ကမၻာေက်ာ္မယ့္ ရွစ္ေလးလံုးက ျဖစ္ရပ္မွန္

အင္းစိန္ေထာင္မႉးႀကီး ဦးသိန္းဝင္း

ေရးသား ✨ ထြန္းခိုင္

“၈၈ အေရးေတာ္ပံုတို႔၊ ABSDF တို႔ကို၊ ရုပ္ရွင္ မရိုက္နဲ႔ ဦး ဆႏၵျပသူ အေယာက္ ၄၀ ေက်ာ္ အခ်ဳပ္ကားထဲ ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ကို ရုပ္ရွင္ရိုက္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ကမ႓ာက်ာ္မယ္!”

ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုကို စတင္ေစခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ မတ္လအတြင္းက ဆႏၵျပသူအေယာက္၄၀ ေက်ာ္ အခ်ဳပ္ကားထဲမွာ ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့ျဖစ္စဥ္ကို ထိုုစဥ္က အင္းစိန္ေထာင္မွဴးႀကီးျဖစ္သူက ျပန္ေျပာင္းေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ကေန ကိုးမိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္က RIT လို႔ ေခၚၾကတဲ့ ရန္ကုန္ နည္းပညာ တကၠသိုလ္ (Rangoon Institute of Technology) ကို လက္နက္ကိုင္ထားတဲ့ လံုထိန္းတပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြက ဝိုင္းထားလိုက္ၾကပါတယ္။

အဲ့ဒီေန႔မတိုင္မီ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ မတ္ ၁၂ ရက္ေန႔က အင္းစိန္ RIT ေက်ာင္းနားမွာ ေက်ာင္းသားနဲ႔ အရပ္သားေတြ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္စဥ္ေတြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ဆိုၿပီး အာဏာပိုင္ေတြက လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြကို ေစလႊတ္လိုက္တာပါ။

လံုၿခံဳေရး တပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြအၾကား ႏွစ္ဘက္ တင္းမာမႈေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီးေနာက္ လံုထိန္းေတြက ေသနတ္နဲ႔ပစ္တဲ့အတြက္ RIT ေက်ာင္းသား ကိုဖုန္းေမာ္ေသဆံုးခဲ့ၿပီး အျခားသူေတြလည္း ဒဏ္ရာေတြ ရခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါဟာ ေနာက္ရက္အနည္းငယ္အတြင္း ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရကို ျပည္သူေတြ ေတာ္လွန္အာခံခဲ့ၾကတဲ့ ၁၉၈၈ အေရးအခင္း စတင္ဖို႔အတြက္ အေရးပါတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္က အစပ်ိဳးခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုလို႔ ေခၚေဝၚၾကတဲ့ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးဆႏၵျပပြဲေတြ ႏိုင္ငံတစ္ဝွမ္းမွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့အထိ က်ယ္ျပန္႔သြားခဲ့ပါတယ္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္ ၈ ရက္ေန႔မွာ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ဒီဆႏၵျပပြဲေတြကို အစိုးရက အၾကမ္းဖက္ ႏိွမ္နင္းခဲ့တဲ့အတြက္ လူေပါင္းမ်ားစြာလည္း ေသေက် ဖမ္းဆီးခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုး ဆႏၵျပပြဲေတြ အတြင္း လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြရဲ႕ ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေသဆံုးသူ ၃,၀၀၀ ကေန ၁၀,၀၀၀ အထိ ရွိလိမ့္မယ့္လို႔ ခန္႔မွန္းထားၾကပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ အေစာပိုင္ ဆႏၵျပပြဲတစ္ခုမွာ ဖမ္းဆီးခံရၿပီးေနာက္ အခ်ဳပ္ကားအတြင္းမွာ အသက္႐ႈၾကပ္ ေသဆံုးခဲ့ရသူေတြလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီလူေတြ ဘယ္သူဘယ္ဝါလဲဆိုတာကိုေတာ့ အခုထိ မသိၾကရေသးပါဘူး။ 

