Friday, March 31, 2017

ဧပရယ္ဖူးလ္ သမိုင္းေၾကာင္း [April Fool]

ဧပရယ္ဖူးလ္ သမိုင္းေၾကာင္း



အေနာက္တုိင္း(ဥေရာပ)၏ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထုံးစံမ်ားကုိ ႏွစ္သက္ၾကသည့္ အီမာန္ရွင္မုစ္လင္မ္တုိ႔သည္ ယင္းဓေလ့ထုံးစံမ်ား မည္သုိ႔ျဖစ္ေပၚလာသည္ကုိ ေလ့လာစူးစမ္းျခင္း မျပဳဘဲ မြစ္လင္မ္ အသုိင္းအဝုိင္း အတြင္း လက္ခံက်င့္သုံး ေနၾကသည္။ အေနာက္တုိင္းမွ တီထြင္လုိက္သည့္ ဓေလ့မ်ားတြင္ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ ဟုေခၚသည့္ ဓေလ့ဆုိးတစ္ခုလည္း ပါဝင္သည္။ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ ဆုိသည္မွာ ႏွစ္စဥ္ ဧၿပီလဆန္း ၁ ရက္ေန႔တြင္ လူတုိ႔အား အမွန္တကယ္မျဖစ္သည့္ မရွိသည့္ အေၾကာင္းအရာတို႔ျဖင့္ ေလွာင္ေျပာင္ က်ီစယ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ဧၿပီ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ေလွာင္ေျပာင္ မုသားေျပာၿပီး လွည့္ဖ်ားကာ လူတုိ႔အား အရူးလုုပ္ရသည္ကုိ မြစ္လင္မ္တို႔ က ျပဳပုိင္သည့္ကိစၥဟုပင္ မွတ္ယူေနၾကသည္။ ထုိဧၿပီ ၁ ရက္ေန႔တြင္ လိမ္လည္ေျပာသည့္လုပ္ရပ္အား မလုပ္ျဖစ္လုိက္သည္ဟု မရွိရေလေအာင္ ေသခ်ာစြာ ဂရုတစုိက္ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ထုိေန႔တြင္ လိမ္ညာျခင္းကုိ အမ်ားဆုံး ျပဳလုုပ္ႏုိင္သူကုိအား ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳၾကသည္။ ဤသုိ႔ အျခားသူမ်ား ဒုကၡေရာက္ စိတ္အေႏွာင့္ အယွက္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရသည့္ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ ကုိ ေကာင္းသည့္ကိစၥရပ္တစ္ခု၊ လူတုိ႔အားေပ်ာ္ရႊင္ေစ သည့္ အရာတစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကေပသည္။

ဤလုပ္ရပ္သည္ ေကာင္းေသာလုပ္ရပ္ မဟုတ္ပါ။ လူတုိ႔အား ေဘးဒုကၡေရာက္၊ အခက္အခဲျဖစ္ေစသည့္ လုပ္ရပ္ဆုိးပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိေန႔တြင္ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ လုပ္သူက ေျပာဆုိလုိက္သည့္ မုသားစကား လိမ္ညာသတင္းေၾကာင့္ ၾကားလုိက္ရသည့္သူမွာ ခ်က္ျခင္းေသဆုံးသြားရျခင္း၊ ႏွလုံးရပ္သြားျခင္း၊ ေဆးရုံ တင္လုိက္ရျခင္း စသည္အေျခအေန အထိျဖစ္သြားရေလသည္။ ဥပမာ- မင္းအိမ္မီးေလာင္သြားၿပီ၊ မင္းအမ်ိဳးေတြခရီးသြားတာ ကားအက္စီးဒင့္ျဖစ္သြားၿပီ၊ စသျဖင့္ေျပာလုိက္ပါက ၾကားရသူမွာ ခ်က္ျခင္း စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္သြားေပမည္။ ဤသုိ႔မဟုတ္ပဲ ေကာင္းသတင္းမ်ားေပးပါကလည္း အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ႏွလုံးရပ္ သြားႏိုင္သည္။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ လိမ္ညာထားသည့္ အေကာင္းမ်ားေျပာသည္ပင္ ျဖစ္ေစ၊ ဒုကၡေပးသည့္ စကားမ်ားေျပာသည္ပင္ ျဖစ္ေစ၊ လိမ္ညာ၊ မုသားေျပာျခင္းကုိ အစၥလာမ့္ရွရီအသ္တြင္ လံုး၀ တားျမစ္ထား သည္။ မုသားေျပာဆုိျခင္းသည္ မုနာဖိက္ (မြစ္လင္မ္အေယာင္ေဆာင္)တုိ႔၏ လကၡဏာမ်ားအနက္မွ တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္သည္။ ဟဒီးစ္ေတာ္တြင္ -“လူေတြ ရယ္ေမာဖုိ႔ မုသားေျပာဆုိသူဟာ ပ်က္စီးဆုံရံႈးမယ္” ဟုမိန္႔ၾကားထားေပသည္။ အျခားဟဒီးစ္ေတာ္တစ္ပါးတြင္ "ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္သည့္ အခါမွာျဖစ္ေစ၊ တုိက္ခုိက္သည့္ အခါမွာျဖစ္ေစ၊ မုသားေျပာဆုိျခင္းကုိ မစြန္႔လႊတ္သေရြ႕ ထုိသူသည္ ျပည့္ဝေသာ အီမာန္ရွင္မဟုတ္ပါ" ဟု မိန္႔ၾကားထားသည္။

ဤ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ဟူသည့္ လုပ္ရပ္ဆုိး စတင္လာပံုကို သမိုင္းပညာရွင္တို႔ထံမွ အဆိုကြဲမ်ားစြာ လာရွိထား ၏။ အခ်ိဳ႕က ျပင္သစ္တုိ႔၏ ၁၆ ရာစုျပည့္ႏွစ္၏ ပထမဆုံးလမွာ ဇန္ဝါရီလမွ စတင္သည္မဟုတ္၊ ဧၿပီလမွစတင္ခဲ့သည္။ ထုိဧၿပီလကုိ ေရာမသားတုိ႔က ၎တုိ႔၏နတ္ဖုရား ဗီးနပ္စ္ႏွင့္ဆက္ႏြယ္ေနသည္ဟု မွတ္ယူၿပီး ျမင့္ျမတ္မႈရွိသည္ဟု ခံယူခ်က္ထားသည္။ ဗီးနပ္စ္ကုိ ယူနာနီ ဘာသာျဖင့္ Aphradile ဟုေခၚသည္။ ၎ယူနာနီဘာသာကုိပင္ အေျခခံ၍ April (ဧၿပီလ) ဟုေခၚေဝၚပုံရသည္ ဟု ဆိုၾကသည္။

ေနာက္အဆုိတစ္ခုမွာ ဧၿပီတစ္ရက္ေန႔သည္ ရာစုႏွစ္တစ္ခု၏ ပထမဆုံးေန႔အျဖစ္ က်ေရာက္ခဲ့သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ေန႔မ်ိဳးတြင္ သီးသန္႔ နတ္ဖုရားရုပ္ထု တစ္ခုအား ပူေဇာ္ပသပါက ထြတ္ျမတ္သည္ဟုလည္း အယူအဆရွိၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လူတုိ႔သည္ နတ္ပူေဇာ္ပြဲႏွင့္အတူ ေပ်ာ္ပဲြ ရႊင္ပြဲမ်ားလည္း ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ထုိပဲြတြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေနာက္ေျပာင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ယင္းလုပ္ရပ္သည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ဟု အမည္တြင္ၿပီး ျပန္႔ႏွံသြားသည္။ အခ်ိဳ႕သူတုိ႔က ထုိဘုရားပြဲေန႔တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပန္အလွန္ လက္ေဆာင္ေပးၾကသည္။ လူတစ္ဦးက လက္ေဆာင္ ပစၥည္းေပၚတြင္ ဟာသစကားတစ္ခု ေရးၿပီး ေနာက္တစ္ဦးကုိေပးလုိက္သည္။ ထုိလုပ္ရပ္ကုိ အျခားသူမ်ားကလည္း လုိက္လုပ္ၾကၿပီး ေျပာင္ေလွာင္သည့္ ဓေလ့တစ္ခု ျဖစ္သြားသည္ ဟု ဆိုသည္။

ဗရ္တာေနကာ (စြယ္စံုက်မ္း)တြင္ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိ ေျပာျပထား သည္မွာ မတ္လ ၂၁ ရက္ခန္႔မွစတင္၍ ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲလာသည္။ ထုိသုိ႔ ရာသီဥတုမ်ား ေျပာင္းလဲျခင္း ကုိ အခ်ိဳ႕က (အလႅာဟ့္အရွင့္ထံခုိလႈံမႈရယူပါသည္.) ဖန္ဆင္းရွင္သည္ ေလွာင္ေျပာင္သည့္အေနျဖင့္ ရာသီဥတုမ်ား ေျပာင္းလဲ၍ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိ အရူးလုပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူ၍ လူတုိ႔တြင္လည္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေလွာင္ေျပာင္၍ မုသားေျပာဆုိျခင္းတုိ႔ကုိ ထုိ(ရာသီဥတုကူးေျပာင္းသည့္) ကာလတြင္ ျပဳလုပ္ၾကေလသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္၏ က်ီစယ္မႈဟု နာမည္တပ္၍ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ထုံးစံသည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ေနာက္လုိက္ျပဳရန္ (သို႔မဟုတ္) ဖန္ဆင္းရွင္ထံမွ ျပစ္ဒဏ္ကုိဖိတ္ေခၚေနျခင္းလား ဟူသည္ကုိ စတင္ တီထြင္သူႏွင့္ ေနာက္လုိက္က်င့္သုံးေနသူတုိ႔ ယခုအခ်ိန္ထိ ကဲြျပားစြာမသိၾကေသးေပ။

ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ ျဖစ္လာရသည့္ တတိယအေၾကာင္းခံကို ခရစ္ႏွစ္ (၁၉)ရာစု၏ စြယ္စံုက်မ္းရွင္ လား႐ူးစ္က တင္ျပထားသည္။ သူ႔၏အဆိုကို အမွန္ဟု သတ္မွတ္ၾကေပသည္။ ယဟူဒီႏွင့္ အီစာအီတို႔၏ ေျပာျပခ်က္အရ ျဖစ္ေပၚလာပံုမွာ ဧၿပီ (၁)ရက္ေန႔ကို ေရာမသားတို႔ႏွင့္ ယဟူဒီတို႔က ဟဇရသ္အီစာ(အလိုင္)ကို ေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္ခဲ့ၾကသည့္ အမွတ္တရေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ သမၼာက်မ္းစာတြင္ ထိုျဖစ္ရပ္ကို အက်ယ္တဝန္႔ေဖာ္ျပထားသည္။ လုကာ၏ သမၼာက်မ္း၌ ပါရွိသည့္ ေရးသားခ်က္မွာ “၎ေနာက္ အၾကင္သူသည္ ထိုသူ(တမန္ေတာ္အီစာကို ဖမ္းဆီးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တမန္ေတာ္အား ေလွာင္ေျပာင္၊ ဟားတိုက္ရယ္ေမာခဲ့သည္။ ၎ေနာက္ တမန္ေတာ္၏ မ်က္လံုးမ်ားကို (အဝတ္ျဖင့္)ပိတ္၍ ပါးရိုက္ခဲ့သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမးသည္မွာ အသင့္ကို ဘယ္သူ ပါးရိုက္ေနတာလဲ ဆိုသည္ကို နဗူဝသ္(အိလ္ဟာမ္)ျဖင့္ ေျဖၾကားပါ။ ၎ေနာက္ မ်ားစြာေသာ စကားတို႔ကို ေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္၍ ထိုသူ(တမန္ေတာ္အီစာ)ေျပာသည္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဖက္ေျပာဆိုခဲ့သည္။” (လုကာ ၂၂၊ ၆၃ မွ ၆၅)
သမၼာက်မ္းမ်ား၌ပင္ အေၾကာင္းတစ္ခု ထပ္မံတင္ျပထားသည္မွာ အီစာ(အလိုင္ဟိစၥလာမ္)ကို ဦးစြာ ယဟူဒီေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား ပါဝင္သည့္ တရားရံုးသို႔ ရံုးတင္လိုက္သည္။ ထိုရံုးမွတဆင့္ ပိုင္လာသပ္စ္ ဟူသည့္ တရားရံုး၌ စီရင္ခ်က္ခ်မည္ဆို၍ ၎ေနရာသို႔ ပို႔ေဆာင္လိုက္ျပန္သည္။ တဖန္ ပိုင္လာသပ္စ္မွ ဟီရိုေဒးစ္၏ ရံုးသို႔ပင္ ျပန္ပို႔ေလသည္။

