Aamir Moulana Foyazul Islam (1938-2007)

ေမာ္လနာ ေဖာ္ယာဇုလ္အီစၥလာမ္ သခင္ (ရမေသြ႕) (၁၉၃၈-၂၀၀၇)

၏  အတၳဳပၸတၳိအက်ဥ္း

ျပဳစုသူ 📜   လူထုဝဏၰ|

📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃📃

Pdf ဖိုင္ကို ေအာက္ပါလင့္မွ ေဒါင္းယူပါ။

📊DOWNLOAD ME

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

B i s m i l l a h   H i r r a h m a n i r   R a h i m

သဗ္လိဂ္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ သူေတာ္စင္တို႔ေျမ

ကိယာမတ္ ရွင္ျပန္ထမည့္ေန႔ တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ဒိြနိယာေလာကမွ သူေတာ္စင္မ်ား လည္း တျဖည္းျဖည္း ကြယ္ေပ်ာက္လာေနၿပီ။ ယင္းသည္ မ်က္ေမွာက္ေလာက၌ ေဘာရ္ေကာ္တ္ မဂၤလာ ဆုတ္ယုတ္ေစၿပီး အမိုက္အေမွာင္ေခတ္ လႊမ္းမိုးလာမႈႏွင့္ ေဘဒါအာတ္ဓေလ့ယုတ္ ေခတ္စားလာ ႏိုင္မည့္ အေၾကာင္းအရင္း တစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တိုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္ (၁၄) ခု အနက္ တစ္ခ်ိန္က အီစၥလာမ္သာသနာယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကား ေျပာင္ဝင္းခဲ့သည့္ အာရ္ကာန္ျပည္၏ ထင္ရွားေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ေသာ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၏ ဂုဏ္ေက်ာ္ ထင္ေပၚရြာတစ္ရြာမွာ ေတာင္ဘာဇား (ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕မွ အေရွ႕ဘက္ ကိုးမိုင္ခန္႔ အကြာတြင္ တည္ရိွသည္) မည္၏။

ယင္းရြာရိွ သာသနာ့ အာေလမ္ပညာရွင္ ႏွစ္ပါးျဖစ္ေသာ ပီရ္ ေမာ္လနာ မူဇာေဖၸာရ္(ရမသြ) သခင္ (၁၉၂၇-၂၀၀၆) ႏွင့္ အမီရ္ ေမာ္လနာ ေဖာ္ယာဇုလ္ အီစၥလာမ္(ရမသြ) သခင္ တို႔သည္ ဦးႏွင့္ပဲ့သဖြယ္ လက္ဝဲလက္ယာ တစ္ဦး တစ္ေနရာစီမွေန၍ ဒိန္သာသနာ့ အက်ဳိး၊ အမ်ဳိးအက်ဳိး၊ တိုင္းျပည္အက်ဳိးကို သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ပီရ္ ေမာ္လနာ မူဇာေပၸာရ္(ရမသြ) သခင္၏ ဘဝ အတၱဳပၸတၱိအက်ဥ္းကို ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ယခုေဖာ္ျပသြားမည့္ က်န္တစ္ပါးမွာ အထင္ေဇယ်၊ ပညာဂုဏ္ထူးခြၽန္ မြန္ျမတ္ေသာ၊ သဗ္လိဂ္ သာသနာျပဳလမ္းစဥ္ကို ထထႂကြႂကြ ေရွ႕ေဆာင္လႈပ္ရွားခဲ့ၿပီး “ေဘာ္ရ္ အာမီရ္ ဆာပ္" ဟု ကင္ပြန္းတပ္ျခင္းခံရသူ၊ မိမိပညာ အလင္းျဖင့္ အာေလမ္ ေက်ာင္းသားေကာင္း ရတနာေပါင္းမ်ားစြာ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ေသာ  ဒါ႐ုလ္အုလုမ္ ေတာင္ဘာဇား၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေဟာင္း၊ အမ်ားျပည္သူ ခ်စ္ခင္ ေလးစားအပ္ေသာ သူေတာ္စင္ သူေတာ္ျမတ္ အာလာမ္ပညာရွင္ တစ္ပါးျဖစ္ေသာ အာမီရ္ ေမာ္လာနာ ေဖာ္ယဇုလ္ အီစၥလာမ္(ရမသြ) သခင္္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။      

READ MORE:

      📓 Moulana Abdu Jobbar @ Foir Molovi

      📓 Moulana Phir Muzaffor Ahmed 

အာရ္ကာန္ျပည္တြင္  မိမိ၏ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ တိုးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာေစေရးကို ဘဝရည္မွန္းခ်က္ ခ်မွတ္ကာ ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားခဲ့သူမ်ား ေခတ္ကာလအလိုက္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ပီရ္ပညာျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ သာသနာ့ပညာျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လမ္းစဥ္ သဗၺလိဂ္ဂ်မအာသ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေလာကဓာတ္ ပညာျဖင့္၎၊ ႏိုင္ငံေရးအားျဖင့္၎ လက္လွမ္းမီရာ လမ္းမွတဆင့္ အာရ္ကာန္ျပည္သူ ျပည္သားမ်ား၏ အာတိတ္ က်န္ရစ္ေစေရးႏွင့္ အနာဂတ္သာယာ ေခ်ာ့ေမာ့ေစေရး အတြက္ ကမ္းကုန္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ ျမင့္ျမတ္လြတ္လပ္၍ ေအးခ်မ္းသာယာေသာ လူ႕ေဘာင္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအျဖစ္ သမိုင္းဝင္ ေမာ္ကြန္းတင္ႏိုင္ရန္ ပုဂၢိဳလ္ထူး ပုဂၢိဳလ္ျမတ္တို႔၏ ေသြးေခြၽးမ်ားကို ေပးဆပ္စေတခဲ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားတြင္ ေမာ္လနာ ေဖာ္ယဇုလ္ အီစၥလာမ္(ရမသြ) သည္လည္း တစ္ပါး အပါအဝင္ျဖစ္သည္။    
                                          
ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ေမာ္လာနာ အီလီယာစ္(ရမသြ)၏ လမ္းစဥ္ကို မိမိ၏ ဘဝပန္းတိုင္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ မိမိတာဝန္ဝတၱရားအျဖစ္ လည္းေကာင္း ခံယူခဲ့သူလည္းျဖစ္သည္။ ရြာတိုင္းရြာတိုင္း၊ ၿမိဳ႕ျပည္ေက်းလက္ မက်န္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံ သြားသြား၍ အီစၥလာမ္ သာသနာ ထြန္းကားေစျခင္း အလို႔ငွာ မဆုတ္မနစ္ အားထုတ္ခဲ့သည္။ မိမိ၏ မြန္ျမတ္ေသာ သတင္းစင္မႈ၊ ေမတၱာတရားျဖင့္ ကာေဖြရ္ ျငင္းပယ္သူတို႔၏ ရန္ၿငိဳးမႈကို လည္းေကာင္း၊ အမုန္းတရားကို အခ်စ္စစ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း ေခ်ပေအာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ကေလမာဟ္ေတာ္၏ ေဟာ့္ခ္ ရပိုင္ခြင့္ႏွင့္ တာဝန္ဝတၱရားအတြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေသာ ႏိွပ္စက္မႈ၊ ရက္စက္မႈတို႔ကို သည္းခံမ်ဳိသိပ္ခဲ့သည္။ ဤသို႔ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားသည္ အာရ္ခါန္ေျမေပၚတြင္ နည္းလွသည္ မဟုတ္ေခ်။ အခ်ိန္အခါလိုက္ ေခတ္ကာလအလိုက္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့သည္။ ဤေျမသည္ ေသြးစုပ္ေျမဟု တင္စားခဲ့ရေသာ္ လည္း အမ်ဳိး၊ သာသနာ၊ တိုင္းျပည္ အက်ဳိးျပဳ သားေကာင္း ရတနာေတြ ေမြးထုတ္ခဲ့ျခင္းမွာ ဝန္မေလးခဲ့ေခ်။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ အာရ္ခါန္ေျမေပၚတြင္ သဗ္လိဂ္ လမ္းစဥ္ကို ေရွ႕ေဆာင္ ထြန္းကားေစခဲ့သူတို႔တြင္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ပုဂၢိဳလ္သံုးဦး၏ အမည္သည္ မဏိုဋ္သဖြယ္ ထိပ္ဆံုးမွ ေတာက္ေျပာင္ေနသည္။