RIT ေက်ာင္းသားေတြကို အစိုးရက ေစလႊတ္လိုက္တဲ့ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြက ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးတဲ့ သတင္းေတြ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးကို ျပန္႔ႏွ႔ံသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အစိုးရကို ကန္႔ကြက္ဖို႔အတြက္ လူေတြက ေနရာအႏွံ႔မွာ စု႐ံုး တာဆူေနၾကပါၿပီ။

အစိုးရဘက္ကေတာ့ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးလုပ္ခဲ့ၿပီး ျပႆနာအားလံုးကို ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ ပံုခ်တဲ့ ေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ကို ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ရက္အနည္းငယ္အၾကာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ မတ္ ၁၆ ရက္မွာေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသို္လ္ ေက်ာင္းသားေတြက အင္းစိန္က အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသားေတြကို ေထာက္ခံေၾကာင္း ျပသတဲ့အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္းရဲ႕ ေနအိမ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက အင္းယားကန္ေဘာင္မွာ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပဖို႔အတြက္ စုေ၀းလိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။
လက္နက္ကိုင္လံုၿခံဳေရးေတြကေတာ့ နည္းလမ္းေဟာင္းအတိုင္း ဆႏၵျပသူေတြကို ရိုက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးခဲ့ ၾကျပန္ပါတယ္။ တံတားျဖဴလို႔ လူသိမ်ားတဲ့ အင္းယားကန္ေဘာင္က အဲ့ဒိေနရာဟာ ေသြးစြန္းခဲ့လို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ လူေတြက တံတားနီလို႔ ေျပာင္းေခၚခဲ့ၾကတဲ့အထိပါပဲ။

အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ နာမည္အႀကီးဆံုးတကၠသိုလ္ေတြက ေက်ာင္းသားေတြက အစိုးရကို ဆႏၵျပဖို႔ ႀကိဳးစားခ်ိန္မွာ အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲခံရတဲ့သတင္းက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အႏွံ ့ျပန္႔ႏွံ႔ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ရက္အနည္းငယ္အၾကာ မတ္ ၁၈ ရက္မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္မွာရွိတဲ့ ဆူးေလေစတီေတာ္ဆီ ဦးတည္ခ်ီတက္ၿပီး ဆႏၵျပပြဲကို အရွိန္ျမွင့္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။
ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အတူ အရပ္သားေတြပါ ပူးေပါင္းပါဝင္လာတဲ့ ဆႏၵျပပြဲကို အစိုးရက အၾကမ္းတမ္းဆံုး ကိုင္တြယ္ခဲ့ၿပီး ရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ လူေတြကို ထိန္းသိမ္းလိုက္ပါတယ္။

ဆႏၵျပသူေတြကို နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ထိန္းသိမ္းထားၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ကိုပို႔ဖို႔ အာဏာပိုုင္ေတြက ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကပါတယ္။

အခုအသက္ ၆၇ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ဦးသိန္းဝင္းဟာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အင္းစိန္ေထာင္မွာ ေထာင္မွဴးႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ယူေနရတဲ့အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေန႔က ေထာင္ကိုလာပို႔တဲ့ လူအေရအတြက္ဟာ ၇၀၀ ကေန ၈၀၀ အတြင္း ရွိမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဆႏၵျပသူေတြကို အခ်ဳပ္ကားေတြေပၚတင္လာၿပီး စစ္ကားငါးစီးနဲ႔ လက္နက္ကိုင္ အေစာင့္အက်ပ္ေတြက လာပို႔တာလို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အဖမ္းခံလာရတဲ့ လူေတြထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးတဦး တစ္ဦးမွ မပါသလို တရားသူႀကီးက ညႊန္ၾကားတဲ့ ဝရမ္းလဲ ပါမလာဘူးလို႔ ဦးသိန္းဝင္းက ေျပာပါတယ္။

