ေတေလာတၱီယာ ေဟာ့ေရာဖားတာ (ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္)
အာရကန္ျပည္ အညာေဒသ အစားအစာေတြမွာ ေဟာေရာဖာတာ ေခၚတဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ကလည္း အေရးပါလွတယ္။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြဟာ စေပရွယ္ထုတ္တဲ့ အစားအစာမ်ဳိးကို မီွခိုအားကိုးလို႔ ဘဝျဖတ္သန္းတာ မဟုတ္ဘူး။ မိမိတို႔ ေသြးေခြၽးရင္းၿပီးေတာ့ ကိုယ္တိုင္ထုတ္ယူစားေသာက္ရတာ ျဖစ္တယ္။ အိမ္ၿခံမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ဟင္းခင္းယာခင္းမွာျဖစ္ျဖစ္ ခ်ဥ္ေပါင္ပင္ေတြေတာ့ စိုက္ပ်ဳိးေလ့ရိွတယ္။ မိုးရာသီေရာက္ရင္ စားပြဲတိုင္းမွာ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေတာ့ ဟင္းပံုစံတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ပါၿမဲပါဝင္ေလ့ရိွတယ္။ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္နဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ ဟင္းေတြထဲမွ တစ္မ်ဳိးအေၾကာင္းကို ဒီေဆာင္းပါးမွာ ေဖာ္ျပသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါက အျခားမဟုတ္ဘူး။ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြရဲ႕ အသည္းစြဲျဖစ္တဲ့ ေတလတၱီယာ ေဟာေရာဖာတား ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာလို ေျပာရရင္ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ေပါ့။
ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ဟင္းလ်ာတစ္ခြက္ရရိွဖို႔အတြက္ အဓိကေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ တစ္ခုတည္းနဲ႔ မၿပီးေသးဘူး။ ေနာက္အေရးႀကီးတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုက င႐ုတ္သီးႀကိတ္ျဖစ္တယ္။
ပါဝင္ပစၥည္းက
၁။ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္
၂။ င႐ုတ္သီးႀကိတ္
၃။ ၾကက္သြန္နီ
၄။ ၾကက္သြန္ျဖဴ
၅။ နႏြင္း
၆။ ဆီ
၇။ ဆား
တို႔ျဖစ္ၾကတယ္။
ဒီဟင္းလ်ာ လုပ္ရတာ လြယ္ကူသလို ပစၥည္းေတြလည္း မိမိတို႔ ယာခင္းဟင္းခင္းေတြမွ ထြက္တဲ့ပစၥည္းေတြျဖစ္တယ္။ ပထမဆံုး င႐ုတ္သီးႀကိတ္၊ ၾကက္သြန္၊ ဆီ၊ နႏြင္းတို႔ကို အိုးထဲထည့္ၿပီး မီးဖိုေပၚ အနည္းငယ္ထားပါ။ အေရာင္နည္းနည္း ရင့္လာၿပီဆိုရင္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ကို ထည့္ေပးပါ။ ေရနည္းနည္း ေလာင္းထည့္ပါ။ ေရေတြ ေျခာက္ခန္းသြားၿပီး ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေတြ က်က္သြားၿပီဆိုရင္ စားလို႔ရၿပီ။
အဲဒီ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာကို တစ္ခ်ဳိ႕ ပုဇြန္ေတြ ထည့္ေၾကာ္ၿပီးေတာ့ စားတာလည္းရိွတယ္။ ခ်ဥ္ဆပ္အရသာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ခံတြင္းေတြ႕တာပါပဲ။ ခ်ဥ်္ပါင္ရြက္ကို ဟင္းရည္လုပ္လို႔လဲ စားၾကတယ္။ အဲဒါကို ေဟာေရာဖာတာ ဟင္ဇီလို႔ ေခၚတယ္။ အလုပ္ပင္ပန္းလာတဲ့ လယ္သမားမိသားစုဟာ ဒီဟင္းလ်ာေတြ႕ရင္ ဒုကၡေပ်ာက္လို႔ အားရပါးရစားၾကတာပါပဲ။
ငါးဟင္းေတြမွာလည္း အခ်ဥ္အရသာရရိွေစရန္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ကို အသံုးျပဳၾကတယ္။ ခ်ဥ္ေပါင္ပင္မွရရိွတဲ့ အသီးကို အေျခာက္ခံကာ သိမ္းထားေလ့ရိွတယ္။ အဲဒါကို ေႏြရာသီေရာက္လွ်င္ ေဖ်ည္ရည္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ဟင္းရည္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ထန္းလ်က္နဲ႔တို႔လို႔ ခ်ဥ္ယိုအျဖစ္လည္းေကာင္း ျပဳလုပ္ကာ သံုးေဆာင္ၾကေလ့ရိွပါတယ္။
- ႐ိုဟင္ေလး
(၁၇- ၁၀-၂၀၂၃)