(၁) ေမာ္လနာ မူဟမၼဒ္ ဆြာေလ (ရန္ကုန္) ၊ ဖာရဲခ္ မုဇာေဟေရ႕ အုလုမ္ စဟာရန္ပူရ္၊ [ေမလ (၆)ရက္၊ ၂၀၀၅ ခု မႏၲေလး၌ကြယ္]
(၂) ေမာ္လနာ အဗၺဒူလ္ ကုဒၵဴစ္ (ပန္းေတာျပင္၊ ေမာင္းေတာ)၊ 
(၃) ေမာ္လနာ ေဖာ္ယာဇုလ္ အီစၥလာမ္ (ေတာင္ဘာဇား) 

ေမာ္လနာ မူဟမၼဒ္ ဆြာေလသခင္သည္  ျပည္မတြင္လည္းေကာင္း၊ ေမာ္လနာ အဗၺဒူလ္ ကုဒၵဴစ္ ဆာပ္သည္ ေမာင္ေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ တစ္ခုလံုးတြင္လည္းေကာင္း၊ ေမာ္လနာ ေဖာ္ယာဇုလ္ အီစၥလာမ္ ဆာပ္သည္ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္တြင္လည္းေကာင္း၊ အသီးသီး သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကို ေနာက္မဆုတ္မတမ္း ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ စစ္ေတြၿမိဳ႕တြင္မူ ေမာ္လနာ ရွားဖူဒၵိန္းဆာဘ္ကလည္း အပတ္တကုတ္ အားထုတ္ခဲ့ သည္မွာ ေမာ္ကြန္း တင္ရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သည္။     
                                                 
အလႅာဟ္အသွ်င္ျမတ္က ထိုသူေတာ္စင္တို႔ကို ယင္းမြန္ျမတ္ေသာ လုပ္ငန္းအတြက္သာလွ်င္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ သည္ဟု ထင္မွတ္ရသည္။ သူတို႔ ျပဳခဲ့သမွ် ေလာက္ သာသနာ့လုပ္ငန္းမ်ားကို နမူနာျပရန္ေတာင္ ခဲယဥ္းလွ သည္။ ပညာတတ္ နည္းပါးသြားေသာ အာရ္ကာန္ျပည္ႀကီးသည္ သဗ္လိဂ္ လမ္းစဥ္၏ ေရာင္ဝါ ေအာက္၌ အထူးပင္ ထြန္းလင္း စည္ကားလာခဲ့ေလသည္။  



ငယ္ဘဝႏွင့္ ပညာေတာ္သင္

ေမာ္လနာ ေဖာ္ယာဇုလ္အီစၥလာမ္သခင္၏ ဖခင္ ဟာဂ်ီ ေဆာ္ေယာ့ဒူရ္ ရာဟာမာန္သည္ အလြန္အက်င့္သီတင္း ေကာင္းမြန္၍ ပညာတတ္လူတန္းစား ျဖစ္သည္။ ဇာတိမွာ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္၊ ေတာင္ဘာဇား ေက်းရြာျဖစ္သည္။ ပညာကို အျမတ္အႏိုးထားသည္။ ပညာရိွကို ခံုမင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ သား (၅) ေယာက္တို႔အား ‘ပညာဟူသည္ ျမတ္ေရႊအိုး’ တည္းဟူေသာ ပညာ့အေမြ ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူခဲ့သည္။ 

အာမီရ္ အဟ္မတ္၏ မ်ဳိး႐ိုးစဥ္ဆက္မွ ဆင္းသက္လာၿပီး အာမီရ္ မ်ဳိးႏြယ္စုဟု လူသိမ်ားသည္။ ခ်မ္းသာေသာ လယ္ပိုင္ရွင္မ်ဳိး႐ိုး (ဦးႀကီးမ်ဳိး႐ိုး)ဟု ယေန႔တိုင္ ဘုန္းဂုဏ္ေက်ာ္ၾကားလွသည္။ 

ေမာ္လနာ ေဖာ္ယာဇုလ္အီစၥလာမ္ သခင္ကို ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၃၈ ခုခန္႔တြင္ ေတာင္ဘာဇားရိွ အဘ ဟာဂ်ီ ေဆာ္ေယာဒူရ္ ရာဟာမာန္၏ အိမ္၌ မယ္ေတာ္ ေဒၚမုစ္တာဖာ ခါတြန္မွ ဖြားျမင္သန္႔စင္ခဲ့သည္။ အမီရ္ဆာပ္သခင္သည္ ေမြးခ်င္း (၁၂) ေယာက္ အနက္ ဒုတိယေျမာက္သားျဖစ္သည္။ အာမီရ္ဆာပ္သခင္၏ ညီအစ္ကိုမ်ားမွာ-

(၁) ေမာ္လနာ အဗၺဒူ႐ႉကၠဳရ္ ( ညီေမာင္ ေဖာ္ယာဇုလ္အီစၥလာမ္၏ ေနာက္ဆံုး နမာဇ္ဂ်ေနဇာ ေရွ႕ေဆာင္ ဝတ္ျပဳသူ)
(၂) ေမာ္လနာ ေဖာ္ယာဇုလ္အီစၥလာမ္
(၃) ေမာ္လနာ အဟ္မတ္ ေကာ္ဘီရ္
(၄) ဆရာဝန္ ေဖာ္ယာဇုဒၵိန္း
(၅) ေမာ္လနာ မူဟမၼဒ္ အီျဗာဟီမ္း 
(၆)  မိုဟာမၼဒ္ အီလီယာစ္
(၇)  ဦးဂ်ာေဖာ္ရ္ အဟ္မတ္ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။

အာမီရ္ဆာပ္ သခင္၏ ညီမအစ္မ တို႔မွာ-

(၁) ေဒၚဟာဆီနာ့ ခါတြန္
(၂) ေဒၚမူဟ္ဆဲနာ့ ခါတြန္
(၃) ေဒၚဆားေဂ်ဒါ ခါတြန္
(၄) ေေဒၚရွားကဲရာ ခါတြန္
(၅) ေဒၚဆြာေဘရာ့ ခါတြန္  တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ 

သခင္သည္ အေျခခံပညာကို ေဖာင္ေတာ္ျပင္ေက်းရြာ စာသင္ေက်ာင္းတြင္ သင္ယူခဲ့သည္။ ငယ္စဥ္ကပင္ ပညာကို ႀကိဳးစားသူျဖစ္သည္။ ဖခင္သည္ သားကို အာေလမ္ပညာရွင္ တစ္ပါး ျဖစ္ေစလိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နီးစပ္ရာ အီစၥလာမ္သာသနာ့ အာရဗီစာသင္ေက်ာင္းတြင္ အပ္ႏွံခဲ့သည္။ ဥာဏ္ရည္ထက္သန္ေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သျဖင့္ ဆရာသခင္တို႔၏ ခ်ီးက်ဳးဂုဏ္ျပဳျခင္းကို အၿမဲတေစခံရသည္။ အမီရ္ဆာပ္၏ ငယ္ဆရာသခင္မွာ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ မူရာတ္အာဘာတ္မွ ဖာေဇလ္ဘြဲ႕ရ ေမာ္လနာ မူဟမၼဒ္ အဟ္မတ္ (၁၉၂၁-၂၀၀၄)၊ ဖသာအာလီရြာ ဘူးသီးေတာင္ (မတ္လ ၂၀၀၄ ခု၊ ေမာ္ဒီနာၿမိဳ႕၌ ကြယ္) ထံတြင္ ဆည္းကပ္သင္ယူခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၆ ခုတြင္ ဒါ႐ုလ္အုလုမ္ ေတာင္ဘာဇား အထက္တန္းေက်ာင္း၌ ပညာ ဆည္းပူးခဲ့ျပန္သည္။ ထိုေက်ာင္း၌ ပညာသင္ျပခဲ့သည့္ အထက္တန္း ဆရာဂု႐ုမ်ားမွာ ေမာ္လနာ မုဖ္သီ မူဟမၼဒ္ဟူစိန္း (ဘူးသီးေတာင္)၊ ေမာ္လနာ ေနာ္ဂ်ဴမုဒၵိန္း (ဘူးသီးေတာင္)တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ 

ေမာ္လနာ ေဖာ္ယာဇုလ္အီစၥလာမ္၏ အတန္းေဖာ္အတန္းဖက္အခ်ဳိ႕မွာ
(၁) ေမာ္လနာ ပီရ္ မုဇာေပၸာရ္ အဟ္မဒ္
(၂) ေမာ္လနာ မူဟမၼဒ္ ေအရ္ဖာန္
(၃) ေမာ္လနာ အာဘုလ္ေဖာ္ေဇာ္လ္
(၄) ေမာ္လနာ အဗၺဒူေရာ္ဟီမ္း     စသည္တို႔ျဖစ္သည္။