စြယ္စံုက်မ္းပညာရွင္လာရူးစ္က ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္မွာ ဤသုိ႔ တမန္ေတာ္အီစာသခင္အား ခံုရံုးေနာက္တစ္ခုသို႔၊ ေနာက္တစ္ခုမွာ ပထမတစ္ခုသို႔ ပို႔ေနၾကျခင္းသည္လည္း ဒုကၡေရာက္၊ အခက္အခဲျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး တမန္ေတာ္အား ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ရန္ ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖစ္ သည္။ ထိုျဖစ္ရပ္သည္ ဧၿပီ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ ထံုးစံသည္ ထိုရိုင္းစိုင္းသည့္ လုပ္ရပ္ကို အမွတ္တရျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ထားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ေန႔တြင္ (ဖူးလ္)အ႐ူးလုပ္ခံရသူကို ျပင္သစ္ဘာသာျဖင့္ Possand avail ဟုေခၚသည္။ အဂၤလိပ္ျဖင့္ ဘာသာျပန္လွ်င္ April Fish ဧၿပီငါး ဟု အဓိပၸါယ္ထြက္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဧၿပီလ၌ တံငါသည္ထံ ပထမဆံုးမိသြားသည့္ ငါးကဲ့သို႔ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ လုပ္သူထံ ခံရသူကလည္း မိသြားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ အထက္ပါအဆိုကို လာ႐ူးစ္ကပင္ တင္ျပထားၿပီး မခိုင္မာသည့္အဆိုဟု သတ္မွတ္ထားသည္။ အေထာက္အထားျပသည္မွာ ျပင္သစ္ဘာသာတြင္ ထို Posion အတိုင္း ဆင္တူသည့္ စာလံုး ေနာက္တစ္မ်ဳိးရွိသည္။ ထိုစာလံုး၏ အဓိပၸါယ္မွာ ဒုကၡေရာက္ေစျခင္း၊ ျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းအဓိပၸါယ္ကို ေထာက္႐ႈလွ်င္ ဤဧပရယ္လ္ဖူးလ္ဟူသည့္ ဓေလ့သည္ အမွန္ေတာ့ တမန္ေတာ္အီစာအေပၚ ၎တို႔ ဒုကၡေပးခဲ့ၾကသည္ကို အေၾကာင္းခံၿပီး တီထြင္ထားသည့္ ဓေလ့ျဖစ္ၿပီး ယင္းျဖစ္ရပ္ကို အမွတ္ရေနေစရန္ သတ္မွတ္ထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ (အီစာအီ (ခရစ္ယာန္)တို႔၏ ေျပာျပခ်က္အရ တမန္ေတာ္အီစာအား ယဟူဒီ(ဂ်ဴး)တို႔က ဒုကၡေပးခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရ သည္။)

ျပင္သစ္စာေရးဆရာတစ္ဦး၏ အဆိုမွာ Poisson သည္ သူ႔၏ မူရင္းပံုစံအတိုင္းသာ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ထို Poisson ကို စာလံုးငါးမ်ဳိး၏ အစစကားလံုးမ်ားကို စုစည္းၿပီး စာလံုးတစ္လံုးအျဖစ္ ပံုေဖာ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစာလံုးငါးမ်ဳိးကို ျပင္သစ္ဘာသာျဖင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္လွ်င္ အစဥ္လိုက္အားျဖင့္ “အီစာ၊ မစီးဟ္၊ အလႅာဟ္၊ သား၊ ဖိဒ္ယာ” ဟု ျဖစ္သည္။ ထိုသူ႔၏ ေရးသားခ်က္အရ ၎ထံတြင္လည္း ဧပရယ္လ္ဖူးလ္သည္ တမန္ေတာ္အီစာအား ဒုကၡေပး ေလွာင္ေျပာင္သည့္ျဖစ္ရပ္ကို သတိရေစသည့္ ထံုးစံတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

အထက္ပါပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အေထာက္အထားခိုင္မာစြာျဖင့္ တင္ျပထားသည့္ ျဖစ္ရပ္တို႔သည္ အမွန္ျဖစ္ပါက ျဖစ္ႏိုင္ေခ်အမ်ားဆံုးမွာ ဤဧပရယ္လ္ဖူးလ္ဟူသည့္ လုပ္ရပ္ဆိုးကို ယဟူဒီတို႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ၎တို႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာလည္း တမန္ေတာ္အီစာကို ေလွာင္ေျပာင္ရန္ ျဖစ္၏။ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ဟူသည့္ ဓေလ့ကို ယဟူဒီ(ဂ်ဳးလူမ်ဳိး)တို႔က (မအားဇလႅာဟ္) အီစာနဗီကို ေလွာင္ေျပာင္သည့္အေနျဖင့္ က်င့္သံုးျခင္းျဖစ္သည္။ ခရစ္ယာန္တို႔ကလည္း ထိုဓေလ့ကို တားျမစ္ပိတ္ပင္ျခင္း၊ ႐ွံဳခ်ေျပာဆိုျခင္းမ်ား မရွိသည့္အျပင္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ကပင္ လက္ခံက်င့္သံုးေနၾကၿပီး ဆက္လက္ျပန္႔ပြား တည္ရွိေနရန္ ႀကိဳးပမ္းၾကျခင္းမွာ အံၾသဖြယ္ရာပင္ျဖစ္သည္။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်တစ္ခုမွာ ခရစ္ယာန္တုိ႔က ဧပရယ္လ္ဖူးလ္၏ ဇစ္ျမစ္ကို ေသခ်ာစြာလည္း မသိသလို ေလ့လာမႈလည္း မျပဳၾကေပ။

ယင္းခရစ္ယာန္တို႔၏ အက်င့္မွာလည္း အံၾသစရာပင္ ျဖစ္၏။ ၎တို႔၏ အယူအဆအရ အီစာနဗီသည္ လက္ဝါးကပ္တိုင္တြင္ ကြပ္မ်က္ျခင္းခံခဲ့ရသည္ဟု သတ္မွတ္ထားသည္။ သေဘာတရားအရဆိုလွ်င္ အီစာနဗီကို ဒုကၡေရာက္ ေသးသိမ္ေစခဲ့သည့္ အရာကို ၎တို႔၏ အျမင္တြင္လည္း ရြံ႕ရွာမုန္းတီးမႈ ထားရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၎ခရစ္ယာန္တို႔သည္ ရြံရွာရမည့္အစား အျမတ္တႏိုး ထိန္းသိမ္းထားသည့္ အျပင္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၌ အျမင့္ျမတ္ဆံုးအရာမွာ လက္ဝါးကပ္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္မႈပင္ ထားလိုက္ၾကေသး၏။

ဧပရယ္လ္ဖူးလ္တြင္လည္း ဤအတိုင္းပင္ျဖစ္သည္။ ခရစ္ယာန္တို႔ထံ၌ အီစာနဗီကို ေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္ျခင္းကိုလည္း မေကာင္းသည့္အရာဟု မသတ္မွတ္သည့္အျပင္ ခရစ္ယာန္အသိုင္းအဝိုင္းထဲ၌ပင္ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္လုပ္ရပ္မ်ား ျပန္႔ပြားေစရန္ ဂရုစိုက္ၾကဟန္တူသည္။ (အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သာလွ်င္ အသိဆံုးျဖစ္ေပသည္။)

အထက္ပါသမိုင္းေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္သည္ ဗီးနတ္စ္ နတ္ဖုရားႏွင့္လည္း ဆက္ႏြယ္ႏိုင္သလို (အရွင့္ထံခိုလံွဳမႈယူပါ၏) ဖန္ဆင္းရွင္၏ ေျပာင္ေလွာင္မႈေၾကာင့္ လူတုိ႔ကလည္း ေျပာင္ေလွာင္မႈျပဳသည္ဟု သတ္မွတ္ျခင္းလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္ ဟဇရသ္အီစာအား သေရာ္ျခင္း၊ ဒုကၡေရာက္ေစျခင္းကို အမွတ္ရေနေစရန္ က်င္းပျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။ မည္သည့္ပံုစံတြင္မဆို ဤ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ သည္ ရုပ္ထုကိုးကြယ္မႈ၊ နဗီတမန္ေတာ္အား သိကၡာက်ဆင္းေစျခင္းႏွင့္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေစာဒကတတ္ျခင္း စသည္တို႔မွ တစ္မ်ဳိးမဟုတ္ တစ္မ်ဳိးႏွင့္ မုခ် ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္ေနမည္ ျဖစ္၏။ မြစ္လင္မ္တို႔အတြက္ ဧပရယ္ဖူးလ္လုပ္ရပ္သည္ အလြန္ေအာက္တန္းက်သည့္ လုပ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး မေကာင္းမႈမ်ားစြာ ပါဝင္ေနသည့္ ဂုနာဟ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္၏။

ဧပရယ္ဖူးလ္လုပ္ျခင္းျဖင့္ ေအာက္ပါ ဂုနာမ်ားကို ျပဳလုပ္ရာ ေရာက္၏။ (၁) လိမ္လည္ေျပာျခင္း၊ (၂)သူတပါးအား လွည့္စားျခင္း၊ (၃) သူတစ္ပါးအား ဒုကၡေပးျခင္း၊ (၄) ဧပရယ္ဖူးလ္သည္ ရုပ္ထုကိုးကြယ္သူ၊ နတ္ကိုးကြယ္သူ၊ နဗီအားေျပာင္ေလွာင္ ဒုကၡေပးထားျခင္း စသည္တို႔မွ တခုမဟုတ္ တခုႏွင့္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနမည္ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မုစ္လင္မ္တိုင္းသည္ ဧပရယ္ဖူးလ္အား မလုပ္ေဆာင္ရန္ႏွင့္ မိမိ မိသားစုႏွင့္ ေဆြမ်ဳိး၊ အသိမိတ္ေဆြမ်ားတြင္ လုပ္ေဆာင္သူမ်ားရွိေနပါကလည္း ဆိုးက်ဳိးမ်ားကို ေျပာျပၿပီး မလုပ္ၾကရန္ သတိေပး တားျမစ္ရန္ အထူးလိုအပ္ပါသည္။

အရွင့္ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ပင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ မြစ္လင္မ္အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ ဧပရယ္ဖူး လုပ္ရပ္ အမ်ားစုထံတြင္ မရွိၾကပါ။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္၏ ဧၿပီတစ္ရက္ေန႔ ေရာက္သည့္အခါ ေနာက္ေျပာင္ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္သည့္ အက်င့္ရွိသူတို႔က အနည္းငယ္မဆို တဖက္သားအား ဒုကၡေပးလိုက္ၾကသည္ကိုေတာ့ ၾကားသိေနရ ဆဲျဖစ္ပါသည္။

အကယ္၍ မိမိေရွ႕တြင္ ဧပရယ္ဖူးလ္လုပ္သည့္ပံုစံ အလိမ္စကားမ်ား ေျပာဆိုလာပါက ယင္းလုပ္ရပ္ဆိုး၏ မေကာင္းျခင္းမ်ား၊ မစၥလာမ့္အဆံုးအမတို႔ႏွင့္ မကိုက္ညီမႈ၊ ဧပရယ္ဖူးလ္ ျဖစ္ေပၚလာပံုတို႔ကို ေသခ်ာစြာ နားလည္ေအာင္ သင္ျပေပးပါက အင္န္ရွာအလႅာဟ္ ၎တို႔အေနျဖင့္ ေနာက္ေနာင္ကို ဧပရယ္ဖူးလ္ လုပ္ရပ္ကို တုိက္ဖ်က္သူတစ္ဦး ျဖစ္လာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါသည္။

