ကမာၻ႕အလင္း ဆရာနူးရ္

ကမာၻ႕အလင္း ဆရာနူးရ္

ဆရာကို ေပ်ာ္ဘြယ္ျမို့နယ္ အုန္းပင္ျခံရြာ၌ အဘ ဦးဟာျမင္ အမိ ေဒၚမူတုိ့မွ ၁၉၁၄-ခုနွစ္တြင္ ဖြားျမင္သည္။ ရွစ္နွစ္သား အရြယ္ကပင္ ကုရ္အာန္ က်မ္းစာကို ေကာင္းစြာဖတ္နိုင္သည္။ ၁၁-နွစ္သားအရြယ္တြင္ အုန္းပင္ျခံရြာ အစိုးရမူလတန္းေက်ာင္း၌ စတုထၱတန္း ေအာင္ျမင္သည္။ ၁၉၂၈-ခု ၁၄ နွစ္သားအရြယ္တြင္ ပင္းတားရြာ အစိုးရအလယ္တန္းေက်ာင္းမွ သတၱမတန္းေအာင္ျမင္သည္။

ဆရာသည္ သာသနာ့ပညာ ဆည္းပူးနိုင္ရန္ အရဗီေက်ာင္း မ်ားကို စုံစမ္းရင္း အုန္းပင္ျခံရြာတြင္ပင္ မိဘကို ၄ နွစ္ခန့္ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနသည္။ ရန္ကုန္အနီး ေဒးဒေနာရြာတြင္ အရဗီေက်ာင္းဖြင့္လွစ္ေျကာင္း သိရွိေသာအခါ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ျကေသာ ေမာင္လာနာ မုဟမၼဒ္ ယာစီးန္၊ ေမာင္လာနာ အဗၺဒူလ္ ဟကီမ္းတုိ့နွင့္အတူ ရမ္ဇမ္ ၁ရက္ေန့တြင္ ေဒးဒေနာသို့ ဦးတည္ျပီး ပညာသင္ခရီးထြက္ခဲ့ျကသည္။ ေဒးဒေနာတြင္ သခင္ျကီး ေမာင္လာနာ အဇီးဇ္အဟ္မဒ္ထံ အရဗီ၊ အူရ္ဒူ စာေပမ်ားနွင့္ အစၥလာမ္ ေရးရာက်မ္းစာမ်ား သင္ယူခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေနဘက္မ်ားမွာ ေမာင္လာနာ ဃာဇီဟာရွင္၊ ေမာင္လာနာ ဟာဖိဇ္ စြာေလးဟ္၊ ေမာင္လာနာ အလီ၊ ေမာင္လာနာ ယာစီးန္၊ ေမာင္လာနာ အဗၺဒူလ္ဟကိမ္းတုိ့ ျဖစ္သည္။

ေဒးဒေနာတြင္ သင္ရိုးျပီးေျမာက္ျပီး အိႏၵိယနိုင္ငံ စဟာရန္ ပူရ္ျမိဳ႕ မဇာဟင္ရ္အိုလုမ္ တကၠသိုလ္တြင္ ဆက္လက္ပညာ ဆည္းပူးသည္။ အဆိုပါ တကၠသို္လ္ၾကီးမွ ဒရ္ဂ်ာအူလာ၊ အာလင္ဖြဇရ္၊ ပထမအဆင့္ ျဖင့္ ထူးခြ်န္ထုိက္တန္စြာ ဘြဲ့စနဒ္ ဆြတ္ခူးရယူျပီး ျမန္မာျပည္သို့ ျပန္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၉- ခုႏွစ္တြင္ ယင္းေတာ္ျမိဳ႕ မဒီနာတုလ္အိုလုမ္ ေက်ာင္း တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ အဆုိပါေက်ာင္းသည္ မႏၱေလးတုိင္း၏ ပထမဆုံးေသာ အရဗီေက်ာင္းျကီးျဖစ္ျပီး ျမန္မာနိုင္ငံ၏ တတိယေျမာက္ အရဗီေက်ာင္းျကီးအျဖစ္ ဂုဏ္ယူျကရသည္ ။ အဆုိပါ ေက်ာင္းျကီး၏ ပင့္ဖိတ္ခ်က္အရ ဆရာ ေမာင္လာနာ ဃာဇီဟာရွင္နွင့္အတူ တာ၀န္ယူလိုက္ျက သည္။ ဆရာသည္ အလယ္တန္းျပီးဆုံးသည္အထိ ပညာသင္ျကား ေပးျပီးထူးခြ်န္သူမ်ားကို မိမိတုိ့ ပညာဆည္းပူးခဲ့ရာ အိႏၵိယ တကၠသိုလ္သုိ႔ ပို့ေဆာင္ေပးသည္။