အာရ္ကာန္ျပည္တြင္ ပညာဆည္းပူးခဲ့ၿပီးေနာက္ အာမီရ္ဆာပ္သည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ သြားေရာက္ၿပီး အာေရဗီတကၠသိုလ္ ဒါ႐ုလ္အုလုမ္ တာေမြ၌ ပညာဆက္လက္ သင္ယူခဲ့သည္။ ထိုေက်ာင္း၌ ေနလိုလလို ေတာက္ပခဲ့သည့္ ဆရာျမတ္တို႔မွာ ေရွ႕ခ္ဟုလ္ဟာဒီစ္ ေမာ္လနာ ဘရီွးရ္အုလႅာ မူေဇဟ႔ရီ၊ ေမာ္လနာ ဟာဂ်ီႏူရ္အုလႅာဟ္ စသည္တို႔ျဖစ္သည္။ ေမာ္လနာသည္ အေျခခံပညာကို ျမန္မာအဂၤလိပ္ျဖင့္ သင္ယူခဲ့သျဖင့္ ရန္ကုန္၌ ပညာသင္ရာတြင္ အခက္အခဲ တစ္စံုတစ္ရာ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့သည္ မရိွေခ်။ 

သခင္၏ ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္မွာ ခႏၶာကိုယ္ ပိန္းပါး၍ အရပ္အေမာင္း ရွည္သည္။ အသားေရ ျဖဴေဖြးသည္။ ေမးေစ့၌ ပါးေသာ မုတ္ဆိတ္ေတာ္ရိွ၏။ မ်က္ႏွာမွာ ေဝရႊင္စႏၵာကဲ့သို႔ အၿမဲဝင္းပေန၏။ ေျခလွမ္းျမန္ျမန္ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္၏။ 



အိႏၵိယႏိုင္ငံသို႔ ပညာေတာ္သင္ခရီး

အိႏၵိယသို႔ သြားေရာက္ပညာသင္ႏိုင္မွ သာလွ်င္ ပညာငတ္စတံုးမည္ ဟု ေတြးေတာႀကံဆၿပီး အိႏၵိယႏိုင္ငံသို႔ ပညာသြားသင္ ခရီးထြက္ရန္ ဝတ္ထုပ္ျပင္ ခဲ့သည္။ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ယူပီရိွ ဆဟ္ရာန္ပူရ္ အာရဗီ တကၠသိုလ္ (Jamia Mazahir Uloom Saharanpur(est:1866), Uttar Pradesh, India)၌ တက္ေရာက္ကာ အဆင့္ျမင့္ပညာ သင္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္တြင္ ၎တကၠသိုလ္မွ ဖာေဇလ္ဘြဲ႕ ရယူခဲ့သည္။ 

အာမီရ္ဆာပ္သည္ အလြန္လံု႔လဝီရိယရိွစြာ သင္ယူမႈ၊ စြႏၷတ္ေတာ္ႏွင့္ ေရွာ္ရီယာတ္ တရားေတာ္ကို ကိုယ္ႏွင့္မကြာ က်င့္ႀကံမႈ၊ အက်င့္စာရိတၱ မြန္ျမတ္မႈ စသည္တို႔ေၾကာင့္ မူဇြာဟာရ္ အာရဗီတကၠသိုလ္ကဲ့သို႔ တကၠသိုလ္၌ ပင္ အေကာင္းဆံုး အဆင့္မ်ားျဖင့္ ေအာင္ပန္းဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့သည္။ အာမီရ္ဆာပ္ ၏ အတန္းေဖာ္ ေမာ္လနာ အဗၺဒူလ္ဟာမီတ္ ရန္ကုန္ (ႏိုဝင္ဘာ၊ ၁၉၉၉ ခု)က ေျပာျပခဲ့သည္မွာ အလႅာဟ္သွ်င္ျမတ္က ေမာ္လနာ ေဖာ္ယာဇုလ္ အီစၥလာမ္အား ပ်ဴငွာယဥ္ေက်းသည့္ အက်င့္စာရိတၱမ်ား ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။ ၎ကဲ့သို႔ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ ကြၽန္ေတာ္ျမင္ဖူးသည္မွာ နည္းပါးလွ၏။

Ulaa ikal aabayi forgini bimislihim, Iza jamatuna ya garirul al mojami uo. 
[ arabi ]
“သူတို႔သည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ဘိုးေဘးတို႔ျဖစ္ၾကသည္။ အစုအေဝးထဲမွ သူတို႔ကဲ့သို႔ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ယူလာပါ။" ဟု လကၤာပုဒ္ကို ရြတ္ဆိုၿပီး ခ်ီးမြမ္းခဲ့ေလသည္။

အၾကင္သူ၏ ဂုဏ္သတင္းကို အျခားပုဂၢဳလ္ျမတ္မ်ားက ခ်ီးမြမ္းေနလွ်င္ ၎သူသည္ မုခ် ပုဂိၢဳလ္ျမတ္ ျဖစ္ရပါလိမ့္မည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ အာမီရ္ဆာပ္ႀကီးသည္  ဒိုရာဟာဒီစ္တန္းတြင္ ပထမအဆင့္ ဆြတ္ခူးၿပီး မိမိ အမိေျမ၏ ဂုဏ္ေရာင္ ေတာက္ပေစခဲ့သည္။ မူဇာဟီရ္တကၠသိုလ္ သမိုင္း အတြဲ (၂)၊ စာမ်က္ႏွာ (၁၆၉) တြင္ “၁၃၇၄ ခု ဟိဂ်ရီ/ ၁၉၅၄ ခု ပညာသင္ႏွစ္တြင္ ဒိုရာဟာဒီးစ္တန္း၌ ေက်ာင္းသား (၅၉) ေယာက္ရိွရာ ေမာ္လနာ ေဖာ္ယာဇုလ္ အီစၥလာမ္ အာရ္ကာနီ (ဘ) ဟာဂ်ီ ေဆာ္ေယာ္ဒုရ္ ရာဟာမာန္သည္  နံပါတ္ (၁) ပထမအဆင့္ ရရိွခဲ့သည္။ ၎ကို ႐ူပီေငြ (၁၅) ႐ူပီႏွင့္တကြ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ စာအုပ္မ်ား ဂုဏ္ျပဳဆုခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။ စာအုပ္မ်ားက-

(က) ေဒါရ္ ေဖာ္ရာယတ္
(ခ)   မဒါရဲက္
(ဂ)   မီခ်္ကြာသ္ ေရွာ္ရီဖ္
(ဃ) မူေဆာ္လ္ေဆလားသ္
(င)   အဆြာေအ ပိုက္ရီြ
(စ) အာကာေယတ္ အုလုမာ ဒီေယာေဗာန္" 

ဒိုရာဟဒၵီးစ္တန္း၏ အတန္းေဖာ္ေက်ာင္းသား (၅၉) ေယာက္အနက္ ဗမာျပည္မွ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ-

(၁) ေမာ္လနာ မူဟမၼဒ္ ဇာကဲရ္ ဗမာ
(၂) ေမာ္လနာ အဗၺဒူရ္ ရာဟာမာန္ ဗမာ
(၃) ေမာ္လနာ အဗၺဒူလ္ဟာမီတ္ ရန္ကုန္
(၄) ေမာ္လနာ အဗၺဒူ ႐ႉကၠဳရ္ ဗမာ
(၅) ေမာ္လနာ အဗၺဒူလ္ ဝါဟာဘ္ ဗမာ
(၆) ေမာ္လနာ ႏူရ္မူဟမၼဒ္ အာရ္ကာနီ
(၇) ေမာ္လနာ အဗၺဒူလ္ ေလာ္တီဖ္ ဗမာ
(၈) ေမာ္လနာ မူဟမၼဒ္ ယူႏုစ္ ဗမာ
(၉) ေမာ္လနာ အာဘူလ္ေဖာ္ေဇာ္လ္ ဗမာ
(၁၀) ေမာ္လနာ အူဘိုက္ဒုလႅာ ဗမာ
(၁၁) ေမာ္လနာ ေရာ္ရိွတ္အဟ္မတ္ အာရ္ကာနီ
(၁၂) ေမာ္လနာ မူဟာမြတ္ ဗမာ
(၁၃) ေမာ္လာနာ ကဘီရ္အဟ္မတ္ ဗမာ
(၁၄) ေမာ္လနာ နဇီးရ္ ရာဟာမာန္ ဗမာ
(၁၅) ေမာ္လနာ ဖယာဇုလ္ ကဘီရ္ အာရ္ကာနီ
(၁၆) ေမာ္လနာ အဗၺဒုလ္မူဂ်ီဒ္ စစ္ေတြ
(၁၇) ေမာ္လနာ ႏူရ္မူဟာမတ္ ဗမာ စသည္တို႔ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ 