(စအာဒသ္မဂၢဇင္းတြင္ပါေသာ မုဖ္သီသကီးဆြာဟိဗ္၏ ေဆာင္းပါးကုိ အလ္မုဖီးဒ္မွ ျမန္မာမႈျပဳ၍ ျပန္လည္ တင္ဆက္ပါသည္။)

Wednesday, March 29, 2017

ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဖဲြ႔စည္းထားပံု


ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဖဲြ႔စည္းထားပံု


(၁)ျပည္ေထာင္စု၀န္ၾကီးရုံး
(၂)အဆင့္ျမင့္ပညာဦးစီးဌာန
(၃)ပညာေရးသုေတသန၊စီမံကိန္းႏွင့္ေလ့က်င့္ေရးဦးစီးဌာန
(၄)အေျခခံပညာဦးစီးဌာန
(၅)ျမန္မာႏုိင္ငံစာစစ္ဦးစီးဌာန
(၆)ျမန္မာႏုိင္ငံတုိင္းရင္းသားဘာသာစကားဦးစီးဌာန
(၇)ေက်ာင္းျပင္ပပညာေရးဦးစီးဌာန
(၈)သုေတသနႏွင့္ဆန္းသစ္တီထြင္မႈဦးစီးဌာန
(၉)စက္မႈနည္းပညာျမွင့္တင္ေရးႏွင့္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးဦးစီးဌာန
(၁၀)ေလ့လာဆန္းစစ္အကဲျဖတ္ေရးအဖဲြ႔(ပညာေရး)
(၁၁) ေလ့လာဆန္းစစ္အကဲျဖတ္ေရးအဖဲြ႔(သုေတသန)
(၁၂)တကၠသုိလ္၊ဒီဂရီေကာလိပ္ႏွင့္ေကာလိပ္(၁၅၈)ခု တုိ႔ျဖင့္ပါ၀င္ဖဲြ႔စည္းထားပါတယ္။


ေပါင္းစည္း တကၠသုိလ္၊ ဒီဂရီေကာလိပ္ႏွင့္ေကာလိပ္မ်ား


- ၀ိဇၨာ/သိပၸံ (၃၈)ခု
- ပညာေရး (၂၇)ခု
- စီးပြားေရး (၄)ခု
- ႏုိင္ငံျခားဘာသာ (၂)ခု
- အေ၀းသင္ (၂)ခု
- သမ၀ါယမ (၅)ခု
- စုိက္/ေမြး/သစ္ေတာ (၃)ခု
- အႏုပညာ(ယဥ္ေက်းမႈ) (၂)ခု
- ေဆးႏွင့္ႏွီးႏြယ္ (၁၆)ခု
- နည္းပညာ (၃၃)ခု
- ကြန္ပ်ဴတာ (၂၇)ခု


၀ိဇၨာ/သိပၸံတကၠသုိလ္(၃၈)ခု


၁။ျမစ္ၾကီးနားတကၠသုိလ္
၂။ဗန္းေမာ္တကၠသုိလ္
၃။လြိဳင္ေကာ္တကၠသုိလ္
၄။မုံရြာတကၠသုိလ္
၅။ကေလးတကၠသုိလ္
၆။ေရႊဘုိတကၠသုိလ္
၇။ စစ္ကုိင္းတကၠသုိလ္
၈။ မေကြးတကၠသုိလ္
၉။ ပခုကၠဴတကၠသုိလ္
၁၀။ မႏၱေလးတကၠသုိလ္
၁၁။ ရတနာပုံတကၠသုိလ္
၁၂။ မိတၳီလာတကၠသုိလ္
၁၃။ေက်ာက္ဆည္တကၠသုိလ္
၁၄။ေတာင္ၾကီးတကၠသုိလ္
၁၅။ ပင္လုံတကၠသုိလ္
၁၆။ လားရိႈးတကၠသုိလ္
၁၇။က်ိဳင္းတုံတကၠသုိလ္
၁၈။ဘားအံတကၠသုိလ္
၁၉။ျမိတ္တကၠသုိလ္
၂၀။ထား၀ယ္တကၠသုိလ္
၂၁။ေတာင္ငူတကၠသုိလ္
၂၂။ပဲခူးတကၠသုိလ္
၂၃။ျပည္တကၠသုိလ္
၂၄။ေမာ္လျမိဳင္တကၠသုိလ္
၂၅။စစ္ေတြတကၠသုိလ္
၂၆။ရန္ကုန္တကၠသုိလ္
၂၇။ဒဂုံတကၠသုိလ္
၂၈။ရန္ကုန္အေရွ႕ပုိင္းတကၠသုိလ္
၂၉။ရန္ကုန္အေနာက္ပုိင္းတကၠသုိလ္
၃၀။ပုသိမ္တကၠသုိလ္
၃၁။ဟသၤာတ တကၠသုိလ္
၃၂။မအူပင္တကၠသုိလ္
၃၃။မုိးညွင္းတကၠသုိလ္
၃၄။ေရနံေခ်ာင္းဒီဂရီေကာလိပ္
၃၅။ျမင္းျခံဒီဂရီေကာလိပ္
၃၆။မႏၱလာဒီဂရီေကာလိပ္
၃၇။ေတာင္ကုတ္ဒီဂရီေကာလိပ္
၃၈။ဟားခါးဒီဂရီေကာလိပ္


ပညာေရးတကၠသုိလ္/ေကာလိပ္ (၂၇)ခု



(၁)ရန္ကုန္ပညာေရးတကၠသုိလ္
(၂)စစ္ကုိင္းပညာေရးတကၠသုိလ္
(၃)ေက်ာက္ျဖဴပညာေရးေကာလိပ္
(၄)စစ္ကုိင္းပညာေရးေကာလိပ္
(၅)ေတာင္ၾကီးပညာေရးေကာလိပ္
(၆)ေတာင္ငူပညာေရးေကာလိပ္
(၇)ထား၀ယ္ပညာေရးေကာလိပ္
(၈)ပခုကၠဴပညာေရးေကာလိပ္
(၉)ပုသိမ္ပညာေရးေကာလိပ္
(၁၀)ျပည္ပညာေရးေကာလိပ္
(၁၁)ဘားအံပညာေရးေကာလိပ္
(၁၂)ဘုိကေလးပညာေရးေကာလိပ္
(၁၃)မေကြးပညာေရးေကာလိပ္
(၁၄)ေမာ္လျမိဳင္ပညာေရးေကာလိပ္
(၁၅)မုံရြာပညာေရးေကာလိပ္
(၁၆)မႏၱေလးပညာေရးေကာလိပ္
(၁၇)မိတၳီလာပညာေရးေကာလိပ္
(၁၈)ျမစ္ၾကီးနားပညာေရးေကာလိပ္
(၁၉)ေျမာင္းျမပညာေရးေကာလိပ္
(၂၀)ရန္ကင္းပညာေရးေကာလိပ္
(၂၁)လွည္းကူးပညာေရးေကာလိပ္
(၂၂)သကၤန္းက်ြန္းပညာေရးေကာလိပ္
(၂၃)လားရႈိးပညာေရးေကာလိပ္
(၂၄)လြိဳင္ေကာ္ပညာေရးေကာလိပ္
(၂၅)ဟားခါးပညာေရေးကာလိပ္
(၂၆)ကသာပညာေရးေကာလိပ္
(၂၇)က်ိဳင္​းတံုပညာ​ေရး​ေကာလိပ္​


စီးပြားေရးတကၠသုိလ္/ေကာလိပ္(၃)ခု



(၁)ရန္ကုန္စီးကြားေရးတကၠသုိလ္
(၂)မုံရြာစီးပြားေရးတကၠသုိလ္
(၃)မိတၳီလာစီးပြားေရးတကၠသုိလ္ နဲ႔
(၄)အမ်ိဳးသားစီမံခန္႔ခြဲမႈပညာေရးဒီဂရီေကာလိပ္


ႏုိင္ငံျခားဘာသာတကၠသုိလ္(၂)ခု



(၁)ရန္ကုန္ႏုိင္ငံျခားဘာသာတကၠသုိလ္ (၂)မႏၱေလးႏုိင္ငံျခားဘာသာတကၠသုိလ္


အေ၀းသင္တကၠသုိလ္(၂)ခု



(၁)ရန္ကုန္ႏုိင္ငံအေ၀းသင္တကၠသုိလ္ (၂)မႏၱေလးအေ၀းသင္တကၠသုိလ္


စုိက္/ေမြး/သစ္ေတာ တကၠသုိလ္မ်ား(၃)ခု 



၁။ေရဆင္းစုိက္ပ်ိဳးေရးတကၠသုိလ္
၂။ေမြးျမဴေရးဆုိင္ရာေဆးတကၠသုိလ္
၃။သစ္ေတာတကၠသုိလ္


အႏုပညာတကၠသုိလ္(၂)ခု



၁။ ရန္ကုန္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္အနုပညာတကၠသုိလ္
၂။ မႏၱေလးယဥ္ေက်းမႈႏွင့္အနုပညာတကၠသုိလ္


သမ၀ါယမတကၠသိုလ္(၅)ခု



၁။သန္လ်င္သမ၀ါယမတကၠသုိလ္
၂။စစ္ကုိင္းသမ၀ါယမတကၠသုိလ္
၃။ေဖာင္ၾကီးသမ၀ါယမတကၠသုိလ္
၄။မႏၱေလးသမ၀ါယမတကၠသုိလ္
၅။ယြန္းပညာေကာလိပ္


ေဆးႏွင့္ႏွီးႏြယ္တကၠသုိလ္မ်ား(၁၆)ခု


၁။ ေဆးတကၠသုိလ္(၁)
၂။ ေဆးတကၠသုိလ္(၂)
၃။ ေဆးတကၠသုိလ္၊မႏၱေလး
၄။ ေဆးတကၠသုိလ္၊မေကြး
၅။ ေဆးတကၠသုိလ္၊ေတာင္ၾကီး
၆။သြားဖက္ဆုိင္ရာေဆးတကၠသုိလ္၊ရန္ကုန္
၇။ သြားဖက္ဆုိင္ရာေဆးတကၠသုိလ္၊မႏၱေလး
၈။ေဆး၀ါးတကၠသုိလ္၊ရန္ကုန္
၉။ေဆး၀ါးတကၠသုိလ္၊မႏၱေလး
၁၀။ တုိင္းရင္းေဆးတကၠသုိလ္၊မႏၱေလး
၁၁။ေဆးဖက္ဆုိင္ရာနည္းပညာတကၠသုိလ္၊ရန္ကုန္
၁၂။ေဆးဖက္ဆုိင္ရာနည္းပညာတကၠသုိလ္၊မႏၱေလး
၁၃။ သူနာျပဳတကၠသုိလ္၊ရန္ကုန္
၁၄။ သူနာျပဳတကၠသုိလ္၊မႏၱေလး
၁၅။ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးတကၠသုိလ္၊ရန္ကုန္
၁၆။ အေျခခံက်န္းမာေရးတကၠသုိလ္၊မေကြး


ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္(၂၇)ခု


၁။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ျမစ္ၾကီးနား
၂။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ ဗန္းေမာ္
၃။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ ဘားအံ
၄။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ လြဳိင္ေကာ္
၅။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ မုံရြာ
၆။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ ကေလး
၇။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ ထား၀ယ္
၈။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ျမိတ္
၉။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ျပည္
၁၀။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ေတာင္ငူ
၁၁။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ မေကြး
၁၂။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ ပခုကၠဴ
၁၃။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ မႏၱေလး
၁၄။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ေက်ာက္ဆည္
၁၅။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ မိတၳီလာ
၁၆။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ သထုံ
၁၇။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ စစ္ေတြ
၁၈။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ ရန္ကုန္
၁၉။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ေတာင္ၾကီး
၂၀။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ လားရႈိး
၂၁။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ပင္လုံ
၂၂။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ က်ဳိင္းတုံ
၂၃။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ မအူပင္
၂၄။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ ပုသိမ္
၂၅။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္၊ ဟသၤာတ
၂၆။ျမန္မာ့သတင္းအခ်က္အလက္ႏွင့္နည္းပညာတကၠသုိလ္၊ ရန္ကုန္
၂၇။ျမန္မာ့သတင္းအခ်က္အလက္ႏွင့္နည္းပညာတကၠသုိလ္၊ မႏၱေလး


