 |
| ပံု- ဒူဒူကားလား ပန္းခ်ီ ၊ အင္တာနက္ |
🌷 ဓူဓူ ကစားနည္း [Du-Du Kála] 🌷
💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫
ေရးသူ - ႐ိုဟင္ေလး
အမ်ဳိးအစား- ႐ိုဟင္ဂ်ာ႐ိုးရာ အားကစားနည္းမ်ား [Traditional Sports of Rohingya]|
အာရ္ကာန္ျပည္၏ ေက်းလက္ေဒသ၌ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူငယ္တို႔က ကစားနည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ကစားသည့္အနက္ ဓူဓူကစားနည္းသည္လည္း ထင္ရွားေသာ ကစားနည္း တစ္မ်ဳိးျဖစ္သည္။ စိတ္ဝင္စားဖြယ္လည္း ေကာင္း သည္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူငယ္တို႔၏ အားလပ္ခ်ိန္ကို ေဖ်ာ္ေျဖေပးသည့္ ကစားနည္းတစ္မ်ဳိးလည္းျဖစ္သည္။ ဓူဓူ ဟူေသာ အသံကို ရြတ္ဆိုရင္း ကစားရေသာေၾကာင့္ “ ဓူဓူ ကားလား ”ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ အာရွတိုက္ရိွ ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕တြင္လည္း ဤကစားနည္းကို သူ႕နည္းသူဟန္ႏွင့္ ကစားၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အိႏၵိယမွာ ယင္းကစားနည္းကို Karbodi (ကာဘတီ) ဟု ေခၚၾကသည္။ ကိုယ္ကာယ စြမ္းအင္ ျမင့္တင္ေပးမႈႏွင့္ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးေသာ ကစားနည္းတစ္မ်ဳိးလည္းျဖစ္သည္။ ဒူဒူကစားနည္းကို အိမ္ျပင္ထြက္ ညီညာျပန္႔ျပဴးသည့္ ကြင္းျပင္၌ ကစားေလ့ရိွသည္။ ေငြေၾကးအကုန္အက်မခံရဘဲ ခ်စ္ခ်စ္ ၾကည္ၾကည္ ကစားႏိုင္သည္။
ညီညာက်ယ္ျပန္႔ေသာ ကြင္းျပင္တြင္ ဓူဓူ ကစားနည္းကို အသင္းႏွစ္သင္း ဖြဲ႕၍ ကစားၾကသည္။ ယွဥ္ၿပိဳင္ ကစားမည့္ ကစားသမားမ်ားသည္ အသင္းႏွစ္သင္းတြင္ အေရအတြက္ ညီတူညီမွ် ခြဲေရြးယူၾကသည္။ ဆာပ္ ဘာနာ့ ဟု ေခၚၾကသည္။ ဦးစြာ အားလံုး၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ အသင္းေခါင္းေဆာင္ (၂) ဦး ေရြးခ်ယ္ရသည္။ အားတူအင္မွ် အေတာ္အညံ့ အသင္းသားတစ္စံုစီကို ေရြးခ်ယ္ရန္ သူတို႔ လွ်ဳိဝွက္ နာမယ္ ႏွစ္ခု သို႔မဟုတ္ ကုဒ္ ႏွစ္ခု ေျပာလာမည္။ ေခါင္းေဆာင္ (၂) ဦးစလံုးက တစ္တြဲမွ တစ္ဦး တစ္ေယာက္စီ ေရြးရသည္။ သူတို႔ေျပာလာေသာ ကုဒ္ (လွ်ဳိဝွက္ နာမယ္) ကို ခန္႔မွန္းၿပီး ေခၚရသည္။ ကုဒ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ကစားသမားသည္ သူ႕အသင္းေဖာ္ျဖစ္သြားသည္။ ဥပမာ_ အုန္းသီးလား၊ ကြမ္းသီးလား… စသည္ျဖင့္ ဤနည္းျဖင့္ ကစားေဖာ္ေရြးသည္။
ကစားကြင္းကို ႏွစ္ပိုင္းခြဲၿပီး အလယ္တည့္တည့္မွ စည္းသားသည္။ ကိုယ္ဘက္အပိုင္း၊ သူ႕ဘက္အပိုင္းကို “စပိတ္” ေခၚေသာ ေခါင္းပန္းေျမာက္ ေရြးရသည္။ သက္ဆိုင္ရာအသင္းမ်ားက မိမိတို႔ က်ရာအပိုင္းတြင္
ေနရာယူၾကရသည္။
ကစားနည္း