{ကိုးကား-မူဇာေဟ့ရီ အတြဲ (၂)၊ စာမ်က္ႏွာ (၁၆၈)}

အာမီရ္ဆာပ္သခင္သည္ မူဇြဟဲရ္၌ ပညာသင္ျပခဲ့ေသာ ဆရာမ်ားမွာ ဟဇရတ္ ေမာ္လနာ ကာရီ ေဆာ္ေယာတ္ အဟ္မတ္ဆာပ္၊ ေမာ္လနာ ဂ်မီလုရ္ ရာဟာမာန္ အမ္႐ူဝီ၊ ေမာ္လနာ မူဟမၼဒ္ ေဇာ္ကရီယာ၊ ေမာ္လနာ ေမာန္ဇူရ္ အဟ္မတ္ခါန္ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ 



အမိေျမသို႔ ျပန္

အာမီရ္ဆာပ္ႀကီးသည္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္တြင္ မိမိ၏ ခ်က္ေႂကြဌာနီ ဇာတိေျမသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရိွလာ၍ သင္ျပမႈႏွင့္ သာသနာျပဳ (သဗ္လိဂ္) လုပ္ငန္းခြင္တြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့သည္။ အာမီရ္ဆာပ္ႀကီးသည္ ငယ္စဥ္ဘဝတြင္ ပညာသင္ယူခဲ့သည့္ ေက်ာင္း၌ နည္းျပဆရာအျဖစ္ စတင္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ထိုေက်ာင္း၌ပင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္လ်က္ရိွခဲ့သည္။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တိုင္ အထက္တန္းျပ ဆရာအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေဟာင္း (ေက်ာင္း တည္ေထာင္သူ) ေမာ္လနာ မုဖ္သီ မူဟာမၼဒ္ဟူစိန္းသည္ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ၊ ကရာခ်ီၿမိဳ႕သို႔ ဟီဂ်ရတ္ ခရီး ထြက္ခြာခဲ့သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးရာထူးလပ္ေန၍ အာမီရ္ ဆာပ္ႀကီးမွအပ အျခား ထားတိုက္တန္သည့္ ေက်ပြန္ႏိုင္မည့္သူ မရိွသျဖင့္ အာမီရ္ဆာပ္ႀကီးသည္ ေက်ာင္း၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ကို ဆက္ခံခဲ့ရသည္။ သခင္သည္ ေက်ာင္း၏ စည္းစနစ္ကို အိႏၵိယႏိုင္ငံရိွ အီစၥလာမ္သာသနာ့ ပညာသင္ေက်ာင္း၏ စည္းစနစ္ကဲ့သို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သည္။ ပညာရည္ျမင့္တင္ေရးႏွင့္ အေရအေသြး ေကာင္းမြန္ေသာ အာေလမ္ပညာရွင္မ်ား ေပၚေပါက္ေစေရးအတြက္ ဘာသာရပ္ သင္႐ိုးမ်ားကို တိုးခ်ဲ႕ သင္ျပခဲ့သည္။ အာမီရ္ဆာပ္ႀကီး၏ ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္အထိ ယင္းအုပ္ႀကီး တာဝန္ႏွင့္ ဟာဒီးစ္ ပါေမာကၡ “ေရွ႕ခ္ဟုလ္ ဟာဒီးစ္” အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ 

အမီရ္ဆာပ္သခင္ အိႏၵိယ၌ ပညာသင္ေနသည့္ ကာလသည္ အိႏၵိယတြင္ သဗ္လိဂ္ ဂ်မအသ္ ေခတ္စားေနေသာ ကာလျဖစ္သည္။  သဗ္လိဂ္ ဂ်မာအသ္သည္ ဘဝျပဳျပင္ေရး လမ္းစဥ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ဘာသာေရး အသိပညာကင္းမဲ့၍ ဘာသာေရး အယူေသးေနသူမ်ား၊ ယုတ္မာေနသူမ်ား၊ လမ္းမွား၌ က်ေရာက္ေနသူမ်ား စသည္တို႔ကို အလႅဟ္ အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း ရွာရီယာတ္ စည္းအတြင္း က်င့္ႀကံ ေနထိုင္ရန္၊ တမန္ေတာ္ျမတ္(စြ)၏ စူႏြတ္ေတာ္မ်ားကို မိမိ၏ ရတနာလည္ရြဲ က်င့္ဝတ္အျဖစ္ လိုက္နာရန္ က်မ္းျမတ္ ကုရ္အာန္ႏွင့္ ဟာဒၵီးေတာ္၏ လမ္းၫႊန္ခ်က္အတိုင္း မိမိဘဝကို ျဖတ္သန္းႏိုင္ေစရန္ လမ္းမွန္ဘက္သို႔ ဖိတ္ေခၚသင္ျပ အသိပညာေပးေသာ သာသနာျပဳလမ္းစဥ္ တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ အမီရ္ဆာပ္သခင္သည္ အိႏၵိယ၌ ပညာသင္ယူေနစဥ္ ထိုလမ္းစဥ္ႏွင့္ ရင္းႏီွးလာခဲ့သည္။ အာမီရ္ဆာပ္သည္ ဆရာဂု႐ုတို႔၏ လမ္းၫႊန္ဆံုးမခ်က္အရ အိႏၵိယ ေနဇာမိုဒၵိန္း မရ္ကာစ္ခ်ဳပ္မွ ပထမဦးဆံုး အလႅာဟ္လမ္း ထြက္ခဲ့သည္။ ပညာတတ္ နည္းပါးလြန္းလွေသာ အာရ္ကာန္ျပည္၌ အိစၥလာမ္သာသနာ အဓြန္႔ရွည္ရွင္သန္ေစရန္ႏွင့္ ဘာသာေရး အယူေသးမႈမ်ားကို သုတ္သင္ ပေပ်ာက္ႏိုင္ေစရန္ သဗ္လိဂ္ လမ္းစဥ္သည္ အထိေရာက္ဆံုးျဖစ္လိမ့္မည္ဟု စိတ္၌ စြဲမွတ္ထားသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ တိုင္းတြင္ ဇာတိေျမသို႔ျပန္မလားဘဲ အလႅဟ္လမ္းထြက္ၿပီး သဗ္လိဂ္ ဂ်မာအသ္၏ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားကို ေလ့လာ သင္ယူခဲ့သည္။

အမိေျမသို႔ ေရာက္ခ်င္း ေရွ႕သာသနာျပဳဆရာမ်ားက မိတ္တိုမိတ္တို လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ဂ်ာမာအသ္ လမ္းစဥ္သို႔ မိမိကိုယ္တိုင္ ပူးေပါင္းပါဝင္ကာ ေန႔ည မရပ္မနား ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ရင္း တဟုန္းတိုး အရိွန္ျမင့္တင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ေမာ္လာနာ ဇိုင္ႏုလ္အာေဘဒၵိန္း ၊ ေမာင္ေတာ ပန္းေတာျပင္ ဇာတိသည္ ေမာင္ေတာ မရ္ကာစ္ခ်ဳပ္၏  ပထမဆံုး ပထမဆံုးအာမီရ္ ျဖစ္သည္။ ေနာင္တြင္ ရခိုင္ျပည္၏ အာမီရ္ခ်ဳပ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၁၉၈၆ ခုတြင္ ေမာ္လနာ ဇိုင္ႏုလ္ အာေဘဒၵိန္း သခင္က ဘူးသီးေတာင္သို႔ သိ်ွလႅာ ဂ်ာမအတ္ႏွင့္ ခရီးထြက္၍ ၿမိဳ႕လံုးကြၽတ္ ေဆြးေႏြးပြဲ၌ ဘူးသီးေတာင္ မရ္ကာစ္အတြက္ အမီရ္တစ္ဦး ေရြးခ်ယ္ရာ တက္ေရာက္လာေသာ လူထု၏ တခဲနက္ ေထာက္ခံ မဲေပးမႈျဖင့္ ေမာ္လနာ ေဖာ္ယာဇူလ္ အိစၥလာမ္သခင္အား ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခဲ့သည္။ Moulana Zainul Abedin  ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ေမာ္လနာ အဗၺဒူကုဒၵဴစ္သည္ ရခိုင္ျပည္၏ အမီရ္ခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အဗၺဒူကုဒၵဴစ္သခင္ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ေမာ္လာနာ ေဖာ္ယာဇုလ္အီစၥလာမ္သည္ အာရ္ခါန္ျပည္၏ အာမီရ္ခ်ဳပ္ ျဖစ္လာေလသည္။  အာရ္ကာန္ျပည္တြင္ သဗ္လိဂ္လုပ္ငန္း စတင္ခ်ိန္ကာလတြင္ ေဝဖန္မႈမ်ား အမ်ဳိးမ်ဳိးေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အမီရ္ဆာပ္သခင္ကဲ့သို႔ သူေတာ္စင္တို႔၏ ႀကိဳးပမ္းမႈသည္ အမ်ားျပည္သူ လက္ခံလာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ေဘဒအာတ္ ဓေလ့ယုတ္ အမ်ားစုကို အျမစ္တံုးေအာင္ ပေပ်ာက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး အမွားအေမွာင္ ကင္းမဲ့၍ စစ္မွန္ေသာ အီစၥလာမ္ သာသနာသည္ အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္း ေရာက္ေစခဲ့သည္။ သာသနာ့ အားထုတ္မႈတြင္ သီးသန္႔ အမ်ဳိးသမီးမ်ားပါဝင္ႏိုင္ေစေသာ မစ္သုရာသ္ လႈပ္ရွားမႈကို အိစၥလာမ္တရားေတာ္ႏွင့္အညီ စည္းကမ္းစည္းမ်ဥ္းမ်ား ခ်က္မွတ္ၿပီး ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ ဘဝေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ သဗ္လိဂ္ႏွင့္ သာလိမ္မွတဆင့္ အိစၥလာမ္သာသနာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေအာင္ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ေလသည္။  