နည္းပညာတကၠသုိလ္(၃၃)ခု


၁။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ျမစ္ၾကီးနား
၂။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ဗန္းေမာ္
၃။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ဘားအံ
၄။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ လြိဳင္ေကာ္
၅။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ မုံရြာ
၆။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ စစ္ကုိင္း
၇။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ကေလး
၈။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ထား၀ယ္
၉။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ျမိတ္
၁၀။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ျပည္
၁၁။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ေတာင္ငူ
၁၂။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ မေကြး
၁၃။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ပခုကၠဴ
၁၄။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ မႏၱေလး
၁၅။ မႏၱေလးနည္းပညာတကၠသုိလ္
၁၆။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ေက်ာက္ဆည္
၁၇။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ မိတၳီလာ
၁၈။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ရမည္းသင္း
၁၉။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ဆုိက္ဘာစီးတီး
၂၀။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ေမာ္လျမိဳင္
၂၁။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ စစ္ေတြ
၂၂။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ရန္ကုန္
၂၃။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ရန္ကုန္အေနာက္ပုိင္း
၂၄။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊သန္လ်င္
၂၅။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ေမွာ္ဘီ
၂၆။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ လားရိႈး
၂၇။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ေတာင္ၾကီး
၂၈။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ပင္လုံ
၂၉။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ က်ိဳင္းတုံ
၃၀။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ မအူပင္
၃၁။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ပုသိမ္
၃၂။ နည္းပညာတကၠသုိလ္္၊ ဟသၤာတ
၃၃။ျမန္မာႏုိင္ငံေလေၾကာင္းႏွင္အာကာသပညာတကၠသုိလ္

Copy & Share
Ko Yie Thway / Yie Thway Aung

Friday, March 24, 2017

လူသားကြန္ပ်ဴတာဟု ေခၚဆိုႏိုင္မည့္ အသက္အငယ္ဆုံး သခၤ်ာပညာရွင္

လူသားကြန္ပ်ဴတာဟု ေခၚဆိုႏိုင္မည့္ အသက္အငယ္ဆုံး သခၤ်ာပညာရွင္ ေပၚထြက္



လန္ဒန္၊ မတ္ ၂၃

လူသားကြန္ပ်ဴတာဟု ဘြဲ႔ေပးႏိုင္မည့္ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အ႐ြယ္ သခၤ်ာထူးခြၽန္ေက်ာင္းသားေလး တစ္ဦးကို တကၠသိုလ္မွ လူႀကီးမ်ားအား သခၤ်ာပုစာၦမ်ား ကူညီေျဖရွင္းေပးႏိုင္ရန္ ဆရာအျဖစ္ ခန္႔အပ္လိုက္ေၾကာင္း The Guardian သတင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

အသက္ ၁၄ ႏွစ္အ႐ြယ္ရွိ ယာရွာ အက္စ္ေလဆိုသူကို Leicester တကၠသိုလ္က ဘြဲ႔ရေက်ာင္းသားတစ္ဦးအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး ဆရာအျဖစ္ ခန္႔အပ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ တကၠသိုလ္၏ အသက္အငယ္ဆုံး ဝန္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္လာေၾကာင္း ယင္းသတင္းက ဆိုသည္။

ယာရွာကို Leicester တကၠသိုလ္က ေခၚယူၿပီး ဆရာခန္႔ရန္ အင္တာဗ်ဴးစဥ္က ၁၃ ႏွစ္သာ ရွိေသးၿပီး ၿပဳိင္ဘက္လူႀကီးမ်ား အားလုံးကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ အႏိုင္ရၿပီး ဆရာျဖစ္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

သူ႔အသက္က ငယ္လြန္းေသာ္လည္း သခၤ်ာတြင္ ထူးခြၽန္လြန္းေသာေၾကာင့္ ၿမဳိ႕ေတာ္ေကာင္စီသည္ အထူးအခြင့္အေရးမ်ားေပးၿပီး ဝန္ထမ္းအျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ခန္႔အပ္ခဲ့ရသည္။

ယာရွာ၏ အလုပ္မွာ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားသည္ ဆရာမ်ားက ေပးလိုက္သည့္ သခၤ်ာပုစာၦမ်ားကို တြက္ခ်က္ျခင္း မျပဳႏိုင္ပါက အကူအညီေပးသည့္ အေနႏွင့္ တစ္ဦးခ်င္းကို လိုက္လံရွင္းျပရန္အတြက္ တာဝန္ေပးအပ္ျခင္း ခံရသည္ဟု The Guardian တြင္ ေရးသားထားသည္။

“ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆုံးႏွစ္ ေရာက္လာပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ တကၠသိုလ္ကို သြားရတာလည္း သေဘာက်တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို သခၤ်ာကူညီၿပီး တြက္ေပးရတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ အလုပ္ကိုလည္း ႏွစ္သက္ပါတယ္” ဟု ေျပာၾကားသည္။

ထို႔ျပင္ ယာရွာက မိမိအေနႏွင့္ ေက်ာင္းယူနီေဖာင္း မဝတ္ရဘဲ တကၠသိုလ္သို႔ လာေနရျခင္းကို ပိုၿပီး ႏွစ္သက္မိေၾကာင္း၊ တကၠသိုလ္ကလည္း သူ႔ကို ေနာက္ဆုံးႏွစ္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦး အေနႏွင့္ လက္ခံေပးထားၿပီး၊ သင္တန္းၿပီးဆုံးလွ်င္ Ph.D ဘြဲ႔အတြက္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္သြားမည္ဟု ဆိုသည္။

သူသည္ မူလတန္းကတည္းက သခၤ်ာဘာသာရပ္တြင္ ထူးခြၽန္သူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ အ႐ြယ္ကတည္းက တကၠသိုလ္အဆင့္ သခၤ်ာမ်ားကို အားလုံး တြက္ခ်က္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။

အသက္ ၈ ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္ သခၤ်ာစစ္ေဆးမႈ ၆ ခု ေျဖဆိုရာတြင္ ၂ ခုတြင္ ၁၀၀ မွ ၉၉ မွတ္အထိ ရခဲ့ၿပီး သခၤ်ာအဆင့္တိုင္းတြင္ A အဆင့္ကို ရရွိခဲ့ေသာ ကမာၻ႔သခၤ်ာအေတာ္ဆုံး ကေလးတစ္ဦးအျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္း ခံထားရသူ ျဖစ္သည္။ 

အသက္ ၁၀ ႏွစ္သား အ႐ြယ္ကတည္းက A Levels အဆင့္ကို ေအာင္ျမင္ထားသူျဖစ္ကာ ၆ တန္းအဆင့္ ၿပီးကတည္းက တကၠသိုလ္သို႔ တိုက္႐ိုက္ဝင္ခြင့္ ရခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။ 

Thursday, March 23, 2017

၂၂၇ သြယ္ေသာ ဝိနည္းေတာ္အက်ဥ္း



၂၂၇ သြယ္ေသာ ဝိနည္းေတာ္အက်ဥ္း
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
ဓမၼရတနာ