“ေထာင္ဆိုတာ အခ်ဳပ္ဝရမ္း၊ ေထာင္က်ဝရမ္း မပါပဲလာလို႔ မရဘူး။ လက္ခံလို႔ မရဘူး”လို႔ အက်ဥ္းဦးစီးမွာ ႏွစ္၂၀ ေက်ာ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေထာင္မွဴးႀကီးေဟာင္း ဦးသိန္းဝင္းက သူ႔အေတြ႔အႀကံဳကို ျပန္ေျပာပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အထက္အရာရွိေတြက လက္ခံထားဖို႔ ဖိအားေပးခဲ့တဲ့အတြက္ အင္းစိန္ေထာင္က အရာရွိ ေတြက ဖမ္းဆီးလာတဲ့သူေတြကို လက္ခံဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရပါတယ္။

ဖမ္းလာတဲ့လူေတြကို အခ်ဳပ္ကားေပၚက ေအာက္ဆင္းခိုင္းတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အခ်ဳပ္ကားတစ္စီးေပၚက လူတစ္ခ်ိဳ႕က ကားေပၚက ဆင္းမလာၾကေတာ့ပါဘူး။

“တံခါးဖြင့္ၿပီး ဆင္းခိုင္းတယ္။ မဆင္းဘူးဗ်ာ” လို႔ ဦးသိန္းဝင္းက ဆိုပါတယ္။
ဒိအခ်ိန္မွာ လံုၿခံဳေရးအရာရွိေတြလဲ ေဒါပြလာၾကပါေတာ့တယ္။ ဆႏၵျပပြဲကို ေထာင္ထဲအထိ သယ္လာၾကၿပီလားဆိုၿပီးလည္း ေတြေဝကုန္ၾကပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာ ေထာင္အရာရွိေတြက အခ်ဳပ္ကားထဲအထိ တက္ၿပီး စစ္ေဆးဖို႔အတြက္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ဳပ္ကားေပၚက ေနာက္ထပ္လူအနည္းငယ္ပဲ ေအာက္ကို ဆင္းလာႏိုင္ပါတယ္။

“သံုး ေလး ငါးေယာက္ေတာ့ ဆင္းလာတယ္။ အထဲမွာ ေသေနတာ တစ္ပံုႀကီး”လို႔ ဦးသိန္းဝင္းကေျပာပါတယ္။

“ဆိုးတယ္ဗ်ာ။ အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္” လို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၈ ႏွစ္က သူျမင္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ဦးသိန္းဝင္းက ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပပါတယ္။

အေျခအေနေတြအားလံုးက ရုတ္တရတ္ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး လူတုိင္းကိုလည္း မွင္သက္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ လံုထိန္းေတြလည္း ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ကုန္ၾကပါေတာ့တယ္။

လူေတြဟာ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲခံစားခဲ့ရသလို အခ်ဳပ္ကားထဲမွာ ပိတ္မိကာ အသက္ေပ်ာက္ခဲ့ၾကရတာပါ။
“သူတို႔ကို အစာမေႂကြး ေရမတိုက္ဘူး။ ေရဆာပါတယ္ဆိုရင္ အခ်ဳပ္ကားထဲကို ေရပိုက္ႀကီးနဲ႔ထိုးၿပီး ျဖန္းေပးတယ္” လို႔ မ်က္ျမင္သက္ေတြ ေျပာစကားကို ကိုးကားၿပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေဟာင္း ဦးေက်ာ္ေမာင္က ေျပာပါတယ္။

အခ်ဳပ္ကားထဲ ဝင္ဆန္႔ႏိုင္တဲ့ လူဦးေရထက္ အမ်ားအျပား ဖိသိပ္ထည့္လာလို႔ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေအာက္စီဂ်င္ျပတ္ေတာက္တာ၊ လူနင္းခံရတာ၊ လူပိၾကတာေတြေၾကာင့္ ေသရတာလို႔ ဦးသိန္းဝင္းက ခန္႔မွန္းပါတယ္။