တစ္မူျခားေသာ စ႐ိုက္မ်ား

၁။ အမီရ္ဆာပ္ႀကီးသည္ စကားကို အသံတိုးတိုးတိတ္တိတ္ ညင္သာစြာ ေျပာေလ့ရိွသည္။ စကားေျပာဆိုရာတြင္ ျပတ္သားသည္။ ရဲရင့္သည္။ တိုတိုႏွင့္ လိုရင္း ရွင္းျပတတ္သည္။  အမွန္တရားကို ဖြင့္ဟရာတြင္ ရြံ႕ရွားျခင္း အလ်င္းမရိွ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေျပာတတ္သည္။ အေျပာအစြမ္း ႏႈတ္ေရး အားသန္ သည္။  လက္ေတြ႕က်က် ဆံုးမသင္ျပသည္။ လက္ေအာက္ငယ္သားတို႔ကို သနားညႇာတာတတ္၏။ 
(တစ္ေန႔ေသာ္အခါ အာမီရ္ဆာပ္ႀကီးသည္ ေမာင္းေတာ ေမာ္ရ္ေကာ္စ္၌ ဒိုရ္ ဂ်ာမာတ္ျဖင့္ တရား အားထုတ္ေနရာ ကဲရ္ေမာစ္(ခ်က္ျပဳတ္) တာဝန္က်ေနေသာ ဂ်ာမာတ္ေဖာ္တစ္ဦး၏ အနားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဤသို႔ ေျပာဆိုခဲ့သည္။

“မီရ္   = ေမာင္မင္း ခ်က္ျပဳတ္တာဝန္က်ေနတာလား။ 

အေဖာ္ = ဟုတ္ပါတယ္၊ ဆရာႀကီး။

မီရ္ = မိမိက ကူပါရေစ။

အေဖာ္ = ရပါတယ္ ဆရာ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အလုပ္ကေတာ့ 
သိပ္မမ်ားပါဘူး။ က်ေနာ္တည္းဆိုရင္ ခဏေလးနဲ႔ ၿပီးကုန္မွာပါ။ 

မီရ္   = ေမာင္မင္း ျပင္ေနေသာ ၾကက္တြင္ အဘယ္အပိုင္းသည္ 
စားပိုင္သည္၊ အဘယ္ အပိုင္း မစားပိုင္သည္ကို သိ၏ေလာ့။"
ဟူ၍ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို တစ္ခုစီလက္ညိဳးထိုးျပကာ စားရန္
  ပိုင္ေၾကာင္း၊ မပိုင္ေၾကာင္း ရွင္းျပေပးသည္။ ဤသည္မွာအာမီရ္ 
ဆာပ္၏ လက္ေတြ႕က်က် သင္ျပမႈ နမႈနာ တစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။)

၂။     မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းမွား၌ က်ေရာက္ေနသည့္ လူမ်ားကို အဆင့္အတန္း၊ အသားအေရာင္ မခြဲျခားဘဲ ဒိန္းသာသနာ့လမ္းမွန္သို႔ ေရာက္ ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ခဲ့သည္။ မည္မွ်ပင္ ဩဇာဣကတိ ႀကီးမားသူျဖစ္ေစ၊ မည္မွ်ပင္ ႐ိုင္းစိုင္း မိုက္မဲသူျဖစ္ေစ အာမီရ္ဆာပ္သခင္ႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္ စကားစျမည္ ေျပာဆိုလွ်င္ ထိုသူတို႔၏ စိတ္ႏူးညံ့သြားတတ္သည္။ ဤသည္မွာ ဆရာသခင္၏ အထူး စြမ္းရည္ ဟုပင္ မွတ္ယူႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ေသာ္ ဥဒါဟ႐ုဏ္မ်ားကို ပုဂၢိဳလ္ စာရင္း အသီးစိတ္ ေဖာ္ျပမည္ဆိုလွ်င္ သီးျခားစာအုပ္ တစ္အုပ္ေတာင္ ျဖစ္သြားပါမည္။ ပုဂၢိဳလ္ေရး ထိခိုက္မည္ကို စိုးရိမ္လ်က္ မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္၏ ဥပမာကိုမွ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္း မရိွေခ်။

၃။ တစ္ေန႔ေသာ္ အမီရ္ဆာပ္သခင္သည္ ဟာဂ်ီ ေဆာ္ယဒ္အာခ္ေဘာရ္ (သခင္၏ ေယာက္ဖေတာ္စပ္သူ)ႏွင့္ ေတာင္ဘာဇားေစ်းႀကီးသို႔ ေစ်းျပဳသြားရာ အိတ္ထဲမွ ေစ်းျပဳေငြမ်ားကို ဆိုင္ရွင္အား ေရတြက္ျခင္းမရိွဘဲ လက္ဆုပ္ၿပီး  ေပးေလ့ရိွသည္။ ဆိုင္ရွင္သည္ တဖန္ မိမိလိုလားေသာ ပိုက္ဆံကိုႏႈတ္ယူၿပီး က်န္သည့္ေငြကို ျပန္ေပးအပ္ေလ့ရိွသည္။ အာမီရ္ဆာပ္ႀကီးသည္ တစ္စံုတစ္ခု ဝယ္ယူရာ၌ ေရတြက္၍ ပိုက္ဆံေပးသည္မရိွပါ။ မိမိ့အိတ္မွ ေငြကိုထုတ္ယူ၍ ေပးေလ့ရိွသည္။ ဆိုင္ရွင္ကသာ ေငြျဖတ္ယူ၍ ပိုေငြကို ျပန္ေပးသည္ကို ဟာဂ်ီႏွင့္အတူ ဂ်မအသ္ထြက္ခဲ့ေသာ သူက ဟာဂ်ီထံမွ ၾကားရသည္ဟု ေျပာျပခဲ့သည္။ ဤ အမီရ္ဆာပ္၏အျပဳအမူစ႐ိုက္သည္ အျခားသူမ်ားထံမွလည္း မၾကာခဏ ၾကားရေလ့ရိွသည္။ အမီရ္ဆာပ္သခင္၏ သူတစ္ပါးအေပၚ ယံုၾကည္ လြယ္ေသာ သူေတာ္စင္တို႔၏ စိတ္ႏူးစိတ္ေကာင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။ 