{ပါရာဇိက ၄ ပါး }
၁ ။ ေမထုန္မက်င့္ရ
၂ ။ သူတပါးဥစၥာမခိုးရ
၃ ။ လူမသတ္ရ မသတ္ခိုင္းရ
၄ ။ ဈာန္မဂ္ဖိုလ္မရဘဲ ရသည္ဟုမေျပာရ။
{သံဃဒိသိသ္ ၁၃ ပါး }
၅ ။ သုတ္မလႊတ္ရ
၆ ။ အမ်ိဳးသမီးဟူသမၽွ မကိုင္ရ
၇ ။ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ညစ္ညမ္းရုန္႔ရင္း စကားမေျပာရ
၈ ။ ေမထုန္ အလႉမခံရ
၉ ။ မေအာင္သြယ္ရ
၁၀ ။ သံဃာကို မပန္ၾကားဘဲ ပမာဏလြန္ေသာေက်ာင္း မေဆာက္ရ
၁၁ ။ သံဃာကိုမပန္ၾကားဘဲ ေက်ာင္းႀကီးမေဆာက္ရ
၁၂ ။ ျမင္ျခင္း ၾကားျခင္း မရိွပါဘဲ ပါရာဇိကႏွင့္ မစြပ္စြဲရ
၁၃ ။ ျပစ္မွားလိုေသာစိတ္ျဖင့္ နာမည္တူျပဳ၍ ပါရာဇိကႏွင့္ မစြပ္စြဲရ
၁၄ ။ သံဃာကို သင္းမခြဲရ
၁၅ ။ သင္းခြဲေသာ သံဃာေနာက္ကို မလိုက္ရ
၁၆ ။ ဝိနည္းကံ ႏွင့္အညီ ဆုံးမသည္ကို လိုက္နာရမည္
၁၇ ။ ဝိနည္းကံႏွင့္ မညီေသာ သစ္သီးေပးျခင္း ပန္းေပးျခင္း စသည္တို႔ကို မျပဳရ ။ ဆုံးမသည္ကို လိုက္နာရမည္။
{ အနိယတ ၂ ပါး (ပါသံစိတ္ သံစိတ္) }
၁၈ ။ မ်က္ကြယ္ရာ၌ ရဟန္းႏွင့္ မာတုဂါမ ႏွစ္ဦးတည္းမေနရ
၁၉ ။ နားကြယ္ရာ၌ ရဟန္းႏွင့္ မာတုဂါမ ႏွစ္ဦးတည္း မေနရ
{ နိသဂၢိပါစိတ္ ၃၀ ပါး }
၂၀ ။ သကၤန္းကို အဓိဌာန္ ဝိကပၸနာမျပဳဘဲ (၁၀)ရက္မလြန္ေစရ။
၂၁ ။ တိစိဝရိတ္သကၤန္းႏွင့္ ညဥ့္ကင္း၍ မေနရ။
၂၂ ။ ကထိန္ေခတ္မွ လြန္၍ရေသာ သကၤန္းကို တစ္လအတြင္းအဓိဌာန္တင္ရမည္။
၂၃ ။ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္ေသာ ရဟန္းမကို သကၤန္းမဖြတ္ေစရ။
၂၄ ။ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္ေသာ ရဟန္းမ၏သကၤန္းကို အလႉမခံရ။
၂၅ ။ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္ေသာသူကို သကၤန္းေတာင္းခြင့္မရိွဘဲ မေတာင္းရ။
၂၆ ။ သကၤန္းေတာင္းခြင္းရိွေသာ္လည္း ႏွစ္ထည္ထက္ပိုမေတာင္းရ။
၂၇ ။ ဒါယကာတို႔ ခန္႔မွန္းသည္ထက္သကၤန္းဖိုး မစီရင္ရ။
၂၈ ။ ဒါယကာႏွစ္ဦး၏ သကၤန္းကို ရည္မွတ္သည္ထက္ မစီရင္ေစရ။
၂၉ ။ သကၤန္းဖိုးကို သုံးႀကိမ္ေတာင္း၍ ေျခာက္ႀကိမ္ထက္ ပိုမရပ္ရ။
၃၀ ။ ပိုးႏွင့္ခ်ည္ေရာလၽွင္ အခင္းမျပဳရ။
၃၁ ။ အမည္း ၊ အနက္ သိုးေမြးကို အခင္းမျပဳရ။
၃၂ ။ သိုးေမြးအမည္းကို ေလးဖို႔ႏွစ္ဖို႔ထက္ မပိုေစရ။
၃၃ ။ သိုးေမြးအခင္းကို သမုတိမရဘဲ (၆)ႏွစ္အတြင္း မျပဳရ။
၃၄ ။ အဆာႏွင့္ နိသိဒိုင္ကို အခင္းေဟာင္းမွ တစ္ထြာမသြင္းဘဲ မျပဳရ။
၃၅ ။ သိုးေမြးကို ကပၸိယမရိွဘဲ သုံးယူဇနာထက္ လြန္၍မယူရ။
၃၆ ။ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္သည့္ ရဟန္းမကို သိုးေမြးမဖြတ္ခိုင္းရ။
၃၇ ။ ေရႊ ၊ ေငြတို႔ကို မကိုင္ခံရ။
၃၈ ။ အေရာင္းအဝယ္ မျပဳရ။
၃၉ ။ အလဲ အလွယ္ မျပဳရ။
၄၀ ။ အဓိဌာန္မတင္ဘဲ (၁၀)ရက္လြန္ေသာ သပိတ္ကို မသုံးရ။
၄၁ ။ သပိတ္အကြဲ (၅)ကြဲမရိွဘဲ သပိတ္မေတာင္းရ။
၄၂ ။ ေထာပတ္၊ဆီ၊ပ်ား၊တင္လဲတို႔ကို (၇)ရက္ထက္ပိုမထားရ။
၄၃ ။ မိုးေရခံသကၤန္းကို (၄)လထက္ပိုမေဆာင္ရ
၄၄ ။ ေပးထားေသာသကၤန္းကို စိတ္ဆိုး၍ ျပန္မေတာင္းရ။
၄၅ ။ ခ်ည္ကိုေတာင္း၍ မယက္ခိုင္းရ။
၄၆ ။အမ်ိဳးေတာ္ျခင္းဖိတ္ျခင္းမရိွဘဲရည္မွန္းကာမၽွ သကၤန္းကို ဝင္၍မစီရင္အပ္။
၄၇ ။ သကၤန္းကာလကို (၅)ရက္ထက္ မလြန္ရ။
၄၈ ။ သမၼဳတိမရဘဲ တိစီသရိတ္သကၤန္းႏွင့္(၆) ညဥ့္အကင္းရ။
၄၉ ။ သံဃာညီညြတ္ၿပီးသား လာဘ္ကို မိမိသို႔ မညြတ္ေစရ။
{ သုဒၶပါစိတ္ (၉၂)ပါး}
၅၀ ။ မုသားမေျပာရ။
၅၁ ။ မဆဲရ။
၅၂ ။ ကုန္းမတိုက္ရ။
၅၃ ။ လူ ၊ သာမေဏႏွင့္ ပုဒ္ၿပိဳင္စာမခ်ရ။
၅၄ ။ တစ္ေက်ာင္းတည္း၌လူ ၊ သာမေဏႏွင့္ (၃)ညဥ့္ထက္ မအိပ္ရ။
၅၅ ။ မာတုဂါမႏွင့္ တစ္ေက်ာင္းတည္းမအိပ္ရ။
၅၆ ။ မာတုဂါမႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း(၆) ခြန္းထက္ မေဟာရ။
၅၇ ။ မိမိရေသာ စ်ာန္၊မဂ္၊ဖိုလ္ကို လူ၊သာမေဏအား မေျပာရ။
၅၈ ။ ရဟန္းတစ္ပါး၏ သံဃဒိသိသ္ကို လူ၊သာမေဏအား မေျပာရ။
၅၉ ။ ေျမကိုမတူးရ။
၆၀ ။ သစ္ပင္မခုတ္ရ။
၆၁ ။ ရဟန္းတပါးေမးသည္ကို ျပန္၍မေျပာဘဲ မေနရ။
၆၂ ။ သမၼဳတိရေသာရဟန္းကို မရႈပ္ခ်အပ္။
၆၃ ။ သံဃိကေညာင္းေစာင္းကို အျပင္မွာမထားအပ္။
၆၄ ။ သံဃိကအိပ္ရာကို အထဲမွာမထားဘဲ မသြားရ။
၆၅ ။ သံဃိကေက်ာင္း၌ အိပ္ေနေသာရဟန္းကို ႏႈိး၍ မအိပ္ရ။
၆၆ ။ သံဃိကေက်ာင္းမွ အမ်က္ထြက္၍ ႏွင္မထုတ္ရ။
၆၇ ။ စို႔မရိုက္ေသာ ေညာင္ေစာင္းကို မထိုင္ရ။
၆၈ ။ စိမ္းစိုေသာ ေကာက္ပဲမရိွရာ၌ အမိုးသုံးဆင့္ထက္ပို၍ အဂၤေဒ မလိမ္းက်ံရ။
၆၉ ။ ပိုးရိွေသာ ေရကို ေျမေပၚ၊ျမက္ေပၚသို႔ မသြန္ရ။
၇၀ ။ သမၼဳတိမရဘဲႏွင့္ရဟန္းမအား မဆုံးမရ။
၇၁ ။ သမၼဳတိရေသာ္လည္းေနဝင္လၽွင္ မဆုံးမရ။
၇၂ ။ မနာဖ်ားဘဲ ရဟန္းမတို႔၏ ေက်ာင္းသို႔ သြား၍ မဆုံးမအပ္။
၇၃ ။ ရဟန္းမမ်ားအား ဆုံးမေသာ မေထရ္ႀကီးမ်ားကို မကဲ့ရဲ႕အပ္။
၇၄ ။ ရဟန္းမကို သကၤန္းမေပးအပ္။
၇၅ ။ ရဟန္းမကို သကၤန္းခ်ဳပ္မေပးရ။
၇၆ ။ ရဟန္းမႏွင့္တိုင္ပင္၍ ခရီးမသြားရ။
၇၇ ။ ရဟန္းမႏွင့္တိုင္ပင္၍ ေလွမစီးရ။
၇၈ ။ ရဟန္းမ စီစဥ္ေသာဆြမ္း မစားရ။
၇၉ ။ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း မေနရ။
၈၀ ။ ဧည့္သည္အတြက္ဆြမ္းကို တစ္ႀကိမ္ထက္ပို၍မစားရ။
၈၁ ။ ရဟန္း(၄)ပါး ထိုင္ေနသည့္အခါ၌ထမင္းစားဖိတ္လၽွင္ မစားရ။
၈၂ ။ ေရွးဦးဒါယကာ၏ ဆြမ္းကို မစားဘဲ ေနာက္ဆြမ္းကို မစားရ။
၈၃ ။ လက္ေဆာင္မုန္႔မ်ား သုံးသပိတ္ထက္ ပိုအလႉမခံရ။
၈၄ ။ စားေနတုန္း ဆြမ္း၊ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္တို႔ကို ပယ္လၽွင္ ေနာက္ထပ္မစားရ။
၈၅ ။ ပဝါရိတ္သင့္ေသာ ရဟန္းအား စြပ္စြဲလို၍ ဆြမ္းစားမဖိတ္ရ။
၈၆ ။ ေနလြဲေသာအခါ ညစာမစားရ။
၈၇ ။ သိုမွီးထား၍ ေဘာဇဥ္ကို မစားရ။
၈၈ ။ မနာမဖ်ားဘဲ မြန္ျမတ္ေသာေဘာဇဥ္ကို ေတာင္းမစားရ။
၈၉ ။ အကပ္မခံဘဲ ဘာကိုမၽွမစားရ။
၉၀ ။ ပရိဗိုရ္ကို ေဘာဇဥ္မေပးရ။
၉၁ ။ ဆြမ္းခံရာ၌ မာတုဂါမႏွင့္ စကားေျပာလို၍ အေဖာ္ရဟန္းကို ျပန္မလႊတ္ရ။
၉၂ ။ အၾကင္လင္မယား အခန္း၌ မေနရ။
၉၃ ။ မ်က္စိကြယ္ရာ၌ မိန္းမႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း မေနရ။
၉၄ ။ နားကြယ္ရာမွ မိန္းမႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း မေနရ။
၉၅ ။ ဆြမ္းစားပင့္ဖိတ္ေသာ အိမ္မွတပါး အျခားအိမ္သို႔ မလွည့္ရ။
၉၆ ။ ေဆးပစၥည္းကို ဖိတ္ၾကားထားသည္ထက္ လြန္၍ မေတာင္းရ။
၉၇ ။ အဂါၤ(၄)ပါးရိွေသာ စစ္ဒရိန္းျပရာသို႔ သြား၍ မၾကည့္ရ။
၉၈ ။ အေၾကာင္းရိွ၍ စစ္ေျမျပင္သို႔ သြားေသာ္ (၇)ရက္ထက္ မလြန္ရ။
၉၉ ။ စစ္ဆင္ရာအရပ္သို႔ မသြားရ။
၁၀၀ ။ ယစ္မ်ိဳးငါးပါး မေသာက္ရ။
၁၀၁ ။ ရဟန္းခ်င္း ခ်ိဳင္းထိုး မက်ီစားရ။
၁၀၂ ။ ေရထဲမွာ မကစားရ။
၁၀၃ ။ သိကၡာႀကီး၊ဝါေတာ္ႀကီးကို မရိုမေသမေနရ။
၁၀၄ ။ ရဟန္းခ်င္း မလွန္႔ မေျခာက္ရ။
၁၀၅ ။ ရဟန္းသည္ မနာမဖ်ားဘဲ မီးမေမြးရ။
၁၀၆ ။ မဇၩိမေဒသ၌ေနေသာ ရဟန္းသည္(၁၅)ရက္တစ္ႀကိမ္ ေရခ်ိဳးရမည္။
၁၀၇ ။ ဗိႏၶဳမထိုးဘဲ သကၤန္းမဝတ္ရ။
၁၀၈ ။ ဝိကပၸနျပဳသည့္ သကၤန္းကို ဝိကပၸနမျပန္ဘဲ မသုံးရ။
၁၀၉ ။ ပရိကၡရာရွစ္ပါးကို မဝွက္ရ ၊ မက်ီစားရ။
၁၁၀ ။ ပိုး၊တိရစၧာန္တို႔ကို မသတ္ရ။
၁၁၁ ။ ပိုးရိွေသာ ေရကို မေသာက္ရ။
၁၁၂ ။ ၿငိမ္းေအးၿပီးေသာ အဓိကရုဏ္းကို မေခ်ာက္ခ်ားေစရ။
၁၁၃ ။ ရဟန္းတစ္ပါး၏ သံဃဒိသိသ္အာပတ္ကို မဖုံးကြယ္ရ။
၁၁၄ ။ အသက္(၂၀)မျပည့္ေသာသူအား ရဟန္းမခံေစရ။
၁၁၅ ။ ခိုးသား၊ဓားျပႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ခရီးမသြားရ။
၁၁၆ ။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ခရီးမသြားရ။
၁၁၇ ။ မိစၧာဒိဌိဝါဒမ်ားကို မယူရ။၁၁၈ ။ မိစၧာဒိဌိဝါဒကိုမစြန္႔၍ ႏွင္ထုတ္အပ္ေသာရဟန္းႏွင့္ ဓမၼသေမ႓ာဂ၊အာဝါသ,သေမ႓ာဂ မျပဳရ။
၁၁၉ ။ မိစၧာဒိဌိဝါဒကိုမစြန္႔၍ ႏွင္ထုတ္အပ္ေသာ သာမေဏႏွင့္ ဓမၼသေမၻာဂ၊ အာဝါသ,သေမၻာဂ မျပဳရ။
၁၂၀ ။ ဝိမည္းဓိုရ္မ်ား၏ စကားကို ရိုေသစြာ နားေထာင္ရမည္။
၁၂၁ ။ သိကၡာပုဒ္မ်ားကို မကဲ့ရဲ႕ရ။
၁၂၂ ။ ပါတိေမာက္ျပရာ၌ ေျပာင္ေလွာင္မႈမျပဳရ။
၁၂၃ ။ ရဟန္းခ်င္း မရိုက္ႏွက္ရ။
၁၂၄ ။ ရဟန္းကို လက္ျဖင့္မရြယ္ရ။
၁၂၅ ။ လူ ၊ သာမေဏတို႔ကိုလည္း မရိုက္ႏွက္ရ။
၁၂၆ ။ ရဟန္းကို ႏွလုံးမသာေအာင္မေျပာရ။
၁၂၇ ။ ရဟန္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ေနသည္ကိုေခ်ာင္း၍ နားမေထာင္ရ။
၁၂၈ ။ ဆႏၵမဲေပးၿပီး မကဲ့ရဲ႕ရ။
၁၂၉ ။ ဝိနည္းကံကို ဆႏၵမေပးဘဲ မသြားရ။
၁၃၀ ။ တိုင္ပင္၍ သကၤန္းေပးၿပီးမွမကဲ့ရဲ႕ရ။
၁၃၁ ။ သံဃာအား ညီညြတ္ၿပီးေသာလာဘ္ကို ပုဂၢိဳလ္သို႔ မညြတ္ေစရ။
၁၃၂ ။ မင္း၊မိဖုရား အိပ္ခန္းထဲသို႔ မဝင္ရ။
၁၃၃ ။ေက်ာင္းအရံအျပင္ဘက္ ရတနာကို မေကာက္ရ။
၁၃၄ ။ ထင္ရွားရိွေသာရဟန္းကို မပန္ၾကားဘဲ ေနလြဲ ရြာဝင္ မသြားရ။
၁၃၅ ။ ဆင္စြယ္ကို အပ္က်ည္မလုပ္ရ။
၁၃၆ ။ တစ္ေတာင့္ထြာထက္ပိုျမင့္ေသာ ေညာင္ေစာင္း၌ မအိပ္ရ။
၁၃၇ ။ ေညာင္ေစာင္းထဲမွာ လဲထည့္၍ မလုပ္ရ။
၁၃၈ ။ အလ်ားႏွစ္ထြာ၊ အနံတစ္ထြာခြဲ၊ အဆာတစ္ထြာထက္ပို၍ နိသိဒိုင္ မျပဳလုပ္ရ။
၁၃၉ ။ အမာလႊမ္းသကၤန္းကို အလ်ား(၄)ထြာ ၊ အနံ (၂)ထြာထက္ မပိုရ။
၁၄၀ ။ မိုးေရခံ သကၤန္းကို အလ်ား (၆)ထြာ ၊ အနံ (၂)ထြာထက္ မပိုရ။
၁၄၁ ။ ဘုရားသကၤန္း ပမာဏကို မျပဳရ။
{ပါဋိေဒသနီ(၄)ပါး }
၁၄၂ ။ ရဟန္းမ၏ ေဘာဇဥ္ကို မိမိလက္ျဖင့္ မယူရ။
၁၄၃ ။ ဒါယကာမ်ား ဆြမ္းေကၽြးရာ ရဟန္းမမ်ား ဝင္၍စီစဥ္လၽွင္ ေမာင္းမဲတားျမစ္ရမည္။
၁၄၄ ။ သမၼဳတိရေသာ ေသကၡအိမ္ကို ဆြမ္းမခံရ။
၁၄၅ ။ ေဘးရန္ရိွသည္ကိုမေျပာၾကားဘဲ အရံတြင္း၌ မိမိလက္ျဖင့္ ေဘာဇဥ္မခံယူအပ္။
{ေသခိယ (၇၅)ပါး}
၁၄၆ ။ သကၤန္းကို ညီညီဝတ္ရမည္။
၁၄၇ ။ သကၤန္းကို ညီညီရုံရမည္။
၁၄၈ ။ လည္၊လက္ေကာက္ဝတ္ဖုံးလ်က္ ရြာထဲသြားရမည္။
၁၄၉ ။ လည္၊လက္ေကာက္ဝတ္ဖုံးလ်က္ ရြာထဲမွာေနရမည္။
၁၅၀ ။ မ်က္စိဣေျႏၵေစာင့္၍ ရြာထဲမွာ သြားရမည္။
၁၅၁ ။ မ်က္စိဣေျႏၵေစာင့္၍ ရြာထဲမွာေနရမည္။
၁၅၂ ။ မ်က္လႊာခ်၍ ရြာထဲမွာသြားရမည္။
၁၅၃ ။ မ်က္လႊာခ်၍ ရြာထဲမွာ ေနရမည္။
၁၅၄ ။ သကၤန္းကိုပင့္၍ ရြာထဲမွာ မေနရ။
၁၅၅ ။ သကၤန္းကို ပင့္၍ ရြာထဲမွာမသြားရ။
၁၅၆ ။ ရြာထဲမွာက်ယ္က်ယ္ရယ္၍ မသြားရ။
၁၅၇ ။ ရြာထဲမွာ က်ယ္က်ယ္ရယ္၍ မေနရ။
၁၅၈ ။ ရြာထဲမွာက်ယ္က်ယ္ စကားေျပာ၍ မသြားရ။
၁၅၉ ။ ရြာထဲမွာ က်ယ္က်ယ္စကားေျပာ၍ မေနရ။
၁၆၀ ။ ရြာထဲမွာ ကိုယ္ကို လႈပ္၍ မသြားရ။
၁၆၁ ။ ရြာထဲမွာ ကိုယ္ကို လႈပ္၍ မေနရ။
၁၆၂ ။ ရြာထဲမွာ လက္ရုံးကိုလႈပ္၍မသြားရ။
၁၆၃ ။ ရြာထဲမွာ လက္ရုံးကိုလႈပ္၍မေနရ။
၁၆၄ ။ ရြာထဲမွာ ဦးေခါင္းကိုလႈပ္၍ မသြားရ။
၁၆၅ ။ ရြာထဲမွာ ဦးေခါင္းကိုလႈပ္၍ မေနရ။
၁၆၆ ။ ရြာထဲမွာ ခါးေထာက္လ်က္ မသြားရ။
၁၆၇ ။ ရြာထဲမွာ ခါးေထာက္လ်က္ မေနရ။
၁၆၈ ။ ရြာထဲမွာ ေခါင္းၿမီးျခံဳ၍မသြားရ။
၁၆၉ ။ ရြာထဲမွာ ေခါင္းၿမီးျခံဳ၍မေနရ။
၁၇၀ ။ ရြာထဲမွာ ေျခဖ်ားေထာက္၍ မသြားရ။
၁၇၁ ။ ရြာထဲမွာ လက္ျဖင့္ ဒူးကိုပိုက္၍၎၊ သကၤန္းပတ္၍၎ မေနရ။
၁၇၂ ။ မရိုမေသ ဆြမ္းမခံရ။
၁၇၃ ။ သပိတ္၌ အမွတ္ထား၍ ဆြမ္းခံရမည္ ။
၁၇၄ ။ ေလးပုံတစ္ပုံ ထက္ပို၍ ဆြမ္းဟင္းမခံရ။
၁၇၅ ။ သပိတ္အနားေရးထက္ပို၍ ဆြမ္းမခံရ။
၁၇၆ ။ ဆြမ္းကိုရိုေသစြာ စားရမည္။
၁၇၇ ။ သပိတ္ထဲ၌ အမွတ္မထားဘဲ မထားရ။
၁၇၈ ။ ဆြမ္းကို အစဥ္လိုက္စားရမည္။
၁၇၉ ။ ဆြမ္း၏ေလးပုံတစ္ပုံထက္ပို၍ ဆြမ္းဟင္းကို မစားရ။
၁၈၀ ။ ဆြမ္းဦးကို ႏွိပ္၍ မစားရ။
၁၈၁ ။ ဟင္းလ်ာမ်ားကို ဆြမ္းႏွင့္ဖုံး၍မစားရ။
၁၈၂ ။ မနာဖ်ားဘဲ ဟင္းလ်ာေတာင္း၍ မစားရ။
၁၈၃ ။ ကဲ့ရဲ႕လို၍ သူတစ္ပါးသပိတ္ကို မၾကည့္ရ။
၁၈၄ ။ ဆြမ္းလုတ္ပမာဏထက္ မလြန္ရ။
၁၈၅ ။ ဆြမ္းလုတ္ကို အဝန္းညီေအာင္ျပဳ၍ စားရမည္။
၁၈၆ ။ ဆြမ္းမေရာက္ခင္ ခံတြင္းမဖြင့္ရ။
၁၈၇ ။ ဆြမ္းစားလ်က္ ခံတြင္းဖြင့္ထားျခင္း မျပဳရ။
၁၈၈ ။ ဆြမ္းစားလ်က္ စကားေျပာျခင္း မျပဳရ။
၁၈၉ ။ ဆြမ္းလုတ္ကို ေျမာက္၍မစားရ။
၁၉၀ ။ ဆြမ္းလုတ္ကို ျဖတ္၍မစားရ။
၁၉၁ ။ ပါးေစာင္၌ ဆြမ္းလုတ္ငုံ၍ မစားရ။
၁၉၂ ။ ဆြမ္းစားရင္း လက္မခါရ။
၁၉၃ ။ ဆြမ္းလုံးကို ၾကဲ၍ မစားရ။
၁၉၄ ။ လၽွာထုတ္၍ ဆြမ္းစားျခင္းမျပဳရ။
၁၉၅ ။ ပ်တ္ပ်တ္ျမည္ေအာင္ ဆြမ္းမစားရ။
၁၉၆ ။ ရႈပ္ရႈပ္ျမည္ေအာင္ ဆြမ္းမစားရ။
၁၉၇ ။ လက္ကိုလၽွက္၍ဆြမ္းမစားရ။
၁၉၈ ။ သပိတ္ကိုျခစ္၍ ဆြမ္းမစားရ။
၁၉၉ ။ ႏႈတ္ခမ္းကိုလ်က္၍ ဆြမ္းမစားရ။
၂၀၀ ။ ဆြမ္းလုံးေပက်ံေသာလက္ႏွင့္ ေရခြက္ကို မကိုင္ရ။
၂၀၁ ။ သပိတ္ေဆးေရကို ရြာထဲမွာမသြန္ရ။
၂၀၂ ။ ထီး လက္၌ရိွေသာသူကိုတရားမေဟာရ။
၂၀၃ ။ တုတ္လက္၌ရိွေသာသူကို တရားမေဟာရ။
၂၀၄ ။ ဓား လက္၌ရိွေသာသူကိုတရားမေဟာရ။
၂၀၅ ။ ေလး လက္၌ရိွေသာသူကိုတရားမေဟာရ။
၂၀၆ ။ ေျခနင္းစီးထားေသာသူကို တရားမေဟာရ။
၂၀၇ ။ ဖိနပ္စီးထားေသာသူကို တရားမေဟာရ။
၂၀၈ ။ ယာဥ္စီး၍ေနေသာသူကို တရားမေဟာရ။
၂၀၉ ။ အိပ္ရာေနရာ၌ ေနေသာသူကို တရားမေဟာရ။
၂၁၀ ။ အာေယာဂပတ္ဖြဲ႕သူကို တရားမေဟာရ။
၂၁၁ ။ ဦးရစ္ေခါင္းေပါင္းထားသူကို တရားမေဟာရ။
၂၁၂ ။ အိပ္ရာေနရာထက္၌ ေနေသာသူကို တရားမေဟာရ။
၂၁၃ ။ ေခါင္းၿမီးျခံဳထားသူကို တရားမေဟာရ။
၂၁၄ ။ နိမ့္ရာကေန၍ ျမင့္ရာ၌ ေနေသာသူကို တရားမေဟာရ။
၂၁၅ ။ ရပ္လ်က္ ထိုင္ေနေသာသူကိုတရားမေဟာရ။
၂၁၆ ။ ေရွ႔ကသြားေသာသူကို ေနာက္ကလိုက္၍ တရားမေဟာရ။
၂၁၇ ။ လမ္းကိုသြားေသာသူကို လမ္းမဟုတ္ရာက တရားမေဟာရ။
၂၁၈ ။ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ က်င္ႀကီး၊ က်င္ငယ္ မစြန္႔ရ။
၂၁၉ ။ ျမက္၊သစ္ပင္ရိွရာ က်င္ႀကီး၊ က်င္ငယ္၊ ႏွပ္၊တံေတြး မစြန္႔ရ။
၂၂၀။ ေရထဲမွာ က်င္ႀကီး၊က်င္ငယ္၊ႏွပ္၊တံေတြး မစြန္႔ရ။(နာဖ်ားေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကိုမူ ေဟာေျပာတရားျပျခင္း၊နာဖ်ားခ်ိန္၌ က်င္ႀကီး၊က်င္ငယ္၊တံေတြး စြန္႔ပစ္ျခင္းတို႔ကို ခြင့္ျပဳပါသည္။)
{အဓိကရဏ သမထ(၇) ပါး}
၂၂၁ ။ သံဃာဝတၳဳ၏ ဟုတ္မွန္ျခင္း ၊ဓမၼဝိနည္း ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ မ်က္ေမွာက္ရိွသည္၏ အျဖစ္ဟူေသာ သမၼဳခါဝိနည္း။
၂၂၂ ။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္အား ေပးအပ္ေသာ သတိဝိနည္း။
၂၂၃ ။ ရူးေသာရဟန္းအား ေပးအပ္ေသာ အမူဠဝိနည္း။
၂၂၄ ။ ဝန္ခံသျဖင့္ ၿငိမ္းေစအပ္ေသာ ပဋိညာတကာေရတဗၺဝိနည္း။
၂၂၅ ။ ဓမၼဝါဒီ ရဟန္းမ်ားရာသုိ႔လိုက္၍ျပဳအပ္ေသာေယဘုယ်ဝိနည္း။
၂၂၆ ။ ယုတ္မာေသာရဟန္းအား ေပးအပ္ေသာ တႆပါပိယသိကဝိနည္း။
၂၂၇ ။ မစင္ကို ျမက္ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းသကဲ့သို႔ေသာ တိဏဝတၱာရကဝိနည္း။