“အခ်ဳပ္ကားတစ္စင္းက အစြမ္းကုန္ထည့္ႏိုင္လဲ ၄၀ ပဲရွိတယ္။ ဒါအစြမ္းကုန္ပဲ” လို႔ သူကေျပာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီအခ်ဳပ္ကားထဲလူ ၈၀ ေလာက္ ဖိသိပ္ထည့္ခဲ့တာလို႔ သူကေျပာပါတယ္။
ေနာက္ရက္ေတြမွာေတာ့ ဒီသတင္းဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အႏွံ႔ ျပန္႔သြားသလို အစိုးရဘက္ကလည္း ေျဖရွင္းခ်က္ ထပ္မံ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။

အစိုးရကရဲ႕ ေျဖရွင္းခ်က္ထဲမွာေတာ့ အခ်ဳပ္ကား မလံုေလာက္တာကို အေၾကာင္းျပပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဆႏၵျပတဲ့သူေတြက လမ္းေတြ ပိတ္ထားလို႔ ေကြ႔ပတ္ေမာင္းရင္း အခ်ိန္ပိုကုန္သြားတဲ့အတြက္ အခ်ဳပ္ကားထဲကလူေတြ ေသဆံုးတာလို႔လဲ အေၾကာင္းျပပါတယ္။
အခ်ဳပ္ကားထဲမွာ ေသဆံုးသူ ၄၁ ေယာက္လို႔ အစိုးရကေၾကညာပါတယ္။ ဒီစာရင္းဟာ တရားဝင္ သတင္းပို႔ခါနီးမွ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရတာပါ။

အက်ဥ္ေထာင္ဝန္ထမ္းေတြက ေသဆံုးသြားတယ္လို႔ ယူဆထားတဲ့သူေတြထဲမွာ အသက္ရွင္လွ်က္ က်န္ရွိတဲ့သူေတြ ရွိမရွိ စစ္ေဆးရင္း အသက္ရွင္ေနတဲ့သူ ႏွစ္ေယာက္္ကိုေတြ႔ၿပီး ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
“ေပါင္က်ိဳးတာ တစ္ေယာက္၊ လက္က်ိဳးတာ တစ္ေယာက္၊ အဲဒီႏွစ္ေယာက္ကို ကယ္တင္လိုက္ႏိုင္တယ္” လို႔ ဦးသိန္းဝင္းက ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ေသတဲ့စာရင္းက ၄၃ ေယာက္ ျဖစ္သြားမွာပါ။
အက်ဥ္းေထာင္အရာရွိေတြအတြက္ ေနာက္ထပ္ ျပႆနာတစ္ခုက ေသဆံုးေနတဲ့သူေတြဟာ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာ မသိတဲ့ ကိစၥပါ။

လံုထိန္းတပ္ဖြဲ႔ေတြ ဖမ္းလာတဲ့သူေတြတိုင္း ဆႏၵျပတဲ့သူေတြလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကလဲ ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ရံုးသြား ႐ံုးျပန္ဝန္ထမ္းေတြ၊ ဆႏၵျပပြဲေတြနား ရပ္ၾကည့္ေနသူေတြနဲ႔ လမ္းသြားလမ္းလာေတြလဲ ဖမ္းဆီးခံရတဲ့ထဲမွာ ပါလာပါတယ္။

ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ မေသပဲ က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြကို စိစစ္ၿပီး ျပန္လႊတ္ဖို႔အတြက္ အစိုးရက စီစဥ္ပါေတာ့ တယ္။ အဲဒီအထဲမွာ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး အရာရွိတစ္ေယာက္လည္း ပါလာခဲ့ၿပီး သူဘာေၾကာင့္ အဖမ္းခံရ တယ္ဆိုတာေတာင္ မသိခဲ့တဲ့အျဖစ္လို႔ ဦးသိန္းဝင္းက ေျပာပါတယ္။

