ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၏ မဂၤလာ ရတုပိုဒ္စံု

ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ လက္ရာ ရတုပုိဒ္စုံ …

မဂၤလာရတုပိုဒ္စံု

၁။ ငယ္ေပါင္း မိတ္ေဆြ၊ မန္း ရပ္ေျမက၊ ေစ့ေရေတြးဆ၊ ခ်ီအခ်ျဖင့္၊ ညီမွ်ေစမႈ၊ စုံရတုဟု၊ ယခု ေရးစီ၊ စာပလီကို၊ နာရီဖင့္လ်ား၊ ခြင့္မအားလည္း၊ ရပ္ျခားေဝးၾကဴ၊ စာေပးသူအား၊ ေရးယူေၾကာင္း ဟိတ္၊ ခ်စ္ၾကည္စိတ္ျဖင့္၊ တစ္ဆိတ္ေလာက္ပင္၊ ႐ႈေစခ်င္၏၊ ဟုိစဥ္ငယ္ေသာ္၊ သက္ဆယ္ေက်ာ္က၊ ႏွစ္ေဖာ္တူကြ၊ ေမတၱာမွ်၍၊ ေဒသကြာေဝး၊ ရွိေလေသးလည္း၊ ေအးလွ်င္အတူ၊ ပူလွ်င္မကြဲ၊ ရွိစျမဲဟု၊ ဝမ္းထဲပုိက္ခါ၊ ဆင္မိပါ၏။ ယခုတစ္ေၾကာင္း၊ တစ္ဇာတ္ေျပာင္း၍၊ ငယ္ေပါင္းမ်ဳိးျမတ္၊ ခင္ေမာင္လတ္၏ စုတ္သပ္ခ်င္ဖြယ္၊ ခ်စ္ႀကိဳးႏြယ္သည္ ပ်က္ျပယ္ထင္ရျပန္ေတာ့သည္။

၂။ သြယ္ေျပာင္းလွစ္ေႁခြ၊ မွာလုိက္ေပ၏၊ ရက္ေရမကြာ၊ ထုိစဥ္ခါက၊ စာလာစာျပန္၊ စာတမန္သည္၊ ဖန္ဖန္သြယ္ဆက္၊ ရွိပါလ်က္ႏွင့္၊ ျဖစ္ပ်က္ရပုံ၊ ေၾကာင္းဥႆုံကို၊ ေစ့ငုံေသခ်ာ၊ မသိပါငဲ့၊ ထင္ရာထင္မွား၊ ၾကံစဥ္းစားေသာ္၊ ရပ္ျခားနယ္ေဝး၊ ၿမိဳ႕မေကြးက၊ စာေပး ေလတိုင္း၊ ေရလိႈင္းျမစ္ေၾကာ၊ စာ သေဘၤာသည္၊ ဝဲၾသဃစုတ္၊ နစ္ ခါျမဳပ္၍၊ ငုပ္ေလသေလာ၊ ၾကံ စိတ္ေစာလ်က္၊ ေတြးေတာစဥ္တြင္၊ ယခင္မိတ္ဦး၊ သူတစ္ထူး၏၊ အိမ္မွဴးထံေမွာက္၊ ပုိ႔ေရာက္ေစလာ၊ လတ္၏စာကို၊ ေသခ်ာသိမွ၊ သတိရ၍၊ ျဖစ္ရေလတယ္၊ ညိႇဳးစိတ္ငယ္သည္၊ ရွက္ဖြယ္ျမင္ရ ျပန္ေတာ့သည္။

၃။ ဘယ္ေၾကာင္းျဖစ္ေထြ၊ ျမင္မိေခ်၏၊ ေရႊေငြစုေပါင္း၊ ေရနံေခ်ာင္းဟု၊ ျမစ္ေစာင္းမုိ႔မုိ႔၊ မိႈင္းရည္ညိဳ႕တဲ့၊ ၿမိဳ႕နဂရာတြင္၊ သျပာ စန္းေငြ၊ သန္းကုေဋၿဖိဳး၊ မွန္းေျခတိုး၍၊ အက်ဳိးခြင့္ေပး၊ တြင္းသူေဌး၏၊ ရင္ေသြးပိုက္ျဖား၊ ပ်ဳိႏုထြားႏွင့္၊ စုလ်ားပတ္ရစ္၊ လြတ္ ေပါင္းက်စ္၍၊ အခ်စ္ဓာတ္ေငြ႕၊ သူ႔ရင္ေငြ႕ေၾကာင့္၊ ေမ့ေလသလား၊ စဥ္းစားတတ္ေပါင္၊ တုိ႔ေမာင္ေမာင္သည္၊ ယေခါင္ျပကေတ့၊ စိတ္မွေရြ႕လ်က္၊ လိပ္ေမ့ဖြတ္ေမ့၊ ပတတ္ေမ့ႏွင့္၊ ေမ့အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေမ့ပင္ပ်ဳိးလည္း၊ မညႇိဳးေမတၱာ၊ ရွိလ်က္ပါဟု၊ ထက္ညာမန္းေပ်ာ္၊ အေဆြေတာ္က၊ ထုတ္ေဖာ္႐ႈဖြယ္၊ စီကုံးျခယ္သည္၊ ဆက္သြယ္ခင္ရ ျပန္ေတာ့သည္။

… ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။

အာဇာနည္ ဦးရာဇာတ္ ေရးဖြဲ႕ခဲ့သည့္ ကဗ်ာ သုေတသန မွတ္တမ္း

---------------------------------------------------------------------------------

အၿငိမ္စား ျမန္မာစာပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္က သူေရးသည့္ တိုင္းရင္းမြတ္စလင္မ္ စာျပဳစာဆုိ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား(ဒုတိယတြဲ) စာအုပ္ကို စာေရးသူထံ လက္ေဆာင္ ပုိ႔လိုက္ပါသည္။ ဆရာ့စာအုပ္ထဲတြင္ အာဇာနည္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၏အေၾကာင္းလည္း ပါသည္။ ဦးရာဇတ္ေရးသည့္ ရတုပိုဒ္စုံကိုလည္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ထုိရတုပုိဒ္စုံကို ဖတ္ရေသာ အခါ စာေရးသူထံတြင္ရွိေသာ ဒဂုံပ ဦးဘတင္၏ မွတ္စုမွ ဦးရာဇတ္၏ ရတုပုိဒ္စုံကို သြား၍သတိရသည္။

ဦးေလးတင္ (ဒဂုံပ ဦးဘတင္)၏ မွတ္စုတြင္ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္၏ ရတုပိုဒ္စုံကုိ ဆရာႀကီး၏ ငယ္ေပါင္းမိတ္ေဆြ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဦးခင္ေမာင္လတ္ (ေနာင္ ျပန္ၾကားေရး အတြင္းဝန္ ျဖစ္ခဲ့သူ) ထံသုိ႔ ေရးပုိ႔ခဲ့သျဖင့္ ဦးခင္ေမာင္လတ္ထံမွ ရရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။

ဆရာေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္၏ စာအုပ္တြင္လည္း…
`ဆရာႀကီးသည္ စကားေျပသာမက ရတုကဗ်ာ အေရးအသားလည္း ဝါသနာပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေရနံေခ်ာင္းတြင္းစားသူေဌးသား၊ ကုန္စည္ ျဖန္႔ျဖဴးေရးမင္းၾကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္အတြက္ မဂၤလာရတုပိုဒ္စုံ ေရးသားေပးပုိ႔ခဲ့သည္။ ဦးခင္ေမာင္လတ္က မိမိမဂၤလာလက္ထပ္ပြဲ အခမ္းအနားသုိ႔ တက္ေရာက္ရန္ ဆရာႀကီးကို ဖိတ္ၾကားသည္။ ဆရာႀကီးက မဂၤလာအခမ္းအနားသုိ႔ မသြားႏိုင္သည့္အတြက္ မဂၤလာရတု ပိုဒ္စုံကို ဖြဲ႕သီပုိ႔လုိက္သည္။ ဤရတုပုိဒ္စုံကို ဦးခင္ေမာင္လတ္၏ မဂၤလာအခမ္းအနားတြင္ ဖတ္ၾကားျပသည့္ အခါ ႂကြေရာက္ လာၾကေသာ မင္းပရိသတ္မ်ားက အထူးသေဘာက် ခ်ီးက်ဴးၾသဘာေပးၾကသည္။ ကာယကံရွင္မ်ားကလည္း၊ ရတုပုိဒ္စုံကို ဆရာႀကီး၏ မဂၤလာလက္ဖြဲ႕အျဖစ္ တျမတ္တႏိုး သိမ္းဆည္းခဲ့ၾကသည္´ဟု ေရးသား ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာ ေဒါက္တာေအာ္ေဇာ္ထံ ဖုန္းႏွင့္ဆက္၍ ဤရတုပုိဒ္စုံကို ဆရာမည္သုိ႔ရေၾကာင္း ေမးရသည္။ ဆရာက မဂၤလာေဆာင္မ်ားတြင္ မဂၤလာ ရတုပုိဒ္စုံမ်ားလုိက္၍ ရြတ္ဖတ္ေလ့ ရွိေသာသူတစ္ေယာက္အား ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၏ဇနီး ေဒၚခင္ခင္က `မင္းတို႔ ဆရာႀကီးလည္း မဂၤလာ ရတုပုိဒ္စုံ ေရးစပ္ခဲ့ဖူးတယ္´ဟု ေျပာၿပီးေပးခဲ့သျဖင့္၊ ထိုသူထံမွ ဆရာေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္ ရရွိခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။

ဆရာေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္၏ စာတြင္ ဆရာႀကီး သခၤါက ၁၉၆၉ ခု၊ ဇူလုိင္လ ၁၄ ရက္ေန႔ထုတ္ လုပ္သားျပည္သူေန႔စဥ္သတင္းစာတြင္ ဤရတုပိုဒ္စုံ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဆာင္းပါးေရးေၾကာင္း၊ `ကာရန္ အစပ္အဟပ္ႏွင့္ ေလယူေလသိမ္း အဖြဲ႕အႏြဲ႕ တို႔ကား၊ သာမညပုဂိၢဳလ္တစ္ဦး၏ လက္ရာမဟုတ္ဘဲ၊ အေတာ္အတန္ ကဗ်ာဉာဏ္ ရသဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေအာင္ ႏိုင္ႏုိင္နင္းနင္း ဖြဲ႕ႏိုင္သူတစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္းကိုမူ သုေတသီမ်ား ခန္႔မွန္းႏိုင္ေလာက္ေပသည္´ဟု ေဖာ္က်ဴးထားေၾကာင္း စသျဖင့္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

၁၉၆၉ ခု ဇူလုိင္လ ၁၄ ရက္ေန႔ထုတ္ လုပ္သားျပည္သူ႔ေန႔စဥ္ သတင္းစာကို ရွာမရ၍ ဆရာႀကီး သခၤါ၏ ေဆာင္းပါးကို စာေရးသူ မဖတ္ရပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဆရာႀကီး၏ေျမးကေလး ေဒါက္တာမြန္မြန္ေအာင္သည္ ထားဝယ္ တကၠသုိလ္ျမန္မာစာ ဌာနသုိ႔ ေျပာင္းလာပါသည္။ `ဘမ်ဳိးဘိုးတူ´ဆိုသကဲ့သုိ႔ ဆရာမ မြန္မြန္ေအာင္ကလည္း `ပန္းႏွင္း မြန္မြန္´ကေလာင္အမည္ျဖင့္ စာမ်ားေရးသည္။ (ယခု ရန္ကုန္သုိ႔ ေျပာင္းသြားၿပီ) ဆရာမ ေပး၍ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလထုတ္ ျမ၀တီမဂၢဇင္းမွ ဆရာႀကီး သခၤါ၏ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ရပါသည္။ ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္ ေရးသည့္ ရတုပုိဒ္စုံ ၃ ပုဒ္အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဆရာ ႀကီးသခၤါ၏ ေဆာင္းပါးတြင္ `ဤရတုပုိဒ္စုံ ၃ ပုဒ္ကား၊ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၏ လက္ရာအစစ္မ်ားသာတည္း။ ထုိရတုပိုဒ္စုံကို ဆရာၾကီးသည္ မကြယ္လြန္မီ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္က ဆရာႀကီး၏ ငယ္ေပါင္းမိတ္ေဆြ တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးခင္ေမာင္လတ္ (ျပန္ၾကားေရး အတြင္း၀န္ ဦးခင္ ေမာင္လတ္၊ ယခု ကြယ္လြန္ၿပီ)ထံသုိ႔ ေရးပုိ႔ခဲ့ေသာ ရတုပိုဒ္စုံမ်ား ျဖစ္သည္ဆို၏။

ယခုဆုိလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္ရာ၊ စာေဟာင္း တစ္ပုဒ္ပင္ဟူ၍ ဆုိရေပမည္။ ဆရာႀကီး၏ ကဗ်ာအရ ဦးခင္ေမာင္လတ္မွာ ေရနံေခ်ာင္း ဇာတိျဖစ္ဟန္တူကာ၊ ေရနံေျမသူတစ္ဦးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ရာမွ ထုိစဥ္အခါက မေကြးၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္ ဟန္တူ၏။ ထုိရတုပုိဒ္စုံ ၃ ပုဒ္ကို ဤစာေရးသူသည္ ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာ ဦးစန္းေမာင္(သန္လ်င္ ငဇင္ကာႏွင့္ ေပၚတူဂီရာဇ၀င္က်မ္းျပဳ၊ စာေရးဆရာသီဟ၊ ယခုကြယ္လြန္)ထံမွ ကူးယူရရွိခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။

ဦးစန္းေမာင္မွာ ထုိစဥ္က ဒီးဒုတ္ဆရာခ်ဳိ မကြယ္လြန္မီ ႏိုင္ငံေရးမ်ားေၾကာင့္ အလြန္ အလုပ္မ်ားေနေသာ ဆရာ့အား တပည့္ရင္း တစ္ဦးအေနျဖင့္ ကူညီကာ ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္တြင္ အယ္ဒီတာအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနစဥ္ျဖစ္၏။ စာေရးသူတုိ႔ကလည္း သူ႔ထံသုိ႔ ေရာင္းရင္း ေရးေဖာ္ေရးဖက္ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္၍ မၾကာမၾကာ ေရာက္ခဲ့၏။

သုိ႔ႏွင့္ ၁၉ ဇူလုိင္တြင္ လူသတ္သမားမ်ား လက္ခ်က္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား က်ဆုံး ကြယ္လြန္သည့္ အခါတြင္လည္း ဆရာခ်ဳိ႕အေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ သူ႔ထံသုိ႔ ေရာက္သြားရာမွ က်ဆုံးေလေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ အေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ စကားစပ္မိရာ၊ ယခုဦးရာဇတ္ (ထိုစဥ္က ၀န္ႀကီး) အေၾကာင္းသုိ႔ ေရာက္သြားျခင္းျဖစ္၏။

ဦးစန္းေမာင္(သီဟ)က ဆရာႀကီး ေဆးေပါ့လိပ္ အလြန္ ႀကိဳက္တတ္ပုံကေလးမ်ားႏွင့္တကြ ယခုကဲ့သုိ႔ မကြယ္လြန္မီ အခ်ိန္ ကေလးတြင္ ဘုရင္ခံ၏အမႈေဆာင္ အစုိးရ၀န္ႀကီး အဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္ သူသြားေရာက္ ေတြ႕ဆုံ သတင္းေထာက္ခဲ့စဥ္ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ ေရးခဲ့သည္ဆိုသည့္ ရတုကဗ်ာ သုံးပုဒ္ကုိ ရရွိခဲ့ေၾကာင္း စကားစပ္မိ ေျပာဆုိပါ၏။

ဤတြင္ စာေရးသူမွာ စာသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အတုိင္း ဦးစန္းေမာင္ထံမွ ထုိ ကဗ်ာကို မရအရ ေတာင္းပန္တုိးလွ်ဳိး ၾကည့္႐ႈခြင့္ေတာင္းၿပီးေနာက္၊ ကူးယူခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္ဟု ေရးသားေဖာ္ျပထားပါသည္။
သုိ႔ျဖစ္ရကား ဆရာႀကီး သခၤါက ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္က သူ၏ငယ္ေပါင္း မိတ္ေဆြ ဦးခင္ေမာင္လတ္ထံ ေရးပို႔ခဲ့ေသာ ရတုပုိဒ္စုံ သုံးပုဒ္ကုိ ဦးစန္းေမာင္ (စာေရးဆရာ သီဟ)ထံမွ ရရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

 ဦးေလးတင္ (ဒဂုံပ ဦးဘတင္) မွတ္စုတြင္ ထုိရတုပိုဒ္စုံ သုံးပုဒ္ကုိ ဦးခင္ေမာင္လတ္ထံမွ ရရွိခဲ့ေၾကာင္း ေရးထားသည္။ ဆရာေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္ကမူ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၏ဇနီး ေဒၚခင္ခင္ကုိယ္တုိင္က သူ၏ခင္ပြန္း ေရးသားခဲ့သည့္ ရတုပိုဒ္စုံ သုံးပုဒ္ကုိေပးခဲ့၍ ရရွိခဲ့သူထံမွတစ္ဆင့္ ရခဲ့ပါသည္ဟု ဆုိထားသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဤရတုပိုဒ္စုံ သုံးပုဒ္ကား ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ ေရးခဲ့သည္ဆုိသည္မွာ အျငင္းပြားစရာ မရွိခဲ့ေပ။

ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ လက္ရာ ရတုပုိဒ္စုံကုိ ေဖာ္ျပရလွ်င္…

၁။ ငယ္ေပါင္း မိတ္ေဆြ၊ မန္း ရပ္ေျမက၊ ေစ့ေရေတြးဆ၊ ခ်ီအခ်ျဖင့္၊ ညီမွ်ေစမႈ၊ စုံရတုဟု၊ ယခု ေရးစီ၊ စာပလီကို၊ နာရီဖင့္လ်ား၊ ခြင့္မအားလည္း၊ ရပ္ျခားေဝးၾကဴ၊ စာေပးသူအား၊ ေရးယူေၾကာင္း ဟိတ္၊ ခ်စ္ၾကည္စိတ္ျဖင့္၊ တစ္ဆိတ္ေလာက္ပင္၊ ႐ႈေစခ်င္၏၊ ဟုိစဥ္ငယ္ေသာ္၊ သက္ဆယ္ေက်ာ္က၊ ႏွစ္ေဖာ္တူကြ၊ ေမတၱာမွ်၍၊ ေဒသကြာေဝး၊ ရွိေလေသးလည္း၊ ေအးလွ်င္အတူ၊ ပူလွ်င္မကြဲ၊ ရွိစျမဲဟု၊ ဝမ္းထဲပုိက္ခါ၊ ဆင္မိပါ၏။ ယခုတစ္ေၾကာင္း၊ တစ္ဇာတ္ေျပာင္း၍၊ ငယ္ေပါင္းမ်ဳိးျမတ္၊ ခင္ေမာင္လတ္၏ စုတ္သပ္ခ်င္ဖြယ္၊ ခ်စ္ႀကိဳးႏြယ္သည္ ပ်က္ျပယ္ထင္ရျပန္ေတာ့သည္။

၂။ သြယ္ေျပာင္းလွစ္ေႁခြ၊ မွာလုိက္ေပ၏၊ ရက္ေရမကြာ၊ ထုိစဥ္ခါက၊ စာလာစာျပန္၊ စာတမန္သည္၊ ဖန္ဖန္သြယ္ဆက္၊ ရွိပါလ်က္ႏွင့္၊ ျဖစ္ပ်က္ရပုံ၊ ေၾကာင္းဥႆုံကို၊ ေစ့ငုံေသခ်ာ၊ မသိပါငဲ့၊ ထင္ရာထင္မွား၊ ၾကံစဥ္းစားေသာ္၊ ရပ္ျခားနယ္ေဝး၊ ၿမိဳ႕မေကြးက၊ စာေပး ေလတိုင္း၊ ေရလိႈင္းျမစ္ေၾကာ၊ စာ သေဘၤာသည္၊ ဝဲၾသဃစုတ္၊ နစ္ ခါျမဳပ္၍၊ ငုပ္ေလသေလာ၊ ၾကံ စိတ္ေစာလ်က္၊ ေတြးေတာစဥ္တြင္၊ ယခင္မိတ္ဦး၊ သူတစ္ထူး၏၊ အိမ္မွဴးထံေမွာက္၊ ပုိ႔ေရာက္ေစလာ၊ လတ္၏စာကို၊ ေသခ်ာသိမွ၊ သတိရ၍၊ ျဖစ္ရေလတယ္၊ ညိႇဳးစိတ္ငယ္သည္၊ ရွက္ဖြယ္ျမင္ရ ျပန္ေတာ့သည္။