က်မ္းမွီး
၁ ။ ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီး၊ "အရွင္ဇနကာဘိဝံသ"။
၂ ။ ပါတိေမာက္ဘာသာဋိကာ၊ "အရွင္ဇနကာဘိဝံသ"။
၃ ။ နိဗၺာန္လမ္းညႊန္က်မ္း၊ "ဘဒၵႏၲပညာသာရ"။
၄ ။ ဝိနည္းေတာ္ ဥပေဒေတာ္ႀကီး၊ "အရွင္ ဩဘာသ"။
၅ ။ ဖားေအာက္ေတာရ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဝိနည္းဥပေဒဆိုင္ရာ ေဟာၾကားတိတ္ေခြမ်ား။
ဓမၼဒါန ......မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
ဝိနည္းေတာ္ထဲ မပါဘဲ ေဒဝဒတ္၏ ဘုရားထံ ေတာင္းဆိုေသာ ဥပေဒမ်ား ကို ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
ေဒဝဒတ္ ေတာင္းဆိုေသာ အခ်က္ ၅ ခ်က္
၁ ။ သံဃာေတာ္မ်ား ကပ္လႉဆြမ္းအစား ခံဆြမ္းသာစားရန္။
၂ ။ လႉသကၤန္းအစား ပံသကူသာဝတ္ရန္။
၃ ။ ေက်ာင္းတိုက္အစား သစ္ဝါးရိပ္တြင္သာ သီတင္းသုံးရန္။
၄ ။ သကၤန္းသုံးထည္ထက္ပို မထားရန္။
၅ ။ သတ္သတ္လြတ္ ဆြမ္းဟင္းမ်ားသာစားရန္။