လမ္းေပၚ ေတြ႔ရာလူေတြ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီးဖမ္းလာတဲ့ လံုထိန္းေတြနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္က အရာရွိေတြအၾကား ဆက္ဆံေရးကလည္း သိပ္ေကာင္းလွတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက လူ ၅,၀၀၀ ေလာက္အတြက္ ရည္ရြယ္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အင္းစိန္ေထာင္မွာ လူ ၁၀,၀၀၀ ေလာက္ ထိန္းသိမ္းထားရတဲ့အတြက္ အစုလိုက္အျပံဳလုိက္ လူသစ္ေတြ ၀င္လာတာကို ေထာင္အရာရွိေတြက စိုးရိမ္ေနၾကပါတယ္။
ဒီၾကားထဲမွာ ဒါဇင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ လူေသအေလာင္းေတြ ျပႆနာအတြက္လည္း ျငင္းခုန္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဦးသိန္းဝင္းက ေျပာပါတယ္။

“လူရွင္ကိုလဲ အထက္အမိန္႔အရ လက္ခံခိုင္းတယ္။ လူေသကိုေတာ့ လက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဒါကန္ေနၿပီ” လို႔ ဦးသိန္းဝင္းက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အေျခအေနကို ျပန္ေျပာျပပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက အင္းစိန္ေထာင္ထဲက ေမြ႔ယာခ်ဳပ္လုပ္တဲ့ဂိုေထာင္ကို လူေသေတြ အတြက္ ရင္ခြဲရံုအျဖစ္ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့ရပါတယ္။

အက်ဥ္းေထာင္ကမဟုတ္တဲ့ ဆရာဝန္ေတြ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ရင္ခြဲ ေဆးစစ္ခ်က္ယူတာေတြလုပ္ကာ လူေသေတြကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ သၿဂိဳလ္ဖို႔ စီစဥ္လိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။
အခုေစ်းဝယ္စင္တာေတြ၊ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ေတြနဲ႔ စည္ကားေနတဲ့ ကမာရြတ္က ၾကံေတာသုသာန္မွာ အေလာင္းေတြကို ညတြင္းခ်င္း မီးရိႈ႕ဖို႔အတြက္ လံုၿခံဳေရးေတြ ေစာင့္ၾကပ္ၿပီး သယ္ေဆာင္သြားခဲ့ပါတယ္။
“ေသတဲ့သူေတြ ဘယ္သူမွန္းလည္း မွတ္တမ္းမရွိဘူး။ သူတို ့မိသားစုေတြက အေရးအခင္းမွာ ေပ်ာက္သြားၾကတဲ့သူေတြလို႔ပဲ သတ္မွတ္ၾကမွာ” လို႔ အင္းစိန္ေထာင္မွဴးႀကီးေဟာင္း ဦးသိန္းဝင္းက ေျပာပါတယ္။

ေနာက္တစ္ရက္အၾကာမွာေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ ထူးဆန္းလြန္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ထပ္မံျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။

ေသသြားတဲ့သူ ၄၁ ေယာက္ကို စုပံုထားတဲ့ မိႈ႔ပင္ဟာ ေနာက္တစ္ရက္အၾကာမွာ အလုိလို ခ်က္ျခင္း ေျခာက္ကပ္ၿပီး ေသသြားခဲ့တယ္လို႔ ဦးသိန္းဝင္းက ေျပာပါတယ္။

မိႈ႔ပင္ႀကီး ဘာေၾကာင့္ေသသြားလည္းဆိုတာ ဘယ္သူမွမသိႏိုင္သလို အခ်ဳပ္ကားထဲမွာ ေသဆံုးသြားတဲ့ သူေတြ ဘယ္သူဘယ္ဝါလည္း ဆိုတာကိုလဲ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ရွစ္ေလးလံုး ဆႏၵျပပြဲေတြဟာ ၁၉၈၈ ခုုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းမႈနဲ႔အတူ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု အေစာပိုင္း ရက္ေတြမွာ ေသဆံုးခဲ့ရသူေတြ အေၾကာင္းကေတာ့ သမိုင္းမွတ္တမ္းတစ္ခုအေနနဲ႔ က်န္ရွိေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
 ေရးသားသည္။ 

Ref: Frontier Myanmar