ကစားသမားမ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ ကြင္းအပိုင္းတြင္ အလယ္စည္း ကို မ်က္ႏွာမူ၍ တေျဖာင့္တတန္း ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စက္ဝိုင္းျခမ္းပံုသဏၭာန္ေသာ္လည္း ေနရာယူရသည္။ ၿပိဳင္ပြဲစေသာအခါ အသင္း တစ္သင္းမွ ကစားသမား တစ္ဦးကို စည္းေက်ာ္ၿပီး ၿပိဳင္ဖက္အသင္း ပိုင္နက္သို႔ ဝင္စီးရန္ ပို႔ေစသည္။ သူ သြားေနခ်ိန္တြင္ အသက္႐ႈေအာင့္ကာ “ ဓူဓူ/ ဟဓူဓူ ” သို႔မဟုတ္ အျခားလကၤာ တစ္ပိုဒ္ကို တရစပ္ တရြတ္ရြတ္ တေအာ္ေအာ္ ဆိုရသည္။ ထိုသို႔ အသက္ေအာင့္ ဒူဒူ ဆိုရင္း ၿပိဳင္ဖက္နယ္ပယ္သို႔ ဝင္စီးကာ ၿပိဳင္ဖက္ကစားသမား တစ္ေယာက္သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ကို ကိုယ္ခ်င္းထိ၊ လက္ႏွင့္ကိုင္ရန္ ႀကိဳးစားၿပီး မိမိ ပိုက္နက္အတြင္း ျပန္လည္ေရာက္လာရသည္။ အကယ္၍ သူသည္ ၿပိဳက္ဖက္မွ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ထိၿပီး ျပန္လည္ မိမိပိုင္နက္အတြင္းသို႔ ေရာက္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ အထိခံရသူ ၿပိဳင္ဖက္ ကစားေဖာ္သည္ ေသသြားသည္။ ကစားကြင္းမွ ဆင္းေပးရသည္။ သတ္ခဲ့ေသာသူကမူ အသက္ေအာင့္ရင္း ဓူဓူ…ဓူဓူ…ဓူဓူ… တရြတ္ရြတ္ဆိုကာ အလယ္စည္းေက်ာ္ၿပီး မိမိပိုင္နက္အတြင္းသို႔ ေရာက္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ အရွင္ရိွေနလိမ့္မည္။ အကယ္၍ သူဝင္စီးခ်ိန္တြင္ တဖက္ ကစားသမားမ်ားက သူကို အလယ္စည္း ျပန္မေက်ာ္ႏိုင္ေအာင္ ဖမ္းဆီးထားလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အလယ္စည္း မထိႏိုင္ေအာင္ တားဆီးထားႏိုင္ ခဲ့ ေသာ္လည္းေကာင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္ေသာ္ ဝင္စီးသူေသရသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ တဖက္တစ္လွည့္စီ အသင္းသားမ်ား စီးဝင္ေစသည္။ တစ္လွည့္တြင္ တစ္ေယာက္သာ ေစလႊတ္ႏိုင္သည္။ ၿပိဳင္ဖက္ ကစားသမားတစ္ဦးကို သတ္ႏိုင္လွ်င္ မိမိအသင္းမွ ေသသြားေသာ အသင္းေဖာ္ တစ္ဦးကို ျပန္လည္ ရွန္သန္ေစႏိုင္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ အသင္းတဖက္ဖက္မွ ကစားသမား အားလံုး ေသသြားခဲ့လွ်င္ ၿပိဳင္ပြဲၿပီးဆံုးသြားသည္။ အသင္းေဖာ္ က်န္ရစ္ေနေသာ အသင္းသည္ ေအာင္ပြဲရသည္။
ဓူဓူကစားနည္းသည္ အစမွ အဆံုးထိ အလြန္စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေကာင္းသည္။ ဝင္စီးျခင္း၊ သတ္ျခင္း ႏွင့္ ဖမ္းျခင္း၊ လြတ္ေရြးျခင္းတို႔မွာ ကစားနည္းကို ပို၍ စိတ္ဝင္စားမႈ ထက္သန္ေစသည္။ ပရိသတ္တို႔ကို အံ့ဩေစသည္။ ၿပိဳင္ဖက္ကစားသမား ဝင္စီးစဥ္ အသင္းသားမ်ား ဝန္းရံပိတ္ဆို႔စဥ္ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ မဲ့ေနေသာ ေထာင္ေခ်ာက္က် ေနေသာ ကစားသမား၏ ႐ုန္းထြက္ပံု ျမင္ကြင္းသည္ ရဲရင့္ျခင္းႏွင့္ လံု႔လဝီရိယ စိတ္ဓာတ္ ကို ႏိုးၾကားေပးေစသည္။
ဤသို႔လွ်င္ ဓူဓူကားလားသည္ လူငယ္တို႔၏ ရဲစြမ္းသတၱိႏွင့္ သြက္လက္ဖ်တ္လတ္မႈကို ျမင့္တင္ေပးသည္။ ဤကစားနည္း ႐ိုအမ်ဳိးတြင္ ထင္ရွားခဲ့ေသာ္လည္း ယေန႔ ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါး ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ့အားကစားနည္းမ်ား ရွင္သန္တည္ၿမဲေရး၊ ေခတ္လူငယ္တို႔ ႐ိုးရာအားကစားနည္းမ်ားကို ပိုမိုစိတ္ဝင္စား လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရမည္မွာ ႐ိုတမ်ဳိးသားလံုး၏ တာဝန္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍
No comments:
Post a Comment