ဆရာသည္ ၁၉၄၉-ခုတြင္ မိထၱီလာျမိဳ႕၌ ဂ်ာေမအာအဇီဇီယာေက်ာင္းျကီး ဖြင့္လွစ္နိုင္သကဲ့သုိ့ တပည့္ရင္းတစ္ဦးျဖစ္သူေမာင္လာနာ ယူစြတ္(ဖ္) မဇာေဟရီကလည္း ၁၉၅၆-ခုနွစ္တြင္ ေပ်ာ္ဘြယ္ျမိဳ႕၌ မဇာေဟရြလ္အိုလူးမ္ေက်ာင္းျကီးကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသည္။ ဆရာျကီးတို့သည္ အာလင္မ္ပညာရွင္ အေျမာက္အျမား ေမြးထုတ္ေပးနုိင္ခဲ့ျကသည္။ ဆရာသည္ သင္ျကားပို့ခ်ျခင္းျဖင့္ သာသနာျဖန့္ျဖဴးေရး လုပ္ငန္းကို တပည့္ေက်ာ္နွင့္ မ်က္နွာလြွဲရနုိင္ခ်ိန္တြင္ စာေပျဖင့္ သာသနာျဖန္႕ျဖဴးေရးလုပ္ငန္းကို တာ၀န္ယူလိုက္သည္။ ၁၉၅၂- ခုႏွစ္ ကမာၻ႕အလင္း စာေစာင္တြင္ အယ္ဒီတာခ်ဴပ္ အလင္း္းစာေစာင္တ္တြငြင္ အယ္ဒ္ဒီတီတာခ်ုပ္ ျဖစလာသည။္

ကမာၻ့အလင္းစာေစာင္တြင္ ကုရ္အာန္ဘာသာျပန္၊ ဟဒီဆ္ ဘာသာျပန္၊ စီရတ္ဘာသာျပန္နွင့္ အစၥလာမ္ေရးရာ အျဖာျဖာ အရဗီသင္ခန္းစာ ပုိ့ခ်ခ်က္ ေတာင္းဆုေတာ္မ်ား စသည္တို့ကို ဘာသာျပန္ တင္ဆက္သည္။ ကမာၻ႕အလင္းစာေစာင္သည္ ထုိစဥ္က အေျမာ္အျမင္ျကီးေသာ လုပ္ငန္းရွင္ျကီးတစ္ဦးျဖစ္သည့္ မစၥတာနူးရ္မုဟမၼဒ္၏ အေထာက္အပ့ံျဖင့္ ထုတ္ေ၀ျခင္းျဖစ္သည္ ။ တာ၀န္ခံ အယ္ဒီတာဆရာဒဂုန္သိန္း၊ နိုင္ငံျခား အယ္ဒီတာ ဆရာေမာင္ကိုဂဖ္ဖာရီနွင့္ ဆရာကမာၻ့အလင္း ဦးကိုေလးတုိ့ကလည္း

စုေပါင္းပါ၀င္ျဖည့္ဆည္း ျကိုးပမ္းျကသျဖင့္ ကမာၻ့အလင္းစာေစာင္ျကီးသည္ စာေပေလာကတြင္ ထုိက္တန္စြာ ေနရာရခဲ့သည္။ ပရိသတ္ အားေပးမွုကို လည္း ခံရသည္။ ၀ါသနာရွင္တုိ့နွုတ္ဖ်ား ယေန့တုိင္ ေရပန္း စားလ်က္ရွိသည္။ ဤစာေစာင္ကိုအေျကာင္းျပု၍ ဆရာကိုလည္း ၀ိေသသတုိး၍ ကမာၻအလင္း ဆရာႏူးရ္ဟု ေခၚေ၀ၚလာၾကသည္။