Credit>> Oo Manaw
ဘဘုန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရားက တပည့္ သာဝက ႏွင့္ ရဟန္းေတြကို ဝိနည္းေတာ္ (၂၂၇)ပါးကို လိုက္နာေစပါတယ္။ မလိုက္နာရင္ေတာ့ ငါ့ဘုရား၏ သားေတာ္(ရဟန္း) မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ေဒဝဒတ္၏ အသင္းအပင္း အေပါင္းပါ ျဖစ္သြားျပီး ဦးျပည္း(ေခၚ) ကတုံးျဖစ္သြားျပီဟု ေျပာဆို ဆုံးမေလ့
ရွိပါတယ္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔
( အရွင္ ေခမာ စာရ )
7-3-2017

Monday, March 20, 2017

အပိုင်း(၆)၊ ဘော်လဖီရာ့ (မုန့်လက်ဆောင်း)

(ပံု-၁)  ဘော်လဖီရာ့

     ရေးသား     📜  ရိုဟင်လေး     
            အမျိုးအစား 📢  ရိုဟင်ဂျာရိုးရာ အစားအစာ

[ေနြရာသီလဲ ေရာက္ကၿပီ၊ ေနပူျပင္းျပင္းမွာ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ေပါေလာေပၚ အတြက္ေပၚေပးတဲ့ ေဘာ္လဖီရာ့ အေၾကာင္းကို မ်ွေဝလိုက္ပါတယ္]


ဘော်လ ဖီရာ့ [မုန့်လက်ဆောင်း] 


ဘော်လဖီရာ့ [Bolá Fiçá]သည် နွေရာသီတွင် စားသောက်သော ရာသီအစားအစာ [Seasonal Food] တစ်မျိုးဖြစ်သည်။ မုန့်သရေစာ အဖြစ် သုံးဆောင်ကြသည်။ နေပူကျဲကျဲတွင် အအေးဓာတ် ခံစားနိုင်ရန် စားသောက်သော မုန့်ဖြစ်သောကြောင့် သားန္ဒာ ဖီရာ့ [Tándha Fiçá] (သားန္ဒာ = အေးချမ်းသော၊ အအေး၊ ဖီရာ့ = မုန့်) ဟုလည်း တစ်ချို့က ခေါ်ကြသည်။ လူငယ်တို့၏ အသည်းစွဲ မုန့်တစ်မျိုးလည်း ဖြစ်သည်။ ဤမုန့်ကို ရိုဟင်ဂျာလူမျိုးသာမက မြန်မာနိုင်ငံ အနှံ့အပြားတွင် လူမျိုးအသီးသီးတို့က သုံးဆောင်ကြသည်ကိုလည်း တွေ့ရသည်။ မြန်မာလို မုန့်လက်ဆောင်း ဟုခေါ်ကြသည်။ တန်ခူးလ သင်္ကြန်ပွဲတော်တွင် အများအပြားသုံးစွဲကြသည်။ နွေရာသီတွင် လမ်းခွဆုံ၊ ဈေး၊ ရွာ၊ လမ်းစသည်တို့၌  မုန့်သည်များက ရောင်းချကြသည်ကို တွေ့ရပါမည်။

ပါဝင်ပစ္စည်းများ

၁။ ဆန်မှုန့်          [Soilor Guri]
၂။ ထန်းလျက်     [Tháiñya]
၃။ အုန်းသီး        [Najjol]
၄။ ဆား            [Nun]
၅။ နွားနို့/နို့ချဉ်    [Dud/Doi]


ပြုလုပ်နည်း

မီးဖိုပေါ် ရေအချိုးအစားထည့်ပြီး ဆူပွက်စေရသည်။ ရေဆူလာသောအခါ ဆန်မှုန့်ကို အနည်းငယ်စီ လောင်းထည့်ပြီး မွှေရသည်။ ဆန်မှုန့်ပျော့ပျောင်းလာသောအခါ မီးဖိုမှ ပြန်ဘေးချပြီး အအေးခံထားရသည်။ ပြီးလျှင် အပေါက်ပါသော ဇကာဗန်းတစ်ခုတွင် အနည်းငယ်စီလောင်းထည့်ကာ မုန့်နှစ်ကို ယောင်းမ သို့မဟုတ် အခြား ပြားပြားလေးတစ်ခုခုဖြင့် ဖိချပေးရသည်။   အထက်က ဖိညှပ်လျှင် ဇကာအောက်တွင် ခံထားသော ရေအေး ထည့်ထားသော ဇလုံကြီးတွင် အစိတ်ငယ်အမျှင်ကြီး(ပုံ-၂) ပုံသဏ္ဌာန်အဖြစ် ထွက်ကျလာသည်။ ဤအခါ မုန့်ဖတ် အသင့်ဖြစ်သွားသည်။ 

(ပံု-၂)  ဘော်လဖီရာ့ အဖတ်

ထို့နောက် ထန်းလျက်ပမာဏကို ဒယ်အိုးထဲ ရေအနည်းငယ်ထည့်ပြီး မီးပြင်းပြင်းဖြင့်  အရည်ကျိုပေးပြီး မပျစ်မကျဲ အနေအထား ရောက်လျှင် ဆား ပြက်သိကာထည့်ကာ အအေးခံထားရသည်။ ယင်းထန်းလျက်ရည်ကို ရာပ် [Rab]ဟု ခေါ်သည်။ ပြီးနောက် အုန်းသီးများကိုလည်း ခြစ်ထားရသည်။

လိုအပ်သောပစ္စည်းအားလုံး အသင့်ဖြစ်ပြီးလျှင် ခွက်ထဲ ဘော်လဖီရာ့ဖတ် တစ်ဝက်ထည့်ပြီး ထန်းလျက်ရည်နှင့် နို့ သို့မဟုတ် နို့ချဉ်လောင်းထည့်သည်။ အပေါ်ဘက်မျက်နှာ ဖြူဖွေးအောင် အုန်းခြစ်ကြဲထည့်၍ ပြင်ရသည်။ တစ်ခါတလေ ထန်းလျက်ရည်နှင့် နွားနို့အစား အုန်းနို့နှင့်လည်း ပြုလုပ်ကြသည်။ 

အသင့်ဖြစ်ပြီးဆိုလျှင် စိတ်တိုင်းကြိုက် သုံးဆောင်နိုင်ပါသည်။ ပီတိဖြင့် သုံးဆောင်၍ ပူပြင်းလှသော နွေဦးကိုပင် ပြန်ကျေးဇူးထင်လိမ့်မည်။  



ဘော်လဖီရာ့သည် အရသာချိုမြိန်သည်သာမက ရာသီနှင့်လိုက်ဖက်လှ၍ ကိုယ်စိတ်ကို အေးမြစေသည်။ ယခုခေတ်တွင် ရေခဲတုံးများ၊ ရေခဲမှုန့်များ မြို့တောရွာမရွေး ရရှိသဖြင့် ဤမုန့်၏အရသာမှာ ပို၍ ထူးကဲလာလေသည်။ ယခင်ကလို အအေးခံရန် ဒုက္ခခံပြီး နည်းအမျိုးမျိုးကို အသုံးပြုရန် မလိုတော့ချေ။ ရေခဲမုန့် ထည့်ရုံသာနှင့် အေးမြသော ဘော်လဖီရာ့ကို သုံးဆောင်နိုင်ကြသည်။ နွေကျက်သရေ ဖြစ်သောဘော်လဖီရာ့ကို လွယ်လွယ်လေး မြိန်လေတော့။ ရပ်ဝေးနယ်ခြားရောက် မြန်မာပြည်သူပြည်သားတို့သည်  နွေရာသီရောက်လျှင် ဘော်လဖီရာ့ကို မလွမ်းဘဲ မနေနိုင်ဖြစ်မည်သာ။ ဤတစ်ခါလောက် ကိုယ်တိုင်းပြုလုပ်၍ သုံးဆောင်ကာ အလွမ်းတရားကို ဖြေဆည်ကြပါလော့။ 

🍹🍹🍹🍹🍹🍹🍹🍹🍹🍹🍹🍹🍹🍹🍹🍹🍹


Saturday, March 18, 2017

မုန္းပင္ Vs ဗမာဇာတ္ကား အာေဘာ္


ေရးသား  ✏  ဝါဇီ လွျမင့္

ဗမာဇာတ္ကား အေတာ္မ်ားမ်ား ၾကည့္ျဖစ္သလို ႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္ပါတယ္။ ေခြေတာ့ မဌားျဖစ္တာ မဝယ္ျဖစ္တာ နွစ္ေပါက္ေနေပမယ့္ free လိုင္းက လႊင့္သမ်ွ ဘာကား လာ လာ ထိုင္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့လို အားေပးပါတယ္။

ဗမာ ကားေတြက ရိုးရွင္းတယ္။ ပရိတ္သတ္ကို လွည့္တာပတ္တာ မပါဘူး၊ ဇာတ္ကား အစ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ဆို ဇာတ္သိမ္းကို ႀကိဳေျပာနိင္တယ္ေလ ( 90 % အပိုင္ ေျပာနိင္ပါတယ္ ၁၀ ကားမွာ ၉ ကားေလာက္ေတာ့ အျပီဘဲ)။ မင္းသမီး အန္ ေနရင္ ကိုယ္ဝန္ရွိၿပီ၊ ဖိနပ္ေမွာက္ ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ေမွာက္ ရင္ မုဒိန္းက်င့္ ေနၿပီ (ႀကိဳက္သလို တစ္ခါပဲ က်င့္ တန္းကိုယ္ဝန္ရွိတာ ​ေအာင္​လိုက္​တဲ့ မ်ိဳးဥ)။ ဘုရားစင္က ေသာက္ေတာ္ေရပဲျဖစ္ျဖစ္ ဓာတ္ပံုမွန္ေဘာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ကြဲရင္ ကားတိုက္ ကားေမွာက္ လူေသ ေပါ့။

