bless you for your contributions and please update the new generation like myself with bio of the Maulana’s students.
جزاكم الله خيرا
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ
Walaikum salam Warahmatullah Wabarkaatuhu,
ReplyDeleteThank you very very much.
Plz read second edition of Moulana Phir Muzaffor Ahmed (R) on this blog.which is very authentic than this article. Because of I edited it with deeply investigation.
I also writing moulana Ediris Rahamatullah alai (nephew of fakir molawi). Thank you again.
Wassalamu alaikum