၄။ တခါေသာ္ အမီရ္ဆာပ္သခင္သည္ ဂ်မအသ္ေခၚ အလႅာဟ္လမ္း ထြက္ေနခ်ိန္ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕ မရ္ေကာစ္တြင္ သီတင္းသံုးေနစဥ္  ညည့္ သန္းေခါင္ယံ၌ သဟဂ်္ဂ်ဴသ္ နမာဇ္ ဝတ္မျပဳမီ အျပင္ထြက္ၿပီး တစ္နာရီ၊ တစ္နာရီခြဲ ၾကာမွ ပလီထဲသို႔ ျပန္လာသည္ကို ဂ်မအာသ္ ေဖာ္တစ္ဦးက ရိပ္စားမိခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ညတြင္လည္း သခင္သည္ ပထမညည့္ အတိုင္း အခ်ိန္ၾကာမွ ျပန္လာသည္ ေတြ႕ရသည္။ တတိယညည့္တြင္ သခင္သည္ ပလီမွ ထြက္သြားေသာအခါ ဂ်မအာသ္ေဖာ္ကလည္း သိလိုစိတ္ျဖင့္ ေနာက္မွ တကြယ္ကြယ္ လိုက္သြားခဲ့သည္။ သူ ျမင္ေနရသည္မွာ စိတ္ေတာင္မကူးခဲ့ေသာ အထူးအျခား ပါတကား။ “သခင္သည္ ပလီေရကန္မွ ေရအိုးျဖင့္ ေရခပ္ယူကာ ညစ္ေပေနသည့္ အိမ္သာ သန္႔စင္ခန္းမ်ားကို တဆိတ္ဆိတ္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေနသည္။”ကို ျမင္၍ အံ့မဆံုး ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဤမွ် မစခ်ီကဲ ဘုန္းဂုဏ္ျမင့္ျမတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္က မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာ အိမ္သာသန္႔ရွင္းေရးကိုပင္ လက္ေအာက္ ငယ္သားတို႔ စိတ္ခ်မ္းသာရာ သန္႔ရွင္းေပးႏိုင္ျခင္းသည္ သာမန္ နိဝါတတရားမဟုတ္ႏိုင္၊ ထူးျခား ကဲလြန္ေသာ နိဝါတ တရားဟုပင္ ဆိုရေပမည္။ 

၅။     အာမီရ္ဆာပ္သည္ တစ္လတြင္ တစ္ခါ ဆံပင္ညႇပ္သည့္ အေလ့အထရိွသည္။ 

ထူးထူးျခားျခား ေကရာမတ္ အခ်ဳိ႕

(၁) အာမီရ္ဆာဘ္သည္ ပါကိစၥတန္ႏိုင္ငံ၌ ဘာသာေရးအားထုတ္ေနစဥ္ တစ္ေန႔တြင္ ႐ုခ္ဌာနသို႔ သြားရ၏။ ၎င္းဂ်မအတ္တြင္ ကုန္သည္ႀကီး အဗၺဒူဆလာမ္လဲ အတူပါရိွ၏။ ႐ုခ္မွာမူ အတန္ေဝးလြန္းလွသည္။ သြားရင္းသြားရင္း လူေနရြာႏွင့္ ေဝးလွေသာ ျမစ္ကမ္းနားသို႔ ေရာက္ေလသည္။ အခ်ိန္ကလည္း  ေနဝင္မိုးခ်ဳပ္ခ်ိန္စျပဳလာသည္။ ျမစ္တစ္ဖက္သြားရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ျမစ္ထဲ မနီးမေဝးတြင္ မည္သည့္ ေလွ၊ သေဘၤာ၊ ကတိုး ကိုမွ မျမင္ရေခ်။ အာမီရ္ဆာဘ္သည္ အလြန္ပူပန္ေသာကေရာက္ေနသည္။ ထိုသို႔  ျမစ္ကမ္းနား ဟိုးၾကည့္ဒီၾကည့္ လုပ္ေနခ်ိန္တြင္ ႐ုတ္တရက္ ေလွတစ္စီးေရာက္လာ၍ ေလွသမားက “အရွင္တို႔ ေလွေပၚတက္ေလာ့၊ ျမစ္တဖက္သို႔ ကူးေပးပါရေစ” ဟုဆိုေသာ္ ဂ်မအတ္သားတို႔အားလံုးလည္း ေလွတက္သြား၏။ ထို႔ေနာက္ တဖက္ကမ္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ အမီရ္ဆာပ္က ေလွသမားကို “အသင္ မည္သူနည္း”ဟု ေမးရာ မည္သည့္ အေျဖမေပးဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေန၏။ တဖန္ ေငြအခ်ဳိ႕ကို ဆုအျဖစ္ေပးသညိကိုလည္း လက္မခံခဲ့ေခ်။ “အသင့္ အလုပ္ကို စိတ္ပါလက္ပါသာ လုပ္ပါေလာ့” ဟု အားေပးစကားေျပာကာ ျမန္စြာ ထြက္သြားေလ၏။ ထိုေလွသည္ အားလံုး၏ မ်က္စိေရွ႕၌ပင္ ေပ်က္ကြယ္သြားေလ၏။ ဤသည္မွာ အာမိရ္ဆာပ္၏ ေကရာမတ္ေတာ္ တစ္ခုျဖစ္သည္။ 

(၂) ေမာ္လနာ ဆာအာတ္က ေျပာၾကားခဲ့သည္မွာ “တစ္ခါက ေတာင္ဘာဇား၏ နယ္ေျမမႉးအား တစ္စံုတစ္ေယာက္က အာမီရ္ဆာပ္ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ မဟုတ္မမွန္ သတင္းေပးခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းအရာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အာမီရ္ဆာပ္ကို ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးရန္ နယ္ေျမမႉးကိုယ္တိုင္ ရဲေဘာ္အခ်ဳိ႕ႏွင့္အတူ ထြက္လာခဲ့သည္။ မဒရာဆာႏွင့္ စခန္းမွာ အနည္းငယ္ေဝးလွသျဖင့္ လမ္းဝက္ရိွ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ အတန္ငယ္နားကာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း ရပ္လူႀကီးမ်ားႏွင့္ စကားေျပာေနရာ  ပူေလာင္ျပင္းျပ လက္ဖက္ရည္ခြက္သည္ ႐ုတ္တရက္  လက္မွ ျဖဳတ္က်၍ ေျခတဖက္ ပူေလာင္သြား၏။ နယ္ေျမမႉးသည္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို နိမိတ္ဆိုးဟု ယူဆကာ မဒရာဆာသို႔ ေရွ႕ဆက္မသြားဘဲ ျပန္ခဲ့ေလ သည္။

တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ၾကာၿပီးေနာက္ ျပန္တခါ ရဲေဘာ္ႏွင့္တကြ အာမီရ္ဆာပ္ကို ဖမ္းရန္ မဒ္ရာဆာသို႔ေရာက္လာ၏။ မဒရာဆာ၏ အဝင္ဂိတ္နားတြင္ ခလုတ္တိုက္မိ၍ ေျခ၌ ဝါးျခမ္းတစ္ခု စိုက္ဝင္သြား၏။ ထိုေန႔တြင္ အလြန္စိုးရိမ္းမကင္းျဖစ္လ်က္ အာမီရ္ဆာပ္အား ေခၚယူေတာင္းပန္ၿပီးလွ်င္ ျပန္သြားေလသည္။

(၃) ဟာဂ်ီ ေဆာ္ယဒူအကၠေဘာ္ရ္(ေတာင္ဘာဇားေက်းရြာအုပ္စု နရိမ္းေခ်ာင္း)၏ ဆင့္ျပန္ခ်က္မွာ တစ္ခါက အာမီရ္ဆာပ္သည္ ရမ္ဇာန္လတြင္ မိမိ၏ သွ်ိလႅာ အားထုတ္ရန္ ဖက္ေတာ္သားတို႔ႏွင့္အတူ ထြက္ခြာသြားရာ စစ္ေတြၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ေလ၏။ ယင္းအခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ မြတ္စလင္တို႔ သြားခြင့္မရိွပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ရရန္ အတြက္ ခက္ခဲေနသည္။ လာလမ္းအတိုင္းျပန္ရမည့္ အေျခအေနျဖစ္ေနသည္။ အာမီရ္ဆာပ္သည္ ေအာင္မဂၤလာရပ္ကြက္ ပလီႀကီး၌ နားကာ ဂ်မာအတ္၏ လုပ္တံုးလုပ္နည္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္၏။ အာမီရ္ဆာပ္၏ မ်က္ႏွာမွာ အလြန္ေသာကေရာက္ပံုေပၚ၏။ စုေပါင္း ဒိုအာေတာင္းၾကခဲ့သည္။ မနက္မိုးေသာက္ေသာအခါ သက္ဆိုင္အာဏာပိုင္တစ္ဦး ပလီတံခါးဝသို႔ ကားစီးလ်က္ ေရာက္လာ၍ အာမီရ္ဆာပ္ႀကီး ဘယ္မွာလဲ လို႔ ေမးလာတယ္။ သြားေတြ႕တဲ့အခါ အာမီရ္ဆာပ္ႀကီးအတြက္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ စီစဥ္လို႔ၿပီပါၿပီဆိုကာ ေလယာဥ္လက္မွတ္မ်ားကို ထုတ္ေပးကာ ျပန္သြားေလ၏။ ဤသို႔ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေလယာဥ္လက္မွတ္ရရိွျခင္းကာ မည္သူမည္ဝါ စီစဥ္ေပးျခင္းကို မသိရေခ်။ ဤဟာကား  ေကရာမတ္တစ္ခုသာျဖစ္သည္။ 