ဆရာသည္ တကၠသိုလ္မြတ္စလင္မ္ ေက်ာင္းသားမ်ားအသင္းတြင္ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဟာျကားပို့ခ်ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ၁၉၅၇ နို၀င္ဘာလ ၂၃ရက္ေန့က ပို့ခ်ေသာ ‘အစၥလာမ္နွင့္ စာရိတၱျကံ့ခိုင္ေရး’ကို ကမာၻ႕အလင္း စာေစာင္တြင္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားသည္။ ဆရာသည္ ပညာဂုဏ္မေမာက္၊ အေနအထိုင္ ရိုးသားသည္။ အေျပာအဆုိ သိမ္ေမြ့သည္။ ဆရာ ဃာဇီက ဖရစ္ရွ္တာေလးဟု ေလးေလးစားစား တင္စားေခါ္ေလ့ရွိသည္။ ဆရာသည္ အေနအထုိင္ ရိုးသကဲ့သုိ့ ဆရာ၏စကားေျပ အေရးအသားမွာလည္း ရိုးရွင္းသည္။ ေျပျပစ္သည္။ လြယ္ကူသည္။ ျပည္သူစြဲမက္သည္။ ဆရာသည္ မိမိ စာဟနျ္ဖင ့္ ကုန္အာန္က်မ္းေတာ္ျမတ္ကို ၁၀ ဂၽြတ္ထိ ျပန္ဆိုခဲ့သည္။ နမာဇ္ဖတ္နည္းက်မ္း၊ ရိုဇာ၊ ဇကတ္၊ တရားေတာ္ ၆ ပိုဒ္၊ ေတာင္းဆုေတာ္မ်ားအျပင ္ အျခားက်မး္ စာမ်ားကိုလည္း ေရးသားျပဳစုခဲ့ေသးသည္။ ပရိသတ္ တစ္ခဲနက္အားေပးသျဖင့္ ဆရာ့စာမ်ားကို အျကိမ္ျကိမ္ပင္ ျပန္လည္ပုံနွိပ္ထုတ္ေ၀ရသည္။

၁၉၆၆-ခုနွစ္တြင္ ဆရာသည္ ပညာရွင္အျကီးအကဲမ်ား၏ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္အရ ယင္းေတာ္ မဒီနတူလ္ အိုလူမ္ ေက်ာင္းျကီးကို ျပန္လည္တာ၀န္ယူသည္။ ဆရာလက္ထက္တြင္ ေက်ာင္းေတာ္ျကီး သည္ ဘက္စုံတုိးတက္လာျပီး ပညာအရာတြင္လည္း ေက်ာ္ျကားလာသည္။ ၁၉၇၀-ခုတြင္ ေဒါင္ရာဟဒီဆ္တန္းကို စတင္ဖြင့္လွစ္သည္။ မစ္ရွ္ကတ္ က်မ္းနွင့္ ဗုခါရီက်မ္းတို့ကို ကိုယ္တိုင္ပို့ခ်သည္။ ဆရာသည္ တုိင္းရင္းေဆးပညာကိုလည္း တန္ဖုိးထားသည္။ ရန္ကုန္ျမို့တြင္ ဖြင့္လွစ္ေသာ ျသဋာရိကသုခုမဆရာေတာ္ ဦးမဟိႏၵ၏ အေျခခံ ျမန္မာတိုင္းရင္းေဆးပညာသင္တန္းကို တက္ေရာက္သည္။ ၁၉၇၃-ခုနွစ္တြင္ ဆရာျဖစ္သင္တန္း ေအာင္လက္မွတ္ရရွိသည္။ ဆရာသည္ စာေပဗိမာန္က ဖြင့္လွစ္ေသာ သတင္းစာသင္တန္းကိုလည္း တက္ေရာက္ခဲ့သည္။

ဆရာသည္ သာသနာအက်ုိးျပု၊ လူထုအက်ုိးျပဳ၊ နိုင္ငံအက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရင္း ၁၉၈၇-ခု ဧျပီလ ၁၁ ရက္ မြန္းလြဲ ၁၂ နာရီ ၃၅ မိနစ္အခ်ိန္တြင္ မိတၳီလာျမိဳ႕ သာယာ ကုန္းရပ္ရွိ မိမိေနအိမ္တြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ အမိန့္ေတာ္ခံယူသည္။ ဇနီး ေဒါ္ေဇာ္ရာဘီနွင့္ သားသမီး ၁၁ ဦး က်န္ရစ္သည္။