၃။ ဘယ္ေၾကာင္းျဖစ္ေထြ၊ ျမင္မိေခ်၏၊ ေရႊေငြစုေပါင္း၊ ေရနံေခ်ာင္းဟု၊ ျမစ္ေစာင္းမုိ႔မုိ႔၊ မိႈင္းရည္ညိဳ႕တဲ့၊ ၿမိဳ႕နဂရာတြင္၊ သျပာ စန္းေငြ၊ သန္းကုေဋၿဖိဳး၊ မွန္းေျခတိုး၍၊ အက်ဳိးခြင့္ေပး၊ တြင္းသူေဌး၏၊ ရင္ေသြးပိုက္ျဖား၊ ပ်ဳိႏုထြားႏွင့္၊ စုလ်ားပတ္ရစ္၊ လြတ္ ေပါင္းက်စ္၍၊ အခ်စ္ဓာတ္ေငြ႕၊ သူ႔ရင္ေငြ႕ေၾကာင့္၊ ေမ့ေလသလား၊ စဥ္းစားတတ္ေပါင္၊ တုိ႔ေမာင္ေမာင္သည္၊ ယေခါင္ျပကေတ့၊ စိတ္မွေရြ႕လ်က္၊ လိပ္ေမ့ဖြတ္ေမ့၊ ပတတ္ေမ့ႏွင့္၊ ေမ့အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေမ့ပင္ပ်ဳိးလည္း၊ မညႇိဳးေမတၱာ၊ ရွိလ်က္ပါဟု၊ ထက္ညာမန္းေပ်ာ္၊ အေဆြေတာ္က၊ ထုတ္ေဖာ္႐ႈဖြယ္၊ စီကုံးျခယ္သည္၊ ဆက္သြယ္ခင္ရ ျပန္ေတာ့သည္။… ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္၏ ရတုပုိဒ္စုံႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္က သူ၏စာအုပ္တြင္…
`အခ်ီညီ အခ်ညီ ရတုျဖစ္ပါသည္။ ခ်ီးက်ဴးဖြယ္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာႀကီး၏ ရတုတတိယပုိဒ္လာ လိပ္ေမ့ဖြတ္ေမ့၊ ပတတ္ေမ့ႏွင့္၊ ေမ့ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေမ့ပင္ပ်ဳိးလည္း၊ မညႇိဳး ေမတၱာ၊ ရွိလ်က္ပါ´ ဟူေသာ ဆရာၾကီး၏ ကဗ်ာဉာဏ္ ကြန္႔ျမဴးခ်က္သည္ မေနာေခြ႕၊ သေဘာေတြ႕ဖြယ္ ေကာင္းပါသည္။

`နာရီဖင့္လ်ား၊ ခ်စ္ႀကိဳးႏြယ္၊ သြယ္ေျပာင္းလွစ္ေႁခြ၊ ၾကံသစိတ္ေစာ၊ အိမ္မွဴးထံေမွာက္၊ မႈိင္းရည္ညဳိ႕တဲ့၊ သေျပစန္းေငြ၊ သန္းကုေဋ ၿဖဳိး´စသည့္ က်စ္လ်စ္ေသာ အသုံးေကာင္းမ်ားသည္ စာဆုိ၏ ဂႏၴဝင္ ထဲထဲဝင္ဝင္ရွိမႈ ေပၚလြင္ပါသည္´ဟု ေရးသားထားေပရာ ျမန္မာစာပါေမာကၡ တစ္ေယာက္၏ ေဝဖန္ခ်ီးက်ဴး ေရးသားထားခ်က္ ရွိၿပီးျဖစ္သျဖင့္ စာေရးသူတုိ႔အေနႏွင့္ မည္သုိ႔မွ် အခ်ဳိေပၚ သကာေလာင္း၍ မရႏိုင္ေတာ့ေခ်။

ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ က်ဆုံးစဥ္က စာေရးသူမွာ ၆ ႏွစ္သား အရြယ္သာရွိေသးရာ၊ ဆရာႀကီးအား မျမင္ဖူးလုိက္ပါ။ ဆရာၾကီး၏ နာမည္ႏွင့္ ႐ုပ္လကၡဏာ၊ အဝတ္အစား၊ အဆင္အျပင္တို႔ကိုသာ ဓာတ္ပုံမ်ားတြင္ သာမန္ေတြ႕ ျမင္ရသူတစ္ဦးအေနျဖင့္ကား၊ ထုိကဗ်ာသည္ ဆရာႀကီး၏ လက္ရာျဖစ္သည္ဟုဆုိလွ်င္ အမွန္သံသယစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ အံ့ၾသသြားရပါသည္။