ႏိုင္ငံျခားခရီးမ်ားႏွင့္ ခြဲခြာႏႈတ္ခြန္းဆက္

ဤမွ်တိုေတာင္းေသာ ဘဝခရီးတြင္ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ဆာငတ္သူတို႔ကို ပညာပ်ားရည္ျဖင့္ ဝၿဖိဳးေစခဲ့သည္။ သဗ္လိဂ္လမ္းစဥ္ျဖင့္ ဘာသာေရးမွ လြဲေခ်ာ္ေန ေသာသူတို႔၏ ဘဝကို သာယာလွပေသာ ဘဝအျဖစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေစခဲ့သည္။ အာမီရ္ဆာပ္ႀကီး၏ တပည့္ေတာ္မ်ားမွာ ပါကစၥတန္၊ အိႏၵိယ၊ မေလးရွား၊ ေဆာ္ဒီ အာေရဗီယား၊ ထိုင္း၊ တ႐ုတ္ စသည့္ ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာတြင္ ရာႏွင့္ခ်ီေသာ တပည့္ေတာ္မ်ားရိွေနသည္။ 

ဗမာျပည္သည္ အိစၥလာမ္ဘာသာေရး က်င့္ႀကံ ျပဳလုပ္ရန္ အလြန္းအလြန္ တင္းက်ပ္သည့္ ျပည္ တစ္ခုျဖစ္ သည္။ အထူးသျဖင့္ ရခိုင္ျပည္က အိစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြအတြက္ ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ဳိးစံုႏွင့္ ရင္ဆိုင္သည္။ ဟဂ်္ခရီးေတာ္သြားျခင္းသည္ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေဘးဒုကၡကို ဖိတ္ေခၚလိုက္ျခင္းမ်ဳိးပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ္ အခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ အာမိရ္ဆာဘ္သည္ မိမိ၏ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ဟဂ်္ခရီးေတာ္ ၁၀ ႀကိမ္ သြားႏိုင္ခဲ့ သည္။ တကယ္ေတာ့ အာမိရ္ဆာဘ္သည္ ထိုမွ်ေလာက္ ဥစၥာဓန ကံုႂကြယ္သူ မဟုတ္ေပ။ စားဝတ္ေနေရးေျပလည္သည္မွ်သာ။ သို႔ေပမယ့္ ၁၀ ႀကိမ္ ဟဂ်္ျပဳႏိုင္ျခင္းသည္ သူ၏ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္သာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ဟု ခန္႔မွန္းႏိုင္သည္။ 

အာဏာပိုင္ေတြဘက္ကလဲ မည္သည့္ကန္႔သတ္ခ်က္မွ် မရိွ။ တျခားသူေတြ တစ္ႀကိမ္ဟဂ်္ျပဳေတာ္မူလွ်င္ ျပန္တႀကိမ္သြားရန္ ခဲယဥ္းလွတယ္။ သို႔ေသာ္ အာမီရ္ဆာပ္အတြက္မူ မည္သည့္ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမွ မရိွ ဆႏၵရိွသေလာက္ ျပဳႏိုင္ခဲ့ေလသည္။

“Mann Lahu Lowla, Falaa Kulli”

(အာရဗီအဆိုအမိန္႔ကို အဂၤလိပ္အကၡရာႏွင့္ အသံထြက္အတိုင္းေရးသားျခင္း)

အဓိပၸာယ္- 

(အၾကင္သူသည္ အသွ်င္ျမတ္အားရရိွပါလွ်င္ သူသည္ အရာအားလံုးကို ရရိွျခင္းပင္ျဖစ္သည္။)

ဆိုသည့္အတိုင္း သူေတာ္စင္ေကာင္းတို႔အတြက္ အရာဟူသမွ်ဟာ အခန္႔သင့္ျဖစ္သည္။ 

အာမီရ္ဆာပ္ႀကီးသည္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးကို သာသနာ့ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္မႈ၊ ဟဂ်္ႏွင့္ အုမၼရာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ကမာၻအႏွံ႔အျပားသို႔ ခရီးနင္းခဲ့သည္။  ေဆာ္ဒီအေရဗီးယား၊ ပါကစၥတန္၊ အိႏၵိယ၊ အီဂ်စ္၊ ထိုင္း၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ စသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ခရီးထြက္၍ သာသနာ့ တာဝန္မ်ား ေက်ပြန္ခဲ့သည္။ အာမီရ္ဆာပ္သခင္၏ ထင္ရွားေသာ သာသနာ့အလို႔ငွာ အလႅာဟ္လမ္းထြက္ခဲ့ေသာ ထင္ရွားေသာ ႏိုင္ငံျခားခရီးစဥ္အခ်ဳိ႕ကို ေဖာ္ျပေပးပါမည္။

၁၉၇၇ ခုခန္႔တြင္ ႏိုင္ငံျခားသို႔ သာသနာ့ခရီးထြက္ရန္ သခင္၏ ဦးေလးအရင္း ဆိုဖီေရာ္ရိွတ္၊ အဗၺဒူစလာမ္၊ မိုဟာမတ္ယာကုပ္ တို႔ႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဥပေဒႏွင့္အညီ အေရွ႕ပါကစၥတန္ရိွ စစ္တေကာင္းၿမိဳ႕သို႔ ထြက္ခြာသြားသည္။ စစ္တေကာင္းၿမိဳ႕မွ ေနာက္ထပ္ သံုးသွ်ိလႅာထြက္မည့္ ပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္ဦးႏွင့္ ေပါင္းကာ ေရလမ္းျဖင့္ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ ႐ိုက္ဝန္ၿမိဳ႕သို႔ ထြက္ခြာသည္။ ႐ိုက္ဝန္ၿမိဳ႕ သာသနာ့ သဗ္လိဂ္ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ေရာက္ၿပီး တာဝန္ခံလူႀကီးမင္းတို႔၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း သံုးသွ်ိလႅာ(ေလးလ) ကိုယ္စိတ္ပါ အားထုတ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ အေဖာ္သံုးေယာက္ႏွင့္တကြ အမိျပည္အာရ္ကာန္သို႔ ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ 