၁၉၆၂-ခုနွစ္ ျသဂုတ္လထုတ္ ဗမာမြတ္စလင္စာေစာင္ လာ ဆရာ၏ေအာက္ပါေဆာင္းပါးေကာက္နုတ္ခ်က္ျဖင့္ ဆရာ၏ ေစတနာကိုသုံးသပ္နိုင္ပါသည္။

‘ကြ်န္ုပ္တုိ့ အာလင္မ်ားသည္ ေခတ္ပညာ မတတ္ျခင္း ေျကာင့္ ေခတ္နွင့္ ရင္ေပါင္မတန္း နိုင္ဘဲ ေခတ္ေနာက္က်ခဲ့ရသည္။ တိက်မွန္ကန္ေသာ အစၥလာမ္သြန္သင္ခ်က္မ်ားကို ေခတ္မီမီ က်ယ္က်ယ္ျပန့္ျပန့္ တင္ျပနိုင္ျခင္းမရွိေပ။ ကြ်န္ုပ္တုိ့ အာလင္ပညာရွင္မ်ားသည ္ ေခတ္ပညာကုိ ဒီဂရီ ရသည္အထိ သင္ျကားျပီး အစၥလာမ္သြန္သင္ခ်က္ကို ေခတ္မီမီ က်ယ္က်ယ္ ျပန့္ျပန့္ တင္ျပနိုင္မည္ဆိုပါက လက္ရွိအေျခအေနထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အစၥလာမ္၏ အက်ိဳးသယ္ပိုးေဆာင္ရြက္နိုင္မည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ယင္းကဲ့သို့ ဒီဂရီယူျပီး ေခတ္ပညာျဖင့္ အသက္ေမြးကာ ဘာသာေရး ကိစၥမ်ားကို ေစတနာ၀န္ထမ္း ေဆာင္ရြက္သြားနိုင္မည္ဆုိပါက တရားေတာ္နွင့္ အကိုက္ညီဆုံးျဖစ္ျပီး ေအာင္ျမင္မွု ထိေရာက္မွုမွာလည္း ဘာသာေရး အေျကာင္းျပု၍ အသက္ေမြးေဆာင္ရြက္သည္ထက္ ပိုမုိမည္မွာေသခ်ာေနေပမည္။ ဆုိလိုရင္းမွာ ခရိုင္၀န္၊ တုိင္းမင္းျကီး သုိ့တည္းမဟုတ္ သူေဌးျကီးျဖစ္ေနေသာ အာလင္ပညာရွင္တစ္ဦး၏ ေဟာေျပာတင္ျပျခင္းတြင္ လူထုအေပၚ အက်ုိးသက္ေရာက္မွုမွာ လက္ေတြ့အားျဖင့္ ကြာျခားေနမွုပင္ျဖစ္ပါသည္။

သာသနာ့ပညာကို ေျခေျချမစ္ျမစ္ သင္ျကားခဲ့ျပီး သူမတူေအင္ ထူးခၽြန္စြာ ဒရ္ဂ်ာအူလာ၊ အာလင္ဖြဇရ္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူ ပညာရွင္ၾကီ၏ ၁၉၆၂-ခုႏွစ္က ဥဒါန္းစကားျဖစ္ပါသည္။ အာလင္ဆိုေသာ ေ၀ါဟာရ၏ အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ခ်က္၏ က်ယ္ျပန့္နက္ရိွုင္းမွုကို မသိ က်ဳိးကြ်ံ ျပုေနသူတုိ့အတြက္ ဆင္ျခင္စရာျဖစ္ပါသည္။ ဆရာကား အေျမာ္အျမင္ ၾကီးမားလွပါသည္။ ေခတ္မီတိုးတက္ ထက္ျမက္ ထူးခၽြန္ေသာ စာေပပညာရွင္ၾကီးျဖစ္ပါသည္။

 



ကိုးကား-

အၿငိမ္စား ျမန္မာစာ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာ ေအာင္ေဇာ္က ေရးသည့္ တိုင္းရင္း မြတ္စလင္မ္ စာျပဳစာဆုိ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား (ဒုတိယတြဲ) မွကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။