အျခားသူမ်ားလည္း စာေရးသူကဲ့သို႔ပင္ မွတ္ခ်ျဖစ္မည္။ ဆရာႀကီးသည္ တုိက္ပိုင္ အင္စပက္ေတာ္ မစၥတာရွိတ္ (ခ) အဗၺဒူလ္ရဟ္မန္ႏွင့္ ေဒၚပလုတ္(ခ) ေဒၚၿငိမ္းလွတုိ႔မွ ေမြးဖြားလာေသာ အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာၾကီး၌ ငယ္မည္ `ေမာင္ေမာင္ႀကီး´ဟူေသာ ျမန္မာအမည္ရင္း ရွိျခင္း၊ ၁၀ တန္းက တည္းက ပါဠိဘာသာကုိ ယူခဲ့ျခင္း၊ အုိင္ေအအထက္တန္းတက္ခ်ိန္ အဂၤလိပ္စာ စာစီစာကုံးၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ ရာ ပထမဆုရရွိျခင္း၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံထုတ္ New Time မဂၢဇင္းတြင္ ရွမ္းျပည္နယ္မွ ၃၆ ေကာင္ထီအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေရးသားေပးပို႔ခဲ့ရာ ပထမတန္း ေဆာင္းပါးဆု ရရွိျခင္း၊ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္တြင္ မႏၲေလး ဗဟိုအမ်ဳိးသားေက်ာင္း၌ အဂၤလိပ္စာႏွင့္ ပါဠိဘာသာ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ေသာ ဆရာတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျခင္း၊ မႏၲေလး နန္းထိပ္ရွိ မဟာဝိသုတာရာမ ေက်ာင္းတုိက္ အတြင္းရွိ ဓမၼာ႐ုံ၏ စာၾကည့္တုိက္အသင္း ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့ျခင္း၊ ဆရာႀကီးသည္ ရဟန္းရွင္လူမ်ားႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးေပါင္းသင္းဆက္ဆံေလ့ရွိျခင္း၊ ဗုဒၶအယူဝါဒကုိ အထူးေလးစားေသာ မႏၲေလးကဲ့သို႔ ျမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ရွိ အမ်ဳိးသားအထက္တန္း ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ ေဆာင္ ရြက္ခဲ့ျခင္း၊ အစုိးရအဖြဲ႕တြင္ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္းဌာန ဝန္ႀကီး ျဖစ္လာေသာအခါ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလတြင္ မႏၲေလး ဥပစာေကာလိပ္ကို အျမန္ဆုံး ဖြင့္လွစ္ေစခဲ့ျခင္း၊ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ႀကီးျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ဦးကိုေလးႏွင့္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ျခင္း၊ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ တည္ေထာင္ၿပီးလွ်င္ ပါဠိတကၠသုိလ္ႀကီး တစ္ခု တည္ေထာင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ျခင္း (ယေန႔ ျမင္ေတြ႕ၾကရ ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ ပရိယတိၱသာသနာ့ တကၠသိုလ္၊ မႏၲေလး၏ ေရွ႕ေျပးဟု ေခၚဆုိႏိုင္သည္) ရဟန္း သံဃာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ေလးစား ခ်စ္ခင္ျခင္းကို ခံယူခဲ့ရျခင္း၊ ေရႊနန္းတြင္း အတၳဳပၸတိၱေခၚ လက္ထက္ေတာ္တြင္း အျဖစ္အပ်က္ စာတမ္း အမည္ျဖင့္ မႏၲေလး သူရိယတိုက္မွ ၁၉၃၆ ခုတြင္ ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့ျခင္း၊ မႏၲေလး သူရိယသတင္းစာ တတိယအႀကိမ္ ႏွစ္လည္အထူးထုတ္ စာေစာင္တြင္ ကမ႓ာ့ေသမင္း၏ ဝါဏိဇၨ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဆာင္းပါးေရးသားခဲ့ျခင္း စသည့္ အခ်က္မ်ားကုိ ဆရာႀကီး၏ အတၳဳပၸတိၱ တြင္ ဖတ္ရေသာအခါ အထက္ပါရတု ပိုဒ္စုံကို ဆရာႀကီး ေရးသားခဲ့သည္ဟုဆိုသည္ကုိ မအံ့ၾသေတာ့ပါ။ သုိ႔ေၾကာင့္ အာဇာနည္ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၏ လက္ရာရတု ပုိဒ္စုံကို စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား အံ့ၾသၾကရေလေအာင္ မွ်ေဝခံစား လုိက္ရပါတယ္။
____________________________________________

စာကုိး
~~~~
(၁) ေမာင္သန္းေဆြ(ထားဝယ္)
(၂) ျမတ္ေလးငုံ
_______
Win Oo
[ပညာမြတ္သိပ္သူမ်ား FB Group ]
____________________________________________