တဖန္ ၁၉၉၇ ခုတြင္ အာမီရ္ဆာပ္သခင္သည္ ဆြေယဒူလ္ အာခ္ေဘာ္ရ္ (နရိမ္းေခ်ာင္း)၊ မိုဟာမၼတ္ ေစာ္လိမ္ (ဘူးသီးေတာင္) တို႔ႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံျခားသို႔ ဆာလာနာ သွ်ိလႅာ (တစ္ႏွစ္) သာသနာ့အားထုတ္ရန္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ ကညင္းတန္း (ရိွခ္ဒါရ္ပါရာ) မရ္ေကာစ္သို႔ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ရိွခ္ဒါရ္ပါရာ မရ္ေကာစ္၌ လစဥ္ အစည္းအေဝးမွ အာမီရ္ဆာပ္တို႔အတြက္ ႏိုင္ငံ ေျခာက္ႏိုင္ငံကို ‘႐ူခ္’ အျဖစ္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။ (၁) ဗမာျပည္၊ (၂) ထိုင္း၊ (၃) ေဆာ္ဒီအာေရဗီးယား၊ (၄) ပါကစၥတန္၊ (၅) အိႏၵိယ၊ (၆) ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အသီးသီးတို႔၌ ဆာလာနာ သွ်ီလႅာ အားထုတ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အာမီရ္ဆာပ္တို႔ အဖြဲ႕သည္ ေမာင္ေတာမွ ဘူးသီးေတာင္၊ ဘူးသီးေတာင္မွ စစ္ေတြ၊ စစ္ေတြမွ ရန္ကုန္ မရ္ကာစ္အသီးသီး တရားအားထုတ္ရင္း ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ရိွသြားခဲ့သည္။ ရန္ကုန္၌ ျမန္မာျပည္ အာမီရ္ခ်ဳပ္ ေမာ္လနာ မိုဟာမတ္ ဆြာေလ သခင္ႏွင့္အတူ တစ္ သ်ွီလႅာ အားထုတ္ခဲ့သည္။ ထို႔မွတဆင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ကာ မရ္ကာစ္ခ်ဳပ္မွ တဆင့္ ေနရာအသီးသီး တရားအားထုတ္ခဲ့သည္။ အာမီရ္ဆာပ္သခင္သည္ ထိုင္းငံသား အိစၥလာမ္ဘာသာဝင္တို႔၏  အလြန္ပင္ ျမဴးျမဴးထူးထူး ႀကိဳဆိုျခင္းကို ခံခ့ဲရသည္။ ထိုမွတဆင့္ မကၠာေရႊၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ ေရာက္ကာ မကၠာေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသား အေယာက္၄၀ ရိွေသာ အဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕ကာ ဇီလ္ဟဂ်္ဂ်္လ ၏ ၈ ရက္တြင္ မီနာ၌ ဟဂ်္ဝတ္ျပဳရန္ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ဟဂ်္အၿပီး မကၠာၿမိဳ႕၌ တစ္ သွ်ီလႅာ အားထုတ္ကာ အေဖာ္ႏွင့္တကြ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ ႐ိုက္ဝန္ မရ္ကာစ္ခ်ဳပ္သို႔ ေရာက္ရိွခဲ့သည္။ ယင္း၌ သွ်ိလႅာအခ်ဳိ႕တိုင္ အားထုတ္ကာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ေနဇာမိုဒၵိန္း မရ္ကာစ္ခ်ဳပ္၌ ေျပာင္းလာခဲ့သည္။ ေနဇာမိုဒၵိန္း မရ္ကာစ္ရိွ တာဝန္ခံတို႔၏ လမ္းၫႊန္းခ်က္ျဖင့္ (၁)ကာန္ဒလား (၂)ဆာဟရာန္ပူရ္ (၃) ဂင္ဂိုအ (၄) မူဇာပ္ေပၚရ္နေဂၚရ္ (၅) ဂူဂ်ရာတ္ (၆)မူရာတ္အာဘာတ္ (၇) ေဒေယာဝန္ (၈) အာလီေဂၚရ္ (၉) သာနဘုန္ (၁၀) ကာလကတၱား စေသာ ေဒသမ်ားတြင္ သာသနာ့အားထုတ္ကာ တဖန္ ပါကစၥတန္ ႐ိုက္ဝန္ မရ္ကာစ္သို႔ ေရာက္လဲ့သည္။ လအတန္ ပါကစၥတန္သို႔ သီတင္းသံုးၿပီးေနာက္ ျပန္တစ္ခါ အိႏၵိယသို႔ သြားေရာက္ခဲ့သယ္။ အိႏၵိယမွတဆင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သို႔ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သဗ္လိဂ္ အစည္းအ႐ံုး( ေထာင္ဂီ အခ်္ထမာ) ႏွစ္ပတ္လည္ စုေဝးေဟာေျပာပြဲသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ယင္းမွ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လည္ ဆိုက္ေရာက္ လာခဲ့သည္။ ဤခရီးစဥ္သည္ ၁၄ လၾကာခဲ့ေလသည္။  

၂၀၀၀ခုႏွစ္တြင္ ျပန္တစ္ခါ ဘာသာေရးအားထုတ္မႈအလို႔ငွာ ႏိုင္ငံျခားခရီးစဥ္စတင္ခဲ့သည္။ ေရွးနည္းအတိုင္း ရန္ကုန္၊ ေဆာ္ဒီ၊ အိႏၵိယ၊ ပါကစၥတန္ႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ တႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ သီတင္းသံုးခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ အာမီရ္ဆာပ္သခင္ မိမိဘဝတေလွ်ာက္ မ်ားစြာေသာႏိုင္ငံမ်ားသို႔ သာသနာ့အလို႔ငွာ ခရီးထြက္၍ သီတင္းသံုးခဲ့သည္။ 


အာမီရ္ဆာပ္သခင္အား ျပဳစုကုသေပးသည့္ ဆရာဝန္မွာ ဆရာဝန္ယာကုဗ္ ျဖစ္သည္။ သခင္ႏွင့္အတူ ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္အထိ ေနခဲ့သည္။ 

 အလႅာဟ္ (ဆဟတ)ႏွင့္ တမန္ေတာ္ျမတ္(စြ)အား ေၾကာက္ခ်စ္ အမိန္႔နာခံမႈ၏ အက်ဳိးေက်းဇူး ႏွင့္ ဖီဆန္မႈ၏ မဟာဆိုးက်ဳိးမ်ားကို ေရာက္ေလရာအရပ္၌ ပို႔ခ်ေပးရင္း နိဗၺာန္သြားရာ ျငမ္းထူေတာ္မူခဲ့သည္။ အမီရ္ဆာပ္သခင္သည္ သဗ္လိဂ္လမ္းစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ားကိုလည္း ေရးသားခဲ့သည္။ 

“လူ႕ျပည္ေလာက၊ လူ႕ျပည္ရြာမွာ၊ အိုရနာရ၊ ေသရေတာ့မည္၊ မွန္ေပသည္ တည္း။” ဆရာေဇာ္ဂ်ီက လကၤာျဖင့္ သတိေပးသြားသည္မဟုတ္ေလာ့။ မရဏ…မရဏ…မရဏတရားသည္ မည္သူကိုမွ် မလႊတ္။ 

كل نفس ذاءكت الموت 
သက္ရိွတိုင္း မရဏတရား၏ အရသာကို မုခ် ၿမိန္ရွာရမည္။  (က်မ္းေတာ္ ကုရ္အာန္) 

အာမီရ္ဆာပ္ႀကီး(ရမသြ)သည္ သာသနာ့တာဝန္အသီးသီးကို ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္အထိ ေက်ပြန္ရင္း ၉၉ ပါးေသာ ေရာဂါႏွင့္ သက္ေတာ္ ( ၆၉ )ႏွစ္တြင္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၈ ရက္၊ စေနေန႔ နံနက္ ၁၁း၀၀ နာရီ ၃၅ မိနစ္ (ျမန္မာႏွစ္၊ ဝါေခါင္လ ၁၄ ရက္၊ ၁၃၆၉/ ဟိဂ်ရီႏွစ္ ၁၄၂၈ ခု၊ ရဂ်ဗ္လ ၁၂ ရက္ )တြင္ မိမိေနအိမ္ ေတာင္ဘာဇားေက်းရြာ၌ အလႅာဟ္သွ်င္ျမတ္၏ အမိန္႔ေတာ္ခံယူခဲ့ရွာသည္။ (အိႏၷာ လိလႅာဟိ ဝအိႏၷာ အီလိုက္ဟိ ရာဂ်ီအူးန္) အာရ္ကာန္ျပည္မွ ဓူဝံၾကယ္သဖြယ္ လမ္းျပၾကည္တစ္ပြင့္ ေႂကြလြင့္ခဲ့ေလသည္။ အစ္ကိုႀကီး ေမာ္လနာ အဗၺဒူ႐ႉကၠဳရ္က ႏုမာဇ္ ဂ်ာေနဇာ ေရွ႕ေဆာင္ ဝတ္ျပဳခဲ့သည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္ သားေတာ္ ေမာ္လနာ မူဟမၼဒ္ ဟာရဲစ္၊ ဂ်အိဒ္ အာလမ္ ဒိန္း တို႔ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ခမည္းေတာ္၏ ေျခရာနင္းေနသည္။  အလႅာဟ္ အသွ်င္ျမတ္ေတာ္သည္ အမီရ္ဆာပ္(ရမသြ) သခင္၏ ဂူသခ်ဳႋင္းကို ႏူရ္အလင္း ေတာ္ျဖင့္ လင္းလက္ေပးပါေစ…အာမိန္။    

ပံု- အာမီရ္ဆာပ္သခင္၏ မ်ဳိး႐ိုးစဥ္ဆက္ဇယား

အာမီရ္ဆာပ္ သခင္တြင္  သားသမီး (၇)ဦး ထြန္းကားခဲ့သည္။ ၎သားသမီးတို႔မွာ- 
(၁) ေမာ္လနာ ဟားရဲစ္
(၂) ေမာ္လနာ မိုဟာမြတ္
(၃) ေမာ္လနာ မိုဟာမၼဒ္ အီလီယာစ္
(၄) ေမာ္လနာ မိုဟာမၼဒ္ ယာဟယာဟ္
(၅) ေမာ္လနာ အဗၺဒူလ္ မူကီသ္
(၆) ေဒၚ႐ူကီးယား
(၇) ေဒၚဖာေသြမာဟ္ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ 

                                           
⊙ ၿပီးပါၿပီ ⊙

ကိုးကား
၁။ အာကာေဘေရ အာရ္ကာန္၊ ေရးသား- ဆရာႀကီး  မူဟာမတ္ ဆီးဒၵီးခ္
၂။ မူဇာေဟ့ရီ သမိုင္း အတြဲ (၂)၊ စာမ်က္ႏွာ (၁၆၈) 
၃။  သာစ္ကာရာ ေအ ေဖာ္ယာစ္ (ေရးသား- ေရွာ္ဗၺီရ္ အဟ္မတ္)