ကုလားဆို မာလီ /ဒရိုင္ဘာ ( အသားမဲမဲ မ်က္လံုးျပဴးျပဴး ဆံပင္လိမ္လိမ္နဲ႔ တခါတေလ နဖူးမွာ တေပ်ာက္ပါတယ္ )။ တရုတ္ဆို ေငြတိုးေပး/ေခါက္ဆြဲေရာင္း/အေပါင္ခံ အစ ရွိတဲ့သူေဌး အဲ့ဒီ စေကးနဲ႔ ဗမာ့ ဗမာ့ ရုပ္ရွင္ေခတ္ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ နည္းတဲ့နွစ္လား။

ေတာ္လွန္ေရးဆိုလည္း သတ္လိုက္ရတဲ့ ဂ်ပန္ ကုန္ ကုန္နိင္ဘူးရယ္ (ဂ်ပန္ ဇာတ္ရုပ္ကလည္း ဘယ္ခါလာလာ ဒင္းတို႔ ၇ ေယာက္ပဲ)။ ေျပာလိုက္တဲ့စကားကလည္း ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္ေတြ တက္လာၿပီး အရိုးနဲ႔စည္းရိုးထိုးခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ( စဥ္းစားျကည့္ရင္ ေျပာပါတယ္ ။ အရိုးနဲ႔ စည္းရိုးထိုးမယ္ဆိုမွာ႔ေတာ့ ကာလနာတိုက္ မသာေပၚေနၿပီေပါ့ေလ) အေတြးေခၚေတြ ေတာ္ၾကတာ ေျပာပါတယ္။

ဇာတ္ကားတစ္ကားဆို အေတာ္ေကာင္းတယ္။ အခု အရွင္ဘုရားျဖစ္သြားလို႔ ဘုရားထူးေနရတဲ့ မင္းသားႀကီးေက်ာ္ဟိန္း ကားေပါ့။ ေက်ာ္ဟိန္း က လူဆိုး၊ ဂ်ပန္ အလိုေတာ္ရိ ၊ အေတာ္ယုတ္မာတဲ့ ဇာတ္ရုပ္ ေပါ့။ ႐ြာထဲမွာ လူတကာကို အနိင္က်င့္ ရိုက္နွက္၊ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေတြကိုဖ်က္ဆီး၊ သူနဲ႔မတည့္တဲ့သူဆို ေခ်ာက္တြန္း ေပါ့။ သူ႔ ဂ်ပန္အားကိုးနဲ႔ေပါ့။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ဂ်ပန္ ၇ ေယာက္လည္း ေသရွာေရာ။  ေက်ာ္ဟိန္းလည္း ႐ြာက ထြက္ေျပးရတာေပါ့။ အဲ့ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ေက်ာ္ဟိန္း ႐ြာကို ျပန္လာၿပီဆိုၿပီး ထံုးစံ အတိုင္းအားယ်ားေနတဲ့ ႐ြာထိပ္ကတစ္ေယာက္က ေအာ္ၿပီး ေျပးလာေျပာတာေပါ့။႐ြာသူ ႐ြာသားေတြလည္း ငါတို႔ကို ဒီေလာက္နွိပ္စက္တဲ့ေကာင္ ရိုက္မယ္ သတ္မယ္ ဆိုၿပီး ဒုတ္ဆြဲ ဓားဆြဲ နဲ႔ ႐ြာဝင္လမ္းက ေစာင့္ေနၾကတာေပါ့။ မၾကာပါဘူး… ေက်ာ္ဟိန္းကို ေတြ႕လည္း ေတြ႕လိုက္ေရာ၊ တုတ္ေတြ ဓားေတြ ခ်ၿပီး လက္အုပ္ကေလးေတြ ခ်ီ လို႔ ၊ ေက်ာ္ဟိန္းက သကၤန္းႀကီးတလြွားလြွားနဲ႕ေလ ေစာင့္ျကြားျကြား လမ္းေလ်ွာက္လာရင္း မေထ့ၿပံဳးေလးေတာင္ ၿပံဳးလိုက္ေသးတယ္။ ဇာတ္ကားနံမည္ေတာ့ ေမ့ေတ့ေတ့ပဲ။ မိုက္ခ်က္က ကမ္းကုန္လား။ ေမာင္ရင္ ငေတ လား မသိေတာ့ဘူး။ အဲ့ ကား အေတာ္ ေပါက္တယ္ဗ်။ အခုခ်ိန္ထိ အခ်ိဳ႕ဆို အရွိန္ မေသေသးဘူး အဟက္… အဟက္…။

ေနာက္ ရဟန္းစားရေသာ ဆြမ္တနပ္ ၊ အေတာ္ေကာင္းတယ္ ။ မျပပါနဲ႔ေတာ့ ဘဘ ခင္ဗ်ား အျပင္မွာ ဘဘ ေျပာတဲ့ရဟန္းမ်ိဳး တပည့္ေတာ္တို႔ ရွာရေဖြရ ခက္လို႔ပါ ဘဘ ခင္ဗ်ား ဆိုၿပီး ဆက္မျပဘို႔ တားယူရတဲ့ ဇာတ္ကားမ်ိဳး :)

ထားပါေတာ့…၊ ေျပာခ်င္တာက တေန႔က အုတ္ၾကားျမက္ ဆိုၿပီး ထံုးစံ အတိုင္း ဇာတ္ကား တစ္ကား ရိုက္တယ္တဲ့။ ထံုးစံ အတိုင္း ကုလားကို ဗီလိန္ ဆန္ဆန္ ထားျပီး ကားေပါက္ဘို႔ ရင္းတယ္ဆိုလားဘဲ။ကိုယ္လည္း ဖရီးလိုင္းက မလာေသးေတာ့ မၾကည့္ရေသးဘူး ေလ။

ကုလားဒုကၡ ေရာက္လာေတာ့ အိမ္ဦးခဏ္းတင္ေႂကြးထားတာ ကုလားက ေငြရတဲ့အလုပ္အကုန္လုပ္ၿပီး အိမ္ပါသိမ္းလိုက္တယ္ ဆိုလား ဘာလား မသိပါဘူး။ ကိုယ္ေတြက ရင္ေတာင္မခုန္ဘူး ဒီထက္ ဇာတ္နာေအာင္ ရိုက္ျပရမွာ တခ်က္လိုသြားတာ ေငြရရင္ ဘာမဆို လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ကုလား အစား က်ေနာ္တို႔ဗမာရဲ႕ေက်းဇူးရွင္ တရုတ္လူမ်ိဳးထည့္ရိုက္ရင္ ပိုသဘာဝက်နိင္တယ္ (ေကတီဗီ/ မာဆက္/ဘိန္းခဏ္း/ အတိုး/ အေပါင္အနွံ/ေလာင္းကစား/ ဘီယာ အရက္ဆိုင္/ ဖာဘိ-- အစ ရွိတာေတြကို မြတ္စလင္က ဘာသာေရးဥပေဒနဲ႔တားထားေလေတာ့ ၊ နဖူးတေပ်ာက္ ကုလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးရယ္)။ အႀကံေတာင္ေပးမိေသးတယ္ ၫြန္႔ဗမာ ညီညီေအာင္ ကို ေနာက္ ရခီးေနတိုး ေျပာသြားတာ။ အဲ့ဒါကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ ကိုခင္ေမာင္ထြန္း ေျပာသလို အိမ္ရွင္ ဧည့္သည္ ေပါ့။
က်ေနာ့္ အျမင္ကေတာ့ ဒါ သူ႔ရဲ႕လူမ်ိဳးေရး ေလ။

ရခိုင္ေတြ ဧည့္သည္ ဘဝ ေရာက္ေနတာ နွစ္ေထာင္ခ်ီ ၾကာေနေလေတာ့ ဗမာေတြ အေပါ ္အျမင္မၾကည္ရွာဘူးေလ ၊ ထားလိုက္ပါ ၊ေတာင္ပံခ်ိဳးၿပီး ပင္လယ္ဘက္ ပစ္ပစ္ ခ်က္စားစား ေမြးကတည္းက လဥ ဒါးနဲ႔ ျဖတ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးေတြ အေပၚမွာေတာ့ ငဲ့ေစာင္းလို႔ေတာင္ မၾကည့္ရဲရွာပါဘူး ၊ မင္းသားဆိုတာ အေျပာ မေလ်ာ့ဘို႔ လိုတယ္ဗ် ။ အဲ့သာက သူရဲ႕ လူမ်ိဳးေရး အျမင္ေတြပါ။

ေနာက္ရွိေသးတယ္ ဟိုးအရင္ေခတ္ကတည္းက အခုခ်ိန္အထိ မင္းသားေတြ မင္းသမီးေတြ လူပ်က္ေတြ ခဏ ခဏ ဘာသာေရးဘက္ကို လွည့္ျပီး ကုလား ခလုပ္တိုက္တဲ့ကိစၥ။ မသိတဲ့သူဆို ဒါသက္သက္ အတြင္းစိတ္ထဲကကိုယ္ ကိုယ္​တို႔ဘာသာကို မနာလို လို႔ ထင္ၾကမွာပါ။ ထားပါ ၊ ေျပာခ်င္တာက ဆက္ရိုက္ပါ ဆက္တင္ျပပါ။


စကားမဆပ္ သတိထားဘို႔တခု ေျပာျပခ်င္တယ္ ။ အစၥလာမ္သာသနာကို တစိုက္မတ္မတ္ေစာ္ကား ေမာ္ကား ေျပာဆို က်မ္းေတာ္ျမတ္ ကုရ္အာန္ ကို တလြဲ အဓိပၸါယ္ဖြွငိ့ ဆို တဲ႕ အရက္သမားေနမ်ိဳးေဝဆိုတဲ့ ေကာင္တေကာင္ေၾကာင့္ ဒီကေန႔ ကုရ္အာန္ဘာသာျပန္ကို ဘာသာျခား အေတာ္မ်ားမ်ား ေလ့လာျဖစ္သြားၾကသလို ဘယ္သူမွာ႔ ေနမ်ိဳးေဝ ေျပာတာ မွန္ေၾကာင္း ဟုတ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံေၾကာင္း တရားစြဲသင့္ေၾကာင္းဆိုတာမ်ိဳးလည္း မၾကားမိေၾကာင္းပါဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႕ကို တိုက္ခိုက္တာလည္း က်ိ တိုက္ခိုက္ျကပါ ။ ခင္ဗ်ားတို႕ တိုက္ခိုက္မွာ့ လူပိုသိလာ သလိုဘဲ။

ကဲပါ - - - က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြအတြက္လည္း ဗဟုသုတ ရေအာင္ ခင္ဗ်ားတို႕လည္း အကယ္ဒမီ ေလး ဘာေလး ရေအာင္ ( အကယ္ဒမီ မရဘဲ ဖမ္းခံထိေနရင္ေတာ့  ေဆာရီး ေနာ္ ) ဒါရိုက္တာမင္း မ်ားအေနနဲ႔ ရိုက္ရဲ တင္ျပရဲခဲ့ရင္ PK တို႔ My Nane Is Khan တို႔ Oh My God တို႔ကို ဗမာမူ႔ ျပဳ ၿပီး ျပန္ရိုက္ေပးပါလားဗ်ာ။ ( ရိုက္​ျဖစ္​မယ္​ဆို ႀကိဳ​ေတာ့​ေျပာဗ် အဲ့ဒီဗမာမူ႔ျပဳထားတဲ့ ဇာက္​ကား​ေတြ ရံုမတင္​ခင္​
က်​ေနာ္​တို႔ မိသားစု နိင္​ငံျခား ထြက္​ ​ေရွာင္​​ေနခ်င္​ လို႔ပါ :) စ သာ ပါ စ သာ ပါ။

ကိုးကား ။    ။ ခင္ေမာင္ေအး FB အေကာင့္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။