႐ို-ဌာနီသည္ ေဝးသႏွင့္
---------------------------------(၁)
ဟိုး . . .
ဝင္းရႊင္ပပ မိုးယံေအာက္က
နိဗၺာန္သဖြယ္ ဘိုးဘြားေပးေမြ
ဇာတိေျမကို၊ အလြမ္းပိုလ်က္
ခရီး႐ွည္လ်ား ပန္းတိုင္မႈန္ဝါး
ျဖတ္ရခဲခက္ ေ႐ွ႕သို႔ဆက္ေလ
ေသာကေပါင္းက တားဆီးကာလည္း
ေျပးသြားခ်င္ၿပီ ဇာတိေျမဆီ
ဌာေနေျမသည္ ေဝးသႏွင့္။
(၂)
လူ႔ေလာကသား ႐ို-ဘဝကား
ပင္ပန္းမႈမွာ ရင္ခြဲလုမွ်
ေႏွာင္ရစ္ခံသည့္ ခ်ဳံေမွာင္ထဲမွ
ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ ျပင္းျပလာ၍
ဟစ္္ကာေအာ္လည္း အားကုန္႐ုံသာ
ငါ့လိုလူသား ႐ွင္သန္က်ိဳးမဲ့
ခ်က္ေႂကြျပည္၌ ျပန္သြားေသခ်င္
ဌာေနေျမသည္ ေဝးသႏွင့္။
(၃)
တိုင္းတစ္ပါး၌ သူတစ္ပါးမီွ
သူေကြၽးမွစား သူကူမွဝတ္
ဘယ္မွာ႐ိုးရာ ဘယ္မွာစာေပ
႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ဳိး ေမ့လုဆဲဆဲ
မ်ဳိးဂုဏ္ေဆာင္သည့္ တို႔ဓေလ့ျမတ္
ပုံစံမက် ေရာေႏွာစီးဆင္း
ေမြးရပ္ေျမဆီ အေျပးသြား၍
ယုတၱိဆန္ဆန္ ျပဳခ်င္ျငားလည္း
ဌာေနေျမသည္ ေဝးသႏွင့္။
(၄)
ဥပါဒ္ျပည့္ႏွက္ ပင္လယ္ျပာ၏
ကမ္းတစ္ဖက္က တို႔ျပည္ႀကီးသုိ႔
မ်က္ႏွာမူ၍ စိတ္ကမွန္းခ်ိန္
မ်က္စိမႏိုင္ မႈန္၀ါး၀ါးျမင္
မ်က္ရည္ဝဲ၍ ပါးျပင္စိုစြတ္
အေတာင္ပံမ့ဲ ငွက္ေလးတစ္ေကာင္
တို႔ျပည္ႀကီးဆီ ပ်ံသြားခ်င္လည္း
ဌာေနေျမသည္ ေဝးသႏွင့္။
(၅)
ညေနဆည္းဆာ ေနဝင္ခ်ိန္ခါ
နယ္စပ္နားထိုင္ မွန္း၍ရႈရႈိက္
ေမယုေတာင္က ႐ွဴမဝသည့္
ရင္ေအးေစရာ ေလေျပေလညင္း
ေရေျမျခားမွာ ငါ႐ိုဟင္းသား
အနည္းငယ္မွ် ထိေတြ႔မရ
ေမြးရပ္ေျမ၏ ေလေျပေအးေအး
ျပင္းျပင္းျပျပ ငါတမ္းတလည္း
ဌာေနေျမသည္ ေဝးသႏွင့္။
(၆)
ေန႔ညတူတူ လင္းေရာင္ကင္းလ်က္
နယ္႐ွစ္ခြင္မိႈင္း မုန္းစက္ဝိုင္းမွ
လ်ိဳ႕ဝွက္သည္းဖို လြတ္ေျမာက္ေရးကို
ေန႔ညမျပတ္ ေစာင့္ဆိုင္းလာလည္း
ဇာတ္လမ္းကတူ မေျပာင္းမလဲ
မြဲကံၾကမၼာ ဒုကၡသည္ဘဝ
ေအာက္စီဂ်င္လည္း မဝတဝ
အသက္႐ွဴတိုင္း လြမ္းမေျပသည့္
ဇာတိေျမဆီ သြားေနခ်င္လည္း
႐ို-ဌာေနသည္ ေဝးသႏွင့္။
---------------------------------------------
ေရးသူ - Řø Anamul Hasan
မြမ္းမံ တည္းျဖတ္ေပးတဲ့ ဆရာတို႔ကို အထူး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
--------------------------------------------------
No comments:
